Pobłocki, Kacper2014-09-292014-09-292013Praktyka Teoretyczna 2013, nr 9, s. 237-2672081-8130http://hdl.handle.net/10593/11720Prezentowany artykuł dowodzi, że jednym z największych wyzwań stojących przed teorią miejską jest wyjaśnienie jednoczesnego rozwoju „planetarnej urbanizacji” w Globalnym Południu oraz największej w historii świata rewolucji przemysłowej. Aby dowieść, że miasta przemysłowe są wciąż istotne dla teorii miejskiej, wracam do czasów wiktoriańskiego Manchesteru i klasycznej relacji Engelsa na jego temat. Twierdzę, że Engels był pionierem tego, co określam mianem „antropologii bezosobowego”, a poczynione przez niego „odkrycie” klasy stało się kamieniem węgielnym teorii marksistowskiej. Teoretyczna innowacja Engelsa nie została jednak wystarczająco doceniona, a dobrym tego przykładem jest zaskakująca kariera idei „miasta dualnego”. Twierdzę, że popularność tego pojęcia wynika z tego w jaki sposób umożliwia ono zlepienie „nierównomiernego rozwoju”, „klasy” oraz “miasta” w chwytliwą metaforę. Pomimo tego, że Engels pokazał sposób, w jaki te pojęcia są ze sobą splatają, to na poziomie teoretycznym zakreślił wyraźne granice między nimi. Uczynił tak, ponieważ służyły mu one nie tylko do opisu tego jak działa kapitalizm, lecz również miały stać się potencjalnymi narzędziami do przeprowadzania politycznej zmiany.ennierównomierny rozwójklasaManchesterEngelsteoria miejskaArtykuł