Markozashvili, LashaDvalishvili, Tinatini2018-03-212018-03-212017Przegląd Politologiczny, 2017, nr 4, s. 173-188.1426-8876http://hdl.handle.net/10593/22300Russia has always been active militarily; however, the current regime attempts to combine hard power with soft power tools. Russian-Georgian relations are wrought with tensions and clashes. The Western-oriented foreign policy of the latter causes worries in the Kremlin. Although the Russian federation has a strong standing in the Caucasus region, prominently due to its military presence there, the smart power policy is enacted to gain long lasting legitimacy. The mediums, such as pro-Russian non-governmental organizations, cultural intelligentsia and the Church clergy, promote the notion of a common culture and shared values. This promotion is usually accompanied by negative narratives directed towards the liberal West.Rosja zawsze była aktywna militarnie; jednak obecny reżim próbuje połączyć instrumenty siły twardej i miękkiej. Stosunki rosyjsko-gruzińskie charakteryzują napięcia i starcia. Prozachodnia polityka zagraniczna Gruzji powoduje zaniepokojenie Kremla. Pomimo że Federacja Rosyjska ma silną pozycję na Kaukazie, z uwagi na jej obecność wojskową w regionie, polityka stosowania siły inteligentnej uzyskała długotrwałą legitymizację. Takie środowiska jak pro-rosyjskie organizacje pozarządowe, inteligencja kulturowa i duchowieństwo promują pojęcia wspólnej kultury i wspólnych wartości. Podobne promowanie zazwyczaj towarzyszy negatywnej narracji skierowanej ku liberalnemu Zachodowi.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessRussiaRosjaGruzjaGeorgiaSmart Powersmart powerSoft Powersiła miękkaOrthodox ChurchCerkiew prawosławnaNeo-Eurasianismneo-eurazjatyzmArtykułhttps://doi.org/10.14746/pp.2017.22.4.14