Steblyna, Nataliia2021-01-082021-01-082020Przegląd Strategiczny nr 13, 2020, ss. 317-331.2084-6991http://hdl.handle.net/10593/25970In modern political discourse, the topics of foreign aggression and insecurity are strongly influencing voter perceptions. In the unpredictable and polarizing environment of Twitter, references to crisis events may be used without justification. The character of tweeting during the peak phase of a crisis may differ, and it is possible to identify such differences analyzingthe tweets. To compare the pre-election period with the period of foreign aggression, and to study the manner of tweeting of a political leader, the Twitter account of the fifth Ukrainian president Petro Poroshenko was observed between November 2018 (Azov crisis) and July 2019 (early presidential election). A total of 2,519 tweets were content-analyzed (the character of references to Russian aggression, newsbreaks, intensity, language justification were studied). Tweeting during the Azov crisis was an everyday activity with a large number of tweets over a long period. Pre-election tweeting included commenting on specially created events (commemorations, celebrations) with a large number of mentions for short periods of time and constant online presence with a small number of tweets posted even without a special occasion. Approximately one out of three tweets was written without reference to any newsbreak. Among the most popular newsbreaks, traditional subjects dominated (meetings, signings of laws etc.). Thus, the term “aggression” was mainly exploited during specially created events after the crisis. Additionally, the stylistic features (authentic language, amateurism, unpredictability, breaking rules, incivility and impoliteness) that are widespread across social networks arenot typical of Poroshenko. A “polarization” of the political discourse, however, emerges. It is possible to observe it especially before the second round of elections, when the polls were predicting victory to Poroshenko’s opponent.We współczesnym dyskursie politycznym tematyka agresji zagranicznej i braku bezpieczeństwa silnie wpływa na percepcję wyborców. W nieprzewidywalnym i polaryzującym środowisku Twittera bez uzasadnienia można się odnosić do wydarzeń kryzysowych. Rodzaj tweetów zamieszczanych w szczytowej fazie kryzysu może być różny, co można stwierdzić drogą analizy. Porównując okres poprzedzający wybory z okresem zagranicznej agresji i badając sposób w jaki tweetował przywódca polityczny, od listopada 2018 r. (kryzys azowski) do lipca 2019 r. (przedterminowe wybory prezydenckie) obserwowano konto piątego prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki na Twitterze. Przeanalizowano pod względem treści w sumie 2519 tweetów (zbadano charakter odniesień do rosyjskiej agresji, doniesień prasowych, intensywność i język). Podczas kryzysu azowskiego tweetowanie odbywało się codziennie przyjmując formę dużej liczby tweetów zamieszczanych przez długi czas. Tweetowanie przedwyborcze obejmowało komentowanie specjalnie stworzonych wydarzeń (rocznice, uroczystości) poprzez dużą liczbę wzmianek przez krótkie okresy i stałą obecność w Internecie, kiedy zamieszczano niewielką liczbę tweetów nawet bez specjalnej okazji. Około jedną trzecią tweetów zamieszczono bez odniesienia do jakichkolwiek wydarzeń. Wśród najpopularniejszych wydarzeń dominowały tematy tradycyjne (spotkania, podpisywanie ustaw itp.). Dlatego też termin „agresja” był używany głównie podczas specjalnie stworzonych wydarzeń po kryzysie. Ponadto stwierdzono, że języka Poroszenki nie charakteryzują typowe dla sieci społecznościowych cechy stylistyczne (autentyczny język, amatorstwo, nieprzewidywalność, łamanie zasad, nieuprzejmość i brak manier). Pojawia się jednak „polaryzacja” dyskursu politycznego. Można to zaobserwować zwłaszcza przed drugą turą wyborów, kiedy sondaże zapowiadały zwycięstwo przeciwnika Poroszenki.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessmodern political discourseTwitterPoroshenkoUkraineforeign aggressionAzov crisiswspółczesny dyskurs politycznyTwitterPoroszenkoUkrainaobca agresjakryzys azowskiArtykułhttps://doi.org/10.14746/ps.2020.1.19