Żurawska-Chaszczewska, Jowita2014-06-052014-06-052012Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, t. 19, z. 2, 2012, s. 153-170.978-83-61573-46-31233-8672978-83-7654-147-1http://hdl.handle.net/10593/10937W powieści J. Korzeniowskiego odnajdujemy barwy (biały, żółty, czerwony, zielony, błękitny, brązowy, różowy, pomarańczowy, szary i czarny) precyzujące wygląd bohaterów, ich siedzib oraz otaczającej je przyrody. Uzupełnia je słownictwo światła i cienia, oddając nie tylko urodę bohaterów kreowanych na kartach powieści, ale przede wszystkim ich emocje i przeżycia. Kolory mają wyróżnić bohaterów spośród żyjącej wystawnie drobnej, ubogiej szlachty, a jednocześnie pokazać ich zły gust i brak smaku. Przeciwstawiona zostaje im tradycyjna rodzina Starzyckich, którzy także w ubiorze hołdują zasadom skromności i porządku, stąd barwy przypisane im i ich otoczeniu mają waloryzować cnoty, podkreślać zalety i te cechy charakteru, które autor uznaje za najważniejsze. Kosztowne barwne drobiazgi oraz kolory w opisach przyrody podkreślają realizm miejsca akcji powieści. Barwy w Kollokacji przywoływane są przede wszystkim w kreacji językowej bohaterów i ich uczuć, natomiast znacznie oszczędniej w opisach dworków i domów oraz natury, co podkreśla dominującą rolę postaci oraz podrzędną przyrody i opisów wsi i domów, będących tłem akcji.plsemantykabarwastylistykaArtykuł