Nawrot, Janusz. PromotorMrozek, Kinga2013-10-112013-10-112013-10-11http://hdl.handle.net/10593/7859Wydział Teologiczny: Zakład Egzegezy Starego i Nowego TestamentuPraca skupia się na badaniu hebrajskiego rdzenia zkr, który w zależności od formy gramatycznej tłumaczony jest przez czasownik „pamiętać” lub rzeczownik „pamięć”. Rdzeń ten jest obecny we wszystkich językach semickich. W Biblii hebrajskiej najczęściej występuje on w Księdze Psalmów, dlatego analizowany materiał obejmuje teksty zawierające się w tejże Księdze. W pracy zostały przebadane wersety, w których człowiek jest podmiotem czasownika zākar, a Bóg jest jego obiektem oraz te, w których rzeczownik zēker odnosi się do Boga. Tekstów tych jest 11: Ps 6,6; 20,8; 30,5; 42,7; 63,7; 77,4; 78,35; 97,12; 102,13; 119,55; 135,13. Ważny dla znaczenia rdzenia jest kontekst. W przeanalizowanych tekstach można wyróżnić następujące znaczenia rdzenia zkr: uwielbienie, zaufanie, pocieszenie, nawrócenie, wierność prawu, a także imię. Ujęcie badanych tekstów w szerszym kontekście pokazuje, w jakich okolicznościach człowiek powołuje się na pamięć o Bogu. Okoliczności te można podzielić na negatywne i pozytywne. Do negatywnych doświadczeń zaliczają się: zagrożenie śmiercią, zagrożenie militarne, doświadczenie odrzucenia i cierpienia, doświadczenie kary. Do pozytywnych doświadczeń zaliczają się: doświadczenie ratunku i doświadczenie radości. Natomiast obraz Boga, którego pamięć psalmista przywołuje ma źródło w myśli teologicznej starożytnego Izraela. W pamięci psalmisty funkcjonuje obraz Boga, który wiąże się z pozytywnymi doświadczeniami, zwłaszcza z doświadczeniem wyjścia z Egiptu. Bóg jawi się w badanych tekstach jako: zbawca, łaskawy, prawodawca, potężny, opiekun, święty.plStary TestamentOld TestamentTeologia biblijnaBiblical theologyJęzyk hebrajskiHebrew languageDysertacja