Sieńko, Marcin2012-06-282012-06-282012Sieńko, M.(2012). Metapiśmienność jako narzędzie rozumienia i optymalizacji komunikacji. W: Kulczycki, E., Wendland, M. (red.). Komunikologia. Teoria i praktyka komunikacji. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM, s. 161-173.978-83-7092-123-1http://hdl.handle.net/10593/2860Komunikowanie się jest osnową, na której wyplatamy swoje życie. W niezliczonych kontaktach z innymi ludźmi wymieniamy się wiedzą, wyrażamy emocje, wyznaczamy kierunki działań. Nawet własną indywidualną tożsamość konstruujemy uwikłani w relacje z ludźmi i obiektami w naszym otoczeniu, zarówno tym natu¬ralnym, jak i kulturowym. Procesy komunikacyjne są fundamentalnym elementem naszego doświadczenia, a technologie odgrywają w nich niepoślednią rolę. Wymiana komunikatów zawsze jest zapośredniczona przez rozmaite kody, narzędzia i aparaty. Media nie są neutralnymi posłańcami, lecz aktywnie uczest¬niczą w każdym aspekcie naszych komunikacyjnych praktyk. Mimo to trudno o teorię komunikacji, która uwzględniałaby ich rolę, zachowując odpowied¬nie proporcje. Badacze mają skłonność do przeceniania ich wagi i popadania w medialny determinizm lub też do niedoceniania ich znaczenia. A przecież dziś – zanurzeni w konwergentnej kulturze mediów – potrzebujemy trafnego i komplet¬nego opisu roli mediów w procesie komunikacji. W niniejszym artykule zapropo¬nuję strategię badawczą, która może doprowadzić do zbudowania takiego modelu.plMetapiśmiennośćRozumienieKomunikacjaKomunikologiaRozdział z książki