Miazek-Męczyńska, Monika2016-01-042016-01-042014W: 5. Płeć i władza w kontekstach historycznych i współczesnych. Gnieźnieńskie Prace Humanistyczne Tom I. Pod red. Moniki Anny Kubiaczyk i Filipa Kubiaczyka, 2014, pp. 99-113http://hdl.handle.net/10593/14147Ustalona przez kulturę grecko-rzymską a utwierdzona przez autorytet Pisma Świętego pozycja społeczna kobiety warunkowała umieszczenie jej na samym dole hierarchii kościelnej. Święty Augustyn i święty Ambroży odmawiali wręcz kobiecie przywileju bycia stworzoną na Boży obraz i podobieństwo, co w naturalny sposób czyniło ją gorszą i podporządkowywało mężczyźnie. Niewiasty, które nie dały się przekonać o swej pośledniości i braku wszelkiego znaczenia w świecie, miały dwie możliwości działania: pozostać kobietą, ale zachowywać się jak mężczyźni lub stać się dla świata mężczyzną, by postępować jak mężczyźni. Każda z tych alternatyw oznaczała konieczność przyjęcia w pewnym stopniu cech/maski przeciwnej płci dla odwrócenia porządku społecznego. Wyparcie się własnej płci było ceną osiągnięcia przywilejów różnego szczebla - od swobody samodzielnego myślenia i samostanowienia o sobie, aż po zbawienie wiekuiste i zaszczyt świętości. Historia Kościoła zna kilka przypadków umownego przeistoczenia kobiet w mężczyzn, przyjęcia przez nie męskich atrybutów (mentalnych lub fizycznych), co doprowadziło je do osiągnięcia różnorakich godności w hierarchii Kościoła katolickiego, który zgodnie ze swym łacińskim mianem Ecclesia powinien "być kobietą".plinfo:eu-repo/semantics/openAccesspapieżycaświęta z brodąjezuitkakobieta w KościeleRozdział z książki