Deutschland, Frankreich und das Problem der Flüchtlinge in der Europäischen Union (2015-2016)
| dc.contributor.author | Koszel, Bogdan | |
| dc.date.accessioned | 2018-09-07T07:57:42Z | |
| dc.date.available | 2018-09-07T07:57:42Z | |
| dc.description.abstract | Infolge der arabischen Revolutionen in Nordafrika und des Bürgerkriegs in Syrien im Jahr 2011 gab es eine Welle von Emigration, die in einem beispiellosen Ausmaß nach Europa gelenkt wurde. Die meisten Auswanderer gingen nach Deutschland, Österreich, Benelux und Schweden. Die Bundesregierung hat, ohne den engsten Partner mit der EU-Frankreich zu konsultieren, beschlossen, ihre Grenze zu öffnen, was nur die Einwanderungsprozesse intensivierte. Die deutschen Motive waren humanitärer Natur, aber bald übertraf das Ausmaß des Phänomens die deutschen Fähigkeiten. Kanzlerin Merkel hat begonnen, eine "gerechte Umverteilung" von Einwanderern in den Mitgliedstaaten zu fordern, die als deutsche "moralische Erpressung" bezeichnet wurde. Dank Merkels Kooperation mit Präsident Hollande ist es gelungen die Türkei davon überzeugen, den Auswanderungsstrom nach Europa zu stoppen. Gleichzeitig führte die Europäische Kommission gemeinsam mit dem Europäischen Parlament eine Reihe von Verordnungen ein, die die Kontrolle der EU-Außengrenzen verbessern und den Zustrom von Einwanderern stoppen würden. | pl |
| dc.description.abstract | W następstwie arabskich rewolucji w Afryce Północnej i wojny domowej w Syrii w 2011 r. doszło do powstania fali emigracyjnej, która ukierunkowała się na Europę. Większość uchodźców skierowała się do Niemiec, Austrii, Beneluksu i Szwecji. Rząd niemiecki bez konsultacji z najbliższym partnerem Francją, podjął decyzje o otwarciu własnej granicy, co tylko nasiliło procesy imigracyjne. Wprawdzie niemieckie motywy były humanitarnej natury, ale rozmiar imigracji przekroczył niemieckie możliwości absorpcyjne. Kanclerz Merkel ropoczęła walkę o „sprawiedliwy” rozdział kwot uchodźczych w państwach członkowskich, co spowodowało oskarżenia o niemiecki „szantaż moralny”. Tylko dzięki bliskiej współpracy Merkel z prezydentem Hollande’m udało się przekonać Turcję do zastopowania uchodźczej fali. Jednocześnie Komisja Europejska wspólnie z Parlamentem Europejskim podjęła liczne decyzje związane z kontrolą granic zewnętrznych UE, mające w przyszłości zahamować napływ uchodźców. | pl |
| dc.description.sponsorship | Der Artikel ist im Rahmen des Forschungsprojektes des Nationalen Wissenschaftzentrums (NCN); Führung Deutschlands und Frankreichs in der Europäischen Union im 21.Jahrhundert. Probleme und Herausforderungen UMO 2013/09/B/HS5/00433) angefertigt worden. | pl |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10593/23693 | |
| dc.language.iso | deu | pl |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | pl |
| dc.subject | Migrationskrise | pl |
| dc.subject | Europäische Union | pl |
| dc.subject | Deutschland - Frankreich- Zusammenarbeit | pl |
| dc.subject | 21. Jahrhundert | pl |
| dc.subject | Kryzys migracyjny | pl |
| dc.subject | Unia Europejska | pl |
| dc.subject | współpraca Niemcy-Francja | pl |
| dc.subject | XXI w. | pl |
| dc.title | Deutschland, Frankreich und das Problem der Flüchtlinge in der Europäischen Union (2015-2016) | pl |
| dc.title.alternative | Niemcy, Francja i problem uchodźców w Unii Europejskiej (2015-2016) | pl |
| dc.type | Preprint | pl |