Browsing by Author "Burchardt, Lubomira. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Ekologia i zmienność morfologiczno-molekularna taksonów z rodzaju Ulva (Ulvaceae, Chlorophyta) w ekosystemach słodkowodnych Polski(2014-04-15) Rybak, Andrzej Stanisław; Burchardt, Lubomira. PromotorW ekosystemach śródlądowych Polski od połowy XIX wieku obserwowano występowanie makroglonów reprezentujących kosmopolityczny rodzaj Ulva (Ulvaceae, Chlorophyta). Taksony z tego rodzaju pojawiały się najczęściej efemerycznie i często tworzyły „zakwity”. Występowanie gatunków Ulva w źródliskach, torfiankach i w wodach solnisk śródlądowych tłumaczono wysokim zasoleniem wód tego typu układów. Jednakże notowano również plechy Ulva w jeziorach, rzekach i strumieniach, których wody nie były zasilane wodami silnie zmineralizowanymi na drodze naturalnej czy antropogenicznej. W pracy podjęto badania nad zróżnicowaniem molekularnym, morfometrycznym i ekologicznym taksonów Ulva, których występowanie odnotowano w ekosystemach śródlądowych Polski. Badano taksony, które rozwijały się wyłącznie w ekosystemach niezwiązanych z wodami Morza Bałtyckiego. Scharakteryzowano 129 stanowisk współczesnych i historycznych dla Ulva w wodach śródlądowych. Charakterystykę morfometryczną wykonano na próbkach plech, zebranych z 39 stanowisk. Uzyskano 21 pełnych sekwencji nukleotydowych regionu ITS i genu rbcL. Materiał porównawczy stanowiły holotypy U. flexuosa i plechy taksonów Ulva, które pochodziły z XIX i XX-wiecznych herbariów (16 próbek). Wykorzystano mikroskopię konfokalną, skaningową i transmisyjną do opisu zróżnicowania morfologicznego i anatomicznego komórek i plech. Oceniono również potencjał akumulacyjny U. flexuosa subsp. pilifera w stosunku do wybranych metali lekkich. Ze zbioru wszystkich stanowisk wyróżniono dwie grupy Ulva: pierwszą, zasiedlającą siedliska o wysokim zasoleniu wód i drugą występującą w wodach słodkich lub słabo zasolonych. Dwie wyróżnione grupy reprezentują dwa odrębne taksony: pospolity takson U. flexuosa subsp. pilifera, który jest bardzo częsty w wodach słodkich, ale rozwija się również dobrze w wodach słabo zasolonych. Drugi takson U. flexuosa subsp. paradoxa; który jest wyraźnie halofilny i nie stwierdzono jego występowania w wodach słodkich (zasolenie < 5‰). Odmienność powyższych taksonów poparto danymi molekularnymi. Na podstawie analizy łączącej cechy morfologiczne i sekwencje nukleotydowe, wykazano małe zróżnicowanie w obrębie obu badanych taksonów. Przeprowadzone badania dostarczają szczegółowego opisu zakresu plastyczności fenotypowej i charakterystyki siedlisk śródlądowych populacji Ulva. W pracy wskazano nisze siedliskowe,w których badane taksony mogą potencjalnie występować i osiągać optimum dla rozwoju oraz dowiedziono hiperakumulacji manganu i cynku prowadzonej przez U. flexuosa subsp. pilifera.Item Relacje między zgrupowaniami ameb skorupkowych, roślinnością i parametrami siedliskowymi torfowisk minerotroficznych Wielkopolski(2011-10-13T12:04:30Z) Lamentowicz, Łukasz; Burchardt, Lubomira. PromotorGłównym celem pracy było określenie relacji pomiędzy roślinnością torfowiskową, parametrami fizyczno-chemicznymi wody a strukturą zgrupowań ameb skorupkowych na torfowiskach minerotroficznych Wielkopolski. Badaniom poddano 9 torfowisk. W sumie do analiz pobrano 147 prób powierzchniowych, w skład których wchodziły różnorodne gatunki mchów torfowców oraz mchów brunatnych i ramienic. Ameby skorupkowe oraz roślinność rozmieszczone były na torfowiskach głównie wzdłuż gradientu żyzności, natomiast gradient wilgotnościowy oraz troficzny miały znaczenie drugorzędne. W sumie zarejestrowano 141 gatunków ameb skorupkowych. Analiza MFA wskazała na najwyższą korelację pomiędzy zgrupowaniami ameb skorupkowych a mchami brunatnymi. Wśród czynników fizyczno-chemicznych do najważniejszych, wpływających na strukturę ameb skorupkowych na torfowiskach minerotroficznych należą: pH, poziom wody gruntowej (DWT), przewodność elektrolityczna, magnez (Mg2+), sód (Na+), potas (K+), siarczany (SO4), jony fosforanowe (PO42-) oraz barwa wody. Zmienne te tłumaczyły 23,5% wariancji. Ameby skorupkowe wykazały również korelację z poszczególnymi gatunkami mchów. Dane uzyskane z powyższych badań wskazują na duże znaczenie ameb skorupkowych w kontekście monitoringu środowiska jak również możliwości wykorzystania tej wiedzy w badaniach paleoekologicznych torfowisk.