Browsing by Author "Jasiewicz, Zbigniew. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Kulturowe następstwa migracji. Na przykładzie buriackiej diaspory w Moskwie i buriackich repatriantów z Chin(2011-10-21T10:23:25Z) Szmyt, Zbigniew; Jasiewicz, Zbigniew. PromotorBuriaci w Moskwie korzystają z rodowo-terytorialnych sieci migracyjnych oraz z kapitału społecznego, który wytwarzany jest poprzez solidarność etniczną. Instytucja ziomkostwa to zdeterytorializowana grupa korporacyjna budująca sieć wzajemnych zobowiązań i usług w oparciu o idee pokrewieństwa i duchowego związku z rejonem pochodzenia. Buriacka klasa średnia w Moskwie kreuje pozytywny wizerunek grupy i przemilcza istnienie buriackich pracowników fizycznych w stolicy. Choć dyskursywnie wykluczeni, buriaccy robotnicy włączeni zostali w system ekonomiczny diaspory.Mieszkający w Chinach Buriaci szenecheńscy wywodzą się z grupy Buriatów agińskich. W warunkach diaspory wytworzyli oni nową tożsamość rodowo-terytorialną. Buriaci ci uczestniczyli w odmiennych, niż ich pobratymcy z Rosji, procesach gospodarczych i społecznych. Przez lata podtrzymywali ideę powrotu, która integrowała grupę. W latach 90.. XX w. Szenecheńczycy utworzyli sieć transgranicznych powiązań handlowych, korzystając z reaktywowanych powiązań krewniaczych. Trzysta osób zdecydowało się na repatriację. Repatrianci integrowali się segmentarnie z buriackojęzyczną częścią społeczeństwa. Strategie adaptacyjne ograniczone były przez kompetencje kulturowe migrantów i trudności z legalizacją pobytu. Buriaci szenecheńscy włączeni zostali w projekt odrodzenia etnicznego. Zaczęli symbolizować kwintesencję kultury buriackiej. Migranci przyjęli wyznaczoną im rolę społeczną i symulują esencjonalistyczny obraz samych siebie, przez co cieszą się akceptacją społeczną.Item Zbiory etnograficzne kultury ukraińskiej w Polsce. Charakterystyka i recepcja(2015-02-26) Jełowicki, Arkadiusz; Jasiewicz, Zbigniew. PromotorCelem pracy jest jak najszersze przedstawienie wybranych kolekcji muzealnych, prywatnych i innych posiadających ukraińskie przedmioty etnograficzne. Umożliwi to zorientowanie się w skali i jakości takich zbiorów. Mam nadziej, że uzupełni to już istniejącą na ten temat wiedzę. Ważne będzie również ukazanie recepcji takich kolekcji, zarówno wśród Polaków, jak i Ukraińców. Chciałbym także zastanowić się nad rolą jaką pełnią w rodzimym muzealnictwie i czym są lub mogą być dla etnologii oraz innych nauk humanistycznych.