Browsing by Author "Kizelbach, Urszula"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Iconicizing kingship in Elizabethan England: Strategic acting by Queen Elizabeth I(Adam Mickiewicz University, 2012) Kizelbach, UrszulaRenaissance England is often discussed in the context of theatre and theatrical acting. The fact is that Renaissance monarchs, too, viewed kingship in terms of theatrical display and public performance. Such is the nature of royalty presented by King James I in Basilicon Doron. Queen Elizabeth I was playing all her life. Faced with the problem of her femininity in the world of men, as well as her ambivalent hereditary rights as a member of the Tudor dynasty, she focused on legitimizing her reign through playing different roles – she played the fearful king, the loving queen, she even played Virgin Mary. But Elizabeth emerges as the most stunning actress when she plays herself. On her summer visit to Wanstead in 1578 she took an active part in the pageant “The lady of May”, playing herself, “Good Queen Bess”, which Sir Philip Sidney depicted in his pastoral romance The lady of May. In this way, Elizabeth became her own icon. This paper provides instances of the Queen’s political role play in a historical and socio-cultural context of the time.Item Przyjaciel czy Wróg (?) W Nowożytnej Anglii: Pragmatyczne strategie odgrywania przywództwa i królewskości w sztukach historycznych Williama Szekspira(2011-10-25T12:09:47Z) Kizelbach, Urszula; Fabiszak, Jacek. PromotorRozprawa doktorska analizuje dyskurs władzy i definiuje pojęcie „królewskości” w oparciu o sztuki historyczne Williama Szekspira, a w szczególności drugą tetralogię, tj. Ryszard II, Henryk IV, części 1 i 2, Henryk V, jak również Ryszard III. Sztuki spaja ze sobą aspekt teatralności władzy monarszej, jak również kwestia nowoczesnego podejścia do uprawiania polityki w nowożytnej Anglii. Ważnym kontekstem powyższej analizy jest Niccolò Machiavelli i jego traktat polityczny Książę, który można traktować jako punkt odniesienia dla XVI-wiecznych europejskich władców w sztuce polityki, bowiem odsłania on arcana imperii władzy absolutnej. „Królewskość” jest więc ujęta z perspektywy Makiawelicznego „udawania”, które zawiera się tak w aktorskiej grze króla jak i w jego werbalnych manipulacjach. Rozdział pierwszy koncentruje się na definicji „królewskości” począwszy od średniowiecza aż do czasów nowożytnych, jak również przedstawia XX-wieczne krytyczne podejścia do władzy. W rozdziale drugim pokazuję teatralny wymiar „królewskości” jako gry aktorskiej tak na deskach teatru (Ryszard III, Ryszard II) jak i na scenie życia (Elżbieta I), z wykorzystaniem teorii ról społecznych. W rozdziale trzecim analizuję dyskurs władzy królów i politycznych przywódców w drugiej tetralogii, zwracając uwagę na to jak za pomocą języka można manipulować zachowaniem innych i walczyć o władzę w polityce. Dialog Szekspirowski analizuję z perspektywy pragmatyki językowej, a w szczególności teorii grzeczności (ang. politeness theory), w ujęciu zaproponowanym przez Penelopę Brown i Stevena Levinsona, jak również teorii niegrzeczności (ang. impoliteness theory), spopularyzowanej przez Jonathana Culpepera i Dereka Bousfielda.