Browsing by Author "Krygier, Marcin. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Czasowniki modalne u Marlowe’a i Szekspira w ujęciu semantyczno-pragmatycznym(2016) Skorasińska, Monika; Krygier, Marcin. PromotorRozprawa doktorska „Czasowniki modalne u Marlowe’a i Szekspira w ujęciu semantyczno-pragmatycznym” ma na celu przedstawienie znaczeń oraz sposobów użycia dziewięciu czasowników modalnych (can, could, may, might, will, would, shall, should oraz must) okresu wczesnego nowoangielskiego w sztukach Williama Szekspira oraz Christophera Marlowe’a. Opiera się ona na semantyczno-pragmatycznej analizie korpusu składającego się ze sztuk historycznych Szekspira (Król Henryk VI (trzy części) i Król Ryszard Drugi) oraz jego tragedii (Tytus Andronikus; Romeo i Julia oraz Juliusz Cezar), jak również tragedii Marlowe’a (Dydona, królowa Kartaginy; Tamerlan Wielki (pierwsza i druga część); Żyd maltański; Doktor Faust; Edward Drugi oraz Masakra w Paryżu). Analiza każdego czasownika modalnego jest prowadzona z uwzględnieniem częstotliwości jego występowania, wariantów pisowni, typów modalności i innych cech użycia typowych dla danego czasownika. Analiza obejmuje zarówno dane deskryptywne, jak również dane ilościowe. Poprzez dwojaką analizę, na płaszczyźnie: Szekspir – Marlowe oraz sztuki historyczne – tragedie, badanie pozwala wskazać podobieństwa i różnice w użyciu czasowników modalnych w obu korpusach. Wnioski płynące z przeprowadzonych badań rzucają więcej światła na użycie czasowników modalnych w sztukach Williama Szekspira i Christophera Marlowe’a oraz stanowią wkład we współczesne badania nad językiem wczesnym nowoangielskim.Item Scribal practice and vowel quantity: Homorganic cluster lengthening in Late Old English manuscripts(2011-06-06T07:31:43Z) Mokrowiecki, Tomasz; Krygier, Marcin. PromotorThe first part is a thorough review of the publications on orthographic notations used for marking vowel length in English MSS and those on lengthening of short vowels before homorganic clusters. The study has three major aims. First, a thorough review of the literature on the topic presented in the first part of the thesis is intended to show that the traditional descriptions of HCL are to a large extent confusing, incomplete, and incompatible with one another, whereas the studies that have been carried out so far are often based on entirely wrong assumptions about the change and, what is worse, they take the reliability of the Modern English evidence employed for reconstructing the lengthening at face value. Second, it will be shown that, contrary to common belief, vowel quantity of Old English can be reconstructed on the basis of the evidence from some MSS through analysis of their orthographic systems, as it seems that at least some of them were capable of indicating vowel length. In contrast to most of the previous studies, this includes also an analysis of the orthographic systems of two Late Old English MSS in relation to vowel length. The analysis of the orthographic systems preserved in MS Gg. 3.28 (Homilies of Ælfric) and MS William H. Scheide (The Blickling homilies) presented in the second part of the thesis is an attempt to ascertain to what extent both linear and non-linear notations applied by the scribes can be regarded as formal indicators of vowel quantity and then, with this information on hand, to establish as precisely as possible the conditioning environment for vowel lengthening before consonant groups in the analysed texts, which is the third aim of the study. However, the study is not aimed at explaining the cause and mechanism of the lengthening as this would require a survey on a larger scale, which would include a wide range of texts. Such an analysis is of course impossible here mainly due to the limited availability of relevant primary sources.Item Staroangielska glossa w Psałterzu Eadwine’a: Rola i status języka angielskiego w dwunastowiecznej Anglii(2016) Zagórska, Paulina; Krygier, Marcin. PromotorPraca stanowi studium poprawek wprowadzonych do staroangielskiej glosy do Psalmów 2-50 w tzw. Psałterzu Eadwine’a. Uważa się, że glosa staroangielska została oparta na Psałterzu Wespazjana, który następnie zamieniono na Psałterz Regiusa po Psalmie 77, który był też źródłem poprawek (O’Neill 1992). Mimo to, staroangielska glosa do Psałterza Eadwine’a nie wykazuje jednoznacznego związku z innymi glosami (O’Neill 1992). Celem pracy jest zbadanie poprawek, aby znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące roli, kształtu i statusu języka angielskiego w Anglii z połowy dwunastego wieku, jak również roli i funkcji Psałterza Eadwine’a oraz jego źródła. Zidentyfikowano niemal 2000 poprawek, z których dwie kategorie zostały poddane szczegółowej analizie: leksykalne i morfologiczne. Analiza danych wskazuje, że oryginalni skrybowie prawdopodobnie próbowali zmodernizować glosę; poprzez stosowanie tłumaczeń niezależnych od tej tradycji. Tłumaczenia te mogą stanowić przykłady oryginalnego, dwunastowiecznego słownictwa. Wysunięto hipotezę, iż źródłem osobliwości staroangielskiej glosy do Psałterza Eadwine’a mógł być jego potencjalny zleceniodawca. Tomasz Becket, arcybiskup Canterbury, wydaje się być możliwym kandydatem ze względu na czas i miejsce powstania manuskryptu. Psałterz Eadwine’a mógł być demonstracją bogactwa, władzy oraz nadrzędności władzy kościelnej w konflikcie między Becketem a królem Henrykiem II. Niniejsza praca wykazuje również, że w dwunastowiecznej Anglii język staroangielski posiadał prestiż oraz konkretne kulturowe, jak również prawdopodobnie polityczne funkcje.