Browsing by Author "Kurek, Krzysztof. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Teatr papierowy(2023) Mich, Zbigniew; Kurek, Krzysztof. PromotorNiniejsza rozprawa składa się z kilku studiów skupionych wokół jednego tematu: teatru papierowego z kontynentalnej Europy. Czym jest teatr papierowy? To pamiątka po wizycie w teatrze, zabawka i gra teatralna; to wykonana z kartonu i drewna miniaturowa scena, na której gra się płaskimi figurami z papieru. Dekoracje, postacie i historie ożywają w teatrze papierowym z pomocą tektury, farb, papieru, nożyczek i… odrobiny fantazji. W pracy dano przegląd dawnych i nowych teatrów papierowych, ze wskazaniem na różnorodność ich odmian, konstrukcji, sposobów używania. Posłużono się przy tym: rycinami, obrazami, fotografiami, planami technicznymi, arkuszami graficznymi oraz obiektami zachowanymi w zbiorach muzealnych i dostępnymi obecnie na rynku, studiami analitycznymi, doniesieniami prasowymi, instrukcjami o sposobach budowania teatrów papierowyh, opublikowanymi rozmowami z artystami, tekstami literackimi. W pracy po raz pierwszy w polszczyźnie: - opisano „mechaniczny teatr sztuki” Karla Friedricha Schinkla i Wilhelma Ernsta Gropiusa, oraz peep boxes z XVIII i XIX wieku; - uporządkowano użycie pojęcia „diorama”; - omówiono wykorzystanie w dwóch szopkach z Muzeum Etnograficznego w Krakowie arkuszy graficznych przeznaczonych dla scen z papieru, oraz niewielkie zbiory takich arkuszy przechowywanych w Bibliotece ASP oraz Bibliotece Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie; - przeprowadzono analizę funkcji teatrów papierowych w filmach; - wykazano nieprzerwaną obecność w kulturze tej „pamiątki po wizycie w teatrze, zabawki, gry teatralnej“ od początków XIX wieku do początków XXI wieku. Rozprawa jest najobszerniejszym w języku polskim omówieniem teatru papierowego. Diese Dissertation besteht aus mehreren Studien, die sich auf ein einziges Thema konzentrieren: das Papiertheater in Kontinentaleuropa. Was ist ein Papiertheater? Es ist ein Souvenir von einen Theaterbesuch, ein Spielzeug und ein Theaterspiel; die Miniaturbühne wird aus Karton und Holz gemacht. In einem Papiertheater werden die Dekorationen, Protagonisten und Geschichten mit Hilfe von Pappe und Papier, Farben, Scheren und … ein wenig Fantasie zum Leben erweckt. Die Dissertation enthält einen Überblick über vergangene und gegenwärtige Papiertheater mit Fokus auf die Bandbreite ihrer Variationen, Konstruktionen und Nutzungsweisen. Zu diesem Zweck wurde eine Vielzahl von Quellen verwendet, darunter Drucke, Gemälde, Fotografien, technische Entwürfe und grafische Blätter, sowie Objekte, die in Museumssammlungen aufbewahrt werden oder derzeit auf dem Markt erhältlich sind, analytische Studien, Presseberichte, Informationsmaterialien, Anleitungen zum Bau von Papiertheatern, veröffentlichte Interviews mit Künstlern und literarische Texte. In der Dissertation wurde erstmals in polnischer Sprache: - das „mechanische Theater der Kunst“ von Karl Friedrich Schinkel und Wilhelm Ernst Gropius sowie die Guckkästen des 18. und 19. Jahrhunderts beschrieben; - die Kategorisierung den Anwendungen des Begriffs „Diorama“ auferlegt; - die Verwendung von Bilderbogen, die für Papierbühnen bestimmt waren, und die in zwei Weihnachtskrippen aus der Sammlung des Ethnographischen Museums in Krakau verwendet sind, sowie die kleinen Sammlungen solcher Blätter, die in der Bibliothek der Akademie der bildenden Künste (ASP) und in der Bibliothek von der Polnische Akademie der Gelehrsamkeit (PAU) in Krakau aufbewahrt sind, besprochen; - eine umfassende Analyse der Funktionen von Papiertheatern in Filmproduktionen durchgeführt; - die ungebrochene Präsenz dieses „Souvenirs vom Theaterbesuch, Spielzeug und Theaterspiel“ in der Kultur vom frühen 19. bis zum frühen 21. Jahrhundert ist belegt. Die Doktorarbeit ist die umfangreichste Auseinandersetzung mit dem Papiertheater, die in polnischer Sprache erschienen ist.Item Teoria, historia i strategie współczesnej polskiej krytyki teatralnej(2020) Godlewski, Stanisław; Kurek, Krzysztof. PromotorRozprawa Teoria, historia i strategie współczesnej polskiej krytyki teatralnej stanowi próbę syntetycznego opisu problemów polskiej krytyki teatralnej w drugiej połowie XX i w XXI wieku. Używając różnorodnych metod autor w pierwszym rozdziale opisuje refleksję metakrytyczną w latach 1938-1989: strategie i teorie używane przez krytyczki i krytyków do uzasadnienia i umotywowania swej działalności; a także społeczny i polityczny kontekst, który wpływał na ich pracę. W następnych rozdziałach autor opisuje różnorodne strategie najbardziej współczesnej (po roku 1989) krytyki teatralnej: hierarchizację i konflikty pokoleń; cenzurę, skandale i polityczne aspekty krytyki; różnorodne oblicza krytyki towarzyszącej. Dzięki analizie nie tylko konkretnych tekstów (recenzji, esejów, artykułów), lecz także skupieniu na kontekstach politycznych, zmianach estetyki polskiego teatru i rynku mediów, rozprawa pokazuje, że krytyka teatralna jest nie tylko istotną częścią polskiej kultury, lecz sama w sobie jest także performatywna. Wpływa nie tylko na historię (poprzez dokumentację teatru), lecz także na czasy współczesne (poprzez kreowanie obrazu teatru, manipulowanie afektami publiczności, ustawianie artystycznej hierarchii, tworzenie systemu nagród itd.). Często powtarzane twierdzenie, że „krytyka teatralna umarła” (w znaczeniu – jest nieznacząca, słaba, nieprofesjonalna) jest fałszywe – i rozprawa stara się to udowodnić.