Browsing by Author "Pisarski, Mariusz"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Hipertekst a intertekstualność. Powinowactwa i rozbieżności(Wydawnictwo-Drukarnia Bonami/Pracownia Komparatystyki Literackiej IFP UAM, 2011) Pisarski, MariuszIntertekstualność, czyli zdolność tekstu do łączenia się z innymi tekstami, jako właściwość wpisana w tekst od zawsze i nie dająca się od niego oddzielić, w kontekście nowych mediów dość często porównywana jest z hipertekstualnością, czyli wspieraną przez kod komputerowy zdolnością tekstu do łączenia się z innymi tekstami za pomocą elektronicznych hiperłączy. Artykuł ten stanowi próbę porównania obu tych kategorii i dość stanowczego rozróżnienia prezentowanych przezeń modeli. Hipertekst nie jest „udramatyzowanym” intertekstem, ani rodzajem architekstu, jak pierwotnie sądzono. W odróżnieniu od spostrzeżeń Michela Riffaterre’a, który przyglądał się hipertekstowi z perspektywy intertekstu, i George’a Landowa, który badał hipertekst pod kątem intertekstu, sugeruję tutaj, na przykładach zaczerpniętych z fikcjonalnych i niefikcjonalnych utworów hipertekstowych, zwłaszcza z powieści Popołudnie, pewna historia Michalea Joyce’a, że hipertekst może być anty-intertekstem i parodią powiązań intertekstualnych. Choć sugestie te nie mają na celu podważenia oczywistych pokrewieństw między obiema kategoriami, mam nadzieje, że mogą się przyczynić do pogłębienia refleksji na ten temat.Item Hipertekstowe przemiany prozy. Uwarunkowania tekstu w sieciowym środowisku cyfrowym(2012-01-16T08:09:29Z) Pisarski, Mariusz; Bakuła, Bogusław. PromotorW pracy pokazuję jakim przemianom podlega proza w cyfrowym środowisku hipertekstowym. Chodzi tu o powieść hipertekstową, literacki tekst pisany i odczytywany na ekranie komputera, w którym język cyfrowego medium staje się środkiem artystycznego przekazu. Po wprowadzeniu w zagadnienie hipertekstu, przyglądam się w jaki sposób, poprzez wprowadzenie elementu wyboru i warstwy operacyjnej, hipertekst przekształca pojęcia autora, dzieła i czytelnika. Wskazuję na konsekwencje modularności, sieciowości, dynamiczności kontekstów i innych cech języka nowego medium, na zmieniony pod ich wpływem sposób prowadzenia opowiadania. W rozdziale drugim poświęcam uwagę narzędziom literaturoznawczym, które są w stanie pomóc skutecznie opisać hipertekstowe przemiany prozy: takim metodom literaturoznawczym, które do tekstu tradycyjnego podchodzą z perspektyw, które wydają się ogarniać także nowe przejawy tekstualności. Chodzi na przykład o kategorie “tekstu jako maszyny”, “dzieła otwartego”, “aktywnego” odbiorcy czy tekst rozumiany jako “sieć połączeń.” Jak wykazuję, te powszechnie już zadomowione w warsztacie literaturoznawcy ujęcia tekstu nie do końca nadają się do analizy hipertekstu. Rozdział trzeci i czwarty, stnowiące trzon pracy i jej część badawczą, analizuję na przykładach problemy poetyki hiperłącza i poetykę hipertekstowego węzła: pojedynczy segment w sieci tekstu. W kolejnej części pracy wprowadzam propozycję procedury metodologiczej do badania dzieł cyfrowych, zatrzymuję się przy najwybitniejszych przykładach polskiej powieści hipertekstowej i spoglądam w przyszłość.