Browsing by Author "Rapior, Waldemar"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item O gatunkach przestrzeni(Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2012) Rapior, WaldemarThis article present four species of space, species that express, through the material culture, different forms of gathering: the crowd, the lonely crowd, community, co-operation and the way that people experience closeness and togetherness. The four species of space are: the space of mass, of individualism, of tribe and, last but not least, the space of solidarity. We can think of the species of space as a metaphor which we can use to describe the material realm, but also as a tool for changing the world and creating social change. We live together. However, we are not only tied up with longterm relationships but with weak ties. The latter are based on the materiality. I suggest that space is not purely physical (size, shape, weight) but it is rather the script, the specie which, in the dynamic evolutionary process, adapts to the historical and social circumstances. Waldemar Rapior, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Instytut Socjologii, ul. Szamarzewskiego 89, 60-568 Poznań, Poland.Item Voluntary Opacity: On Action and Gaining Voice (I): An interview with Derek Attridge(Department of Dutch and South African Studies, Faculty of English, 2012) Rapior, WaldemarItem Życie w projekcie. Projekt jako narzędzie przekształcania świata i rama instytucjonalna rzeczywistości społecznej(2017) Rapior, Waldemar; Drozdowski, Rafał. PromotorW rozprawie badam transformację późnego kapitalizmu w kierunku społeczeństwa projektu – społeczeństwa, w którym wymyślanie i realizacja projektów stało się główną formą uspołecznienia, a tworzenie projektów traktowane jest jako właściwa i pożądana strategia działania jednostek i instytucji. „Projekt” – wymagający pracy zespołowej i angażujący codzienne relacje – stał się dziś główną formą zatrudnienia, a także najbardziej powszechną, być może jedyną, dostępną formą awansu dla ludzi wykonujących profesje nowej klasy średniej. Pojawienie się społeczeństwa projektu oznacza przebudową relacji społecznych oraz konieczność ciągłego odtwarzania warunków tworzenia więzi i systematycznego wytwarzania intersubiektywności ze względu na realizowane i potencjalne współdziałania. Ideę projektu wiążę z postkolektywizmem, gdyż umożliwia on praktykowanie nasilającego się indywidualizmu tak, by minimalizować koszty społeczne i straty ekonomiczne wynikające z rywalizacji między jednostkami. Bazując na badaniach etnograficznych otwartego, niehierarchicznie zarządzanego projektu zrealizowanych w latach 2012-2013 w Rotterdamie pokazuję, jak jednostki wytwarzają in situ wspólną przestrzeń, która umożliwia im współdziałanie a jednocześnie zabezpiecza poczucie odrębności i indywidualizmu.