Browsing by Author "Raubo, Grzegorz. Promotor"

Now showing 1 - 2 of 2
  • Item
    Racjonalizm i antropologia magiczna w „wielkich tragediach” Williama Shakespeare’a
    (2013-04-12) Kowalska, Karolina; Raubo, Grzegorz. Promotor
    Praca, podzielona na 3 rozdziały, została poświęcona obecności pierwiastków magicznych i filozofii racjonalistycznej w czterech „wielkich tragediach” Williama Shakespeare’a. W rozdziale I przedstawiam dzieje Anglii doby reformacji, najważniejsze fakty z historii magii i jej teorii oraz istotne zagadnienia z filozofii racjonalistycznej XVII wieku. W rozdziale II interpretuję cztery „wielkie tragedie” w oparciu o magiczną antropologię, skupiając uwagę na obecności w nich duchów, czarów, czarownic, zaklęć itp. W rozdziale III interpretuję cztery „wielkie tragedie” w oparciu o filozofię racjonalną, uwzględniając zagadnienie racjonalności, sposób rozumowania głównych protagonistów oraz ukazując paralelę między dziełami Shakespeare’a a teoriami Kartezjusza (genius malignus) i Francisa Bacona (idole).
  • Item
    Sceptycyzm w literaturze polskiego baroku
    (2015-09-26) Kołos, Anna; Raubo, Grzegorz. Promotor
    Praca stanowi próbę rzucenia światła na rolę sceptycyzmu jako istotnego prądu nowożytnej historii intelektualnej w literaturze i piśmiennictwie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Zagadnienie to nie było dotąd przedmiotem szeroko zakrojonych studiów z zakresu literaturoznawstwa czy historii idei. Celem pracy doktorskiej jest zarówno przyswojenie dotychczasowych ustaleń odnoszących się do sceptycznej formacji intelektualnej nowożytnej Europy, które zostały wypracowane przez kilka dekad na gruncie obcojęzycznej literatury przedmiotu, jak i przedstawienie nowatorskiej, spójnej metodologii archeologicznej historii idei, łączącej dawniejszy dorobek myślowy oparty na autorytecie A.O. Lovejoya z nowszymi nurtami badań humanistycznych. Przyjęcie perspektywy historii idei pozwala na rozpatrzenie splotu literatury i piśmiennictwa, filozofii, refleksji naukowej, myśli politycznej oraz religijnej w polskiej kulturze intelektualnej XVII wieku na przykładzie dzieł czterech autorów staropolskich: Jana Brożka, Andrzeja Maksymiliana Fredry, Jana Stanisława Witwickiego i Stanisława Herakliusza Lubomirskiego.