Browsing by Author "Rychlik, Leszek. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Nisza troficzna, preferencje siedliskowe i użytkowanie przestrzeni przez jenota (Nyctereutes procyonoides) w zachodniej Polsce(2014-06-24) Osten-Sacken, Natalia; Rychlik, Leszek. PromotorBadania prowadzono w latach 2007-2012 w Parku Narodowym ”Ujście Warty “ i Nadleśnictwie Bogdaniec. W celu poznania diety jenota zbierano martwe osobniki (zabite w wyniku kolizji w pojazdami, odstrzelone, znalezione martwe w terenie) i wybierano zawartość latryn. Wydobyte z przewodów pokarmowych i odchodów resztki pokarmowe dzielono na frakcje) i oznaczano. W celu ustalenia użytkowania przestrzeni preferencji siedliskowych odławiano jenoty w pułapki żywołowne. Wyniki telemetrii wykazały, że areały samców i samic różnią się między sobą (samców są większe) a wielkości areałów poszczególnych zwierząt różnią się pomiędzy sezonami. Sąsiadujące osobniki nie wykazywały w stosunku do siebie agresji, a ich areały pokrywały się w dużym stopniu Wykazano, że gatunek ten użytkował bardzo wiele rodzajów siedlisk, zależnie od sezonu i dostępności pokarmu. Jako gatunek synantropijny odwiedzał często siedziby ludzkie i siedliska zmienione przez człowieka. W czasie sekcji zbierano pasożyty z przewodów pokarmowych oraz wycinano organy i tkanki w celu poddania ich dalszym badaniom w kierunku występowania pasożytów. Wśród pasożytów znalezionych w przewodach pokarmowych i tkankach oznaczono Trichinella spiralis i Toxocara canis. Jaja T. canis, Demodex sp, Trichocephalus vulpis i Ancylostomatidae oraz obecność Cryptosporidium sp., Entamoeba sp. i Isospora sp. oznaczono w próbach z odchodów.Item Odmienne funkcje i właściwości jadów rzęsorka rzeczka Neomys fodiens i ropuchy szarej Bufo bufo(2018) Kowalski, Krzysztof; Rychlik, Leszek. PromotorToksyny pochodzenia zwierzęcego znalazły liczne zastosowania w medycynie i farmaceutyce. Dotychczas charakteryzowano głównie toksyny produkowane przez owady, pajęczaki, węże i żaby. Jady ssaków i trucizny ropuch (a zwłaszcza ich komponenty białkowe) nie były dotąd poddane tak szczegółowym badaniom. W mojej rozprawie doktorskiej, analizowałem skład, toksyczne właściwości i funkcje jadu ze ślinianek rzęsorka rzeczka Neomys fodiens oraz wydzieliny z gruczołów zausznych ropuchy szarej Bufo bufo. Wykazałem, że jad rzęsorka posiada silne właściwości paralityczne (spadek szybkości przewodzenia impulsów nerwowych oraz siły skurczu mięśnia łydkowego żaby) oraz słabszą aktywność kardioinhibicyjną. Rozdział chromatograficzny ujawnił, że w jadzie rzęsorka obecne są kalmodulina, hialuronidaza, lizozym c i fosfolipaza A2. Jad rzęsorka znacznie redukuje czas potrzebny na obezwładnienie średniej wielkości ofiar (np. dużych bezkręgowców), dlatego wnioskuję, że jest on stosowany do pokonania i robienia zapasów z takich właśnie ofiar. Trucizna produkowana przez ropuchę posiada silne właściwości kardiotoksyczne (spadek częstotliwości skurczów serca żaby połączony z nieodwracalnym zatrzymaniem akcji serca; wzrost częstotliwości skurczów serca owada), zaś jej aktywność paralityczna jest niewielka. Trucizna ta zawiera m. in. takie białka jak proteazy serynowe, peroksydaza glutationowa czy cytotoksyczne limfocyty T. Eksperymenty behawioralne ujawniły, że ropucha szara stosuje liczne reakcje obronne by uniknąć ataku drapieżnika i wydziela truciznę dopiero po jego ataku. Wyniki moich badań mogą być punktem wyjścia do opracowania nowych leków i zastosowania jadów rzęsorka i ropuchy w medycynie.