Browsing by Author "Stawicka-Pirecka, Barbara. Promotor"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Fenomen fado na przykładzie Polski. Poetyka i performance(2015-11-25) Pielacińska, Nina; Stawicka-Pirecka, Barbara. PromotorFado stanowi jeden z bardziej charakterystycznych i złożonych elementów kultury portugalskiej. Nazywane najczystszym wyrazem duszy uznawane jest obecnie za narodowy symbol kraju, wzbudzając coraz większe zainteresowanie zarówno wśród Portugalczyków, jak i na arenie międzynarodowej, a od niedawna także w Polsce. Głównym celem badawczym niniejszej rozprawy jest przedstawienie kompleksowej analizy zjawiska fado w Polsce, która obejmowałaby systematyczny opis zarówno poetyki, jak i performance’u. W rozdziale pierwszym odwołując się do prac wybitnych specjalistów, omówiono podstawowe definicje wprowadzające niezbędne ustalenia terminologiczne oraz koncepcje odnoszące się do genezy fado. Rozdział drugi przedstawia systematyczny opis elementów składających się na całościową charakterystykę fenomenu fado. Omówiono podstawowe typologie pieśni fado podzielone ze względu na budowę stroficzną, formę muzyczną oraz miejsce powstania. Podjęto także próbę sformułowania oryginalnej, kompleksowej i adekwatnej definicji fado. Rozdział trzeci zawiera opis dorobku, przebieg biografii artystycznej polskich fadystów oraz analizę wybranych utworów z repertuaru Marzeny Nieczui Urbańskiej, João de Sousy, Kingi Rataj oraz Natalii Juśkiewicz. W rozdziale czwartym wyszczególniono nowe tendencje w rozwoju portugalskiego fado, przywołując twórczość przedstawicieli młodego pokolenia fadystów oraz podjęto próbę zdefiniowania pojęcia Novo Fado. Ostatni podrozdział poświęcony jest w całości polskiemu fado. Szczególny akcent położono na zjawisko fuzji gatunków muzycznych, które w dużej mierze charakteryzuje nurt Novo Fado.Item Muzyczna struktura powieści "Podróż do źródeł czasu" Alejo Carpentiera(2015-06-01) Mlčoch, Jan; Stawicka-Pirecka, Barbara. PromotorPrzedstawiona rozprawa doktorska poświęcona jest znakomitej powieści kubańskiego pisarza, Alejo Carpentiera (1904-1980), której tytuł w oryginale brzmi „Los pasos perdidos”, a w przekładzie na język polski – „Podróż do żródeł czasu”. Autor książki uważany jest nie tylko za jednego z najwybitniejszych pisarzy kubańskich XX stulecia, lecz także całej Ameryki Łacińskiej. Oryginalną cechą pisarstwa Carpentiera jest bardzo częste odwoływanie się oraz nawiązania w obrębie literackiej fikcji, do świata muzyki – muzycznych struktur, rytmów, twórczości konkretnych kompozytorów muzyki klasycznej, muzycznych wzorów różnorodnych konstrukcji kompozycyjnych. Zarówno krytyków jak i czytelników twórczości Carpentiera fascynuje właśnie to wyjątkowe powiązanie dwóch gatunków artystycznego wyrazu (muzyka, fikcja literascka) w obrębie proponowanych przez pisarza różnorodnych technik literackiej ekspresji. Przedstawiona praca jest pierwszą próbą całościowego spojrzenia na zagadnienie symbiozy literackiego kunsztu Alejo Carpentiera i obecności konkretnych wzorów kompozycji muzycznych, jakie stanowią, można by słusznie powiedzieć, najgłębszą strukturę organizacji literackiej fikcji. Powstało, rzecz jasna, wiele cennych opracowań krytycznych, wynikających z fascynacji taką właśnie specyfiką wątków powieściowych w twórczości Carpentiera. Niemniej jednak całość przedstawionej dysertacji pozwala uznać, iż mamy do czynienia z pierwszym tak całościowym, uważnym i samodzielnym studium krytyczno-literackim, z pogranicza teorii powieści oraz wiedzy muzykologicznej.Item Przekład w popkulturze – popkultura w przekładzie, czyli polsko-hiszpańskie relacje interkulturowe na przykładzie tłumaczeń wybranych dzieł literatury popularnej(2013-11-26) Koszarska, Maja; Stawicka-Pirecka, Barbara. PromotorPopkultura staje się dziś kulturą pełnoprawną i dominującą, filtrem, przez który poznajemy rzeczywistość. Niniejsza rozprawa stanowi analizę wpływów popkultury na dzieła należące do literatury popularnej oraz przedstawia implikacje tego faktu dla praktyki przekładu i jego odbioru przez potencjalnego czytelnika kultury docelowej. Przeprowadzona w niniejszej rozprawie analiza przykładów zaczerpniętych z poczytnych dzieł literatury hiszpańskiej tłumaczonych na język polski oraz polskiej literatury popularnej tłumaczonej na hiszpański ma na celu próbę znalezienia odpowiedzi na pytania o główne cechy literatury popularnej oraz popkulturowe uwarunkowania mające wpływ na proces i odbiór przekładu w kulturze docelowej. Analizie poddana została seria poczytnych utworów literackich, które zyskały sobie miano literatury popularnej. Wśród nich znalazły przetłumaczone na hiszpański: Saga o wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego oraz kryminał Koniec świata w Breslau Marka Kamińskiego oraz utwory hiszpańskie: Przygoda fryzjera damskiego Eduarda Mendozy, wybrane powieści i felietony Artura Péreza-Reverte, Cień wiatru Carlosa Ruiza Zafóna i Klan wilczycy Maite Carranzy. Rozprawę kończy podsumowanie, w którym zebrano cechy literatury popularnej świadczące o jej nastawieniu na szerokiego odbiorcę oraz podjęto próbę określenia roli popkultury w przekładzie oraz przekładu w popkulturze.Item ‘Tradiciones peruanas’ Ricarda Palmy jako kronika peruwiańskości(2010-10-21T14:38:23Z) Sagermann Bustinza, Leonor; Stawicka-Pirecka, Barbara. PromotorRicardo Palma (1833-1919) to peruwiański intelektualista, odkrywający peruwiańską przeszłość. Dowodem tego są Tradiciones peruanas - zbiór opowiadań, które ukazywały się w seriach. Autor w sposób przystępny i łatwy w odbiorze pisze krótkie opowiadania o dawnych czasach, i jednocześnie odnosi się do czasów mu współczesnych. Daje też własną wizję peruwiańskości. W niniejszej rozprawie postawiono tezę, że Ricardo Palma jest kronikarzem peruwiańskości. W celu weryfikacji tezy, posłużono się Tradiciones peruanas completas (TPC) Ricarda Palmy, opublikowane w roku 2000 przez Espasa-Calpe. Wybrano ten materiał ze względu na to, iż stanowi on świadomą spuściznę autora. Ricardo Palma pozostawił sprawdzoną i poprawioną osobiście wersję TPC, stanowiącą podstawą do kolejnych edycji tego dzieła. Celem pracy nie jest zweryfikowanie wiarygodności historycznej TPC, lecz pokazanie, jaki jest wkład twórczości literackiej Ricarda Palmy w podaną przez nas definicję peruwiańskości. Uwzględni się zatem wszystkie teksty składające się na TPC, wraz z elementami historycznymi i fikcją literacką. Wyniki przedstawionych badań potwierdzają, że spuścizna zawarta w TPC jest bogatym źródłem informacji o historii, społeczeństwie, zwyczajach i obyczajach Peru, jest kroniką skupiającą wiele aspektów peruwiańskości. Listy literackie oraz artykuły krytyczne, składające się na TPC, potwierdzają troskę Ricardo Palmy i zarazem wielką pasję autora do swojego kraju i jego historii.