Browsing by Author "Stoppel, Anna"

Now showing 1 - 1 of 1
  • Item
    Nowe media jako przestrzeń rywalizacji politycznej na przykładzie kampanii prezydenckich w Polsce w latach 1995-2015
    (2018) Stoppel, Anna; Musiał-Karg, Magdalena. Promotor
    W państwach demokratycznych, opartych na politycznym pluralizmie i konkurencji, głównym celem aktorów politycznych jest walka o władzę lub jej utrzymanie. Naturalnym działaniem jest zatem dążenie do maksymalizowania korzyści w tym obszarze. W praktyce politycznej stosuje się nowe techniki i metody oddziaływania na obywateli, aby zyskać poparcie dla siebie, swojej oferty, a w rezultacie osiągnąć sukces wyborczy. Nowe media stały się niezwykle ważną przestrzenią rywalizacji politycznej. Za główny cel pracy przyjęto określenie roli (w tym sposobów i efektów wykorzystania) nowych mediów (głównie Internetu) w rywalizacji politycznej na przykładzie polskich prezydenckich kampanii wyborczych w latach 1995-2015. Wspomniany wyżej cel podzielony został na następujące cele szczegółowe: - analiza wykorzystania nowych mediów w sferze polityki; - analiza porównawcza działań komitetów wyborczych kandydatów na urząd prezydenta RP w zakresie wykorzystania nowych mediów w praktyce prezydenckich kampanii wyborczych (w kontekście działań informujących, mobilizujących, angażujących wyborców); - określenie efektów wykorzystania Internetu w prezydenckich kampaniach wyborczych; - zbadanie, jak na przestrzeni lat rozwijały się internetowe narzędzia służące informowaniu obywateli, mobilizowaniu i angażowaniu elektoratu; - próba zarysowania perspektyw wykorzystania nowych mediów w polskich kampaniach wyborczych; - ocena ich roli w procesie rywalizacji o głosy wyborców na polskiej scenie politycznej. Główną hipotezą badawczą sformułowaną na potrzeby dysertacji jest założenie, że: w rywalizacji politycznej 2015 r. nowe media wykorzystane zostały w większym zakresie niż we wcześniejszych kampaniach wyborczych, towarzyszących prezydenckim elekcjom, a media społecznościowe były najbardziej popularnym i jednocześnie efektywnym narzędziem rywalizacji politycznej. Narzędzia polityki 2.0. i 3.0., za sprawą swego angażującego i mobilizującego wyborców potencjału, zmieniły zarówno wymiar komunikacji politycznej, jak i w znaczący sposób zmodyfikowały wyborcze strategie komunikacyjne i finansowe. Zmian tych jednak nie można określać mianem rewolucji. Mają one ewolucyjny charakter.