Browsing by Author "Trubicka, Hanna"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Międzywojenna proza Jarosława Iwaszkiewicza wobec problemu dewaluacji religii w Polsce początku XX wieku(Polskie Towarzystwo Religioznawcze, 2012) Trubicka, HannaHanna Trubicka – THE WORKS OF JAROSŁAW IWASZKIEWICZ IN THE PERIOD BETWEEN WWI AND WWII AND THE ISSUE OF DEVALUATION OF RELIGION IN POLAND AT THE BEGINNING OF THE 20TH CENTURY The article is an attempt to highlight the issue of secularization in the works of Jarosław Iwasz-kiewicz in the period between WWI and WWII. The slow vanishing of religion in the European and Polish culture in the first decades of the 20th century – interpreted by cultural criticism of those days as the vanishing of the universal sense making horizon – does affect the existential situation of reli-gious individuals, which remains the main objective of the Polish author. Iwaszkiewicz is interested in the processes of devaluation of religious values as far it is related to the insecurity felt by people and the awareness of arbitrariness of the choices made by them.Item Stanisław Barańczak jako krytyk języka. Wokół dwóch esejów z tomu Poezja i duch Uogólnienia(Wydawnictwo Naukowe UAM w Poznaniu, 2011) Trubicka, HannaThe articles derives from a conviction that the later essays writing of Stanisław Barańczak in one of its important aspects is a criticism of the morally destructive features of the language. His theory of poetry as a particular kind of speech – directed to the concrete, multimeaning, always individual – is a simple consequence of a conviction abot what should be the language in general results from the deeply ethical objection to the generality, exaggerated abstractness, one-sidedness of an opinion. Manifestations of such “a laying the language in charge”, to use Barańczak’s own words, I can be found mostly in his two late essays titled Człowiek, Który Za Dużo Wie [The Man Who Knows Too Much] and Poezja i duch Uogólnienia [Poetry and the Spirit of Generalisation]. In their rhetoric I am looking for the supplement of his relation to language.Item Wizja kultury w prozie Józefa Wittlina(2015-12-11) Trubicka, Hanna; Kaniewska, Bogumiła. PromotorPraca doktorska pt. Wizja kultury w prozie Józefa Wittlina stanowi kontynuację polskich badań kulturoznawczych przeprowadzonych na początku lat dwutysięcznych przez zespół naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego. Dla kulturoznawcy „kultura”, ogół ludzkiej działalności w świecie, stanowi przede wszystkim wynik realizowania przez człowieka wartości. Tak rozumiana rzeczywistość kulturowa – ślady ludzkiej aktywności w świecie i ukryte za tą aktywnością wartości – stanowi właściwy przedmiot twórczości wielu polskich pisarzy XX wieku, w tym również twórczości autora arcydzielnej Soli ziemi – Józefa Wittlina (1896-1976). Chociaż spojrzenie pisarza na kulturę było nieuchronnie europo- i polonocentryczne, cechuje je równocześnie pewien rozmach (w ogóle zresztą właściwy tego typu refleksji). Dla Wittlina najciekawszy był sens etyczny kultury: jej oddziaływanie na powstawanie i umacnianie międzyludzkich więzi. Takie oddziaływanie przypisywał wielu wytworom i przejawom ludzkiej działalności, zarówno materialnym, jak i niematerialnym (zagospodarowaniu przestrzeni, obyczajom, językowi, ideom filozoficznym i religijnym), a w sposób szczególny – dziełom sztuki, w tym zwłaszcza dziełom sztuki literackiej. W ten sposób ważnym pojęciem stało się dla niego pojęcie ogólnoludzkiego braterstwa. Kulturę traktował zatem jako wyraz i środek do realizacji tej przede wszystkim wartości.