Browsing by Author "Walczak, Bogdan. Promotor"

Now showing 1 - 3 of 3
  • Item
    Językowe symbole polityczne dwudziestolecia międzywojennego (na materiale stenogramów sejmowych)
    (2017) Grzegorek, Katarzyna; Walczak, Bogdan. Promotor
    Rozprawa przybliża funkcjonowanie języka polityki na forum sejmowym w latach 1922-1939. Rozpoczyna ją próba rekonstrukcji mitu dwudziestolecia międzywojennego we współczesnym dyskursie publicznym. W dalszej części pracy znajduje się syntetyczne przedstawienie najważniejszych prób określenia statusu języka polityki (jako odmiany funkcjonalnej polszczyzny lub jako rodzaju dyskursu). Następnie ukazano funkcjonowanie odmiany politycznej polszczyzny na tle dziejów języka oraz państwa, w myśl idei, że pojawienie się struktur politycznych skutkuje wyspecjalizowaniem powiązanego z nimi języka. Centralnym dla rozprawy pojęciem jest językowy symbol polityczny, definiowany jako frazem polityczny, dla którego polityczność nie jest cechą immanentną, funkcjonujący prymarnie lub sekundarnie w języku polityki. Rozdział analityczny poprzedzony jest prezentacją najważniejszych wydarzeń historii międzywojennej. Przedmiotem analizy były teksty stenogramów sejmowych, z których wyekscerpowano zbiór językowych symboli politycznych. Zawierają się w nim: nazwy mniejszości narodowych, nazwy najistotniejszych wydarzeń politycznych, a także postaci historycznych. Nazwy te poddano analizie pragmatyczno-leksykalnej. Efektem analizy językowych symboli politycznych jest nie tylko szczegółowa charakterystyka języka polityki tego okresu, ale też potwierdzenie tezy o ciągłości istnienia tej odmiany od odzyskania niepodległości aż do dziś.
  • Item
    Językowe wykładniki tożsamości w dyskursie politycznym dziewiętnastowiecznej prasy poznańskiej
    (2011-05-27T13:50:09Z) Salita, Anna; Walczak, Bogdan. Promotor
    Niniejsza rozprawa ma na celu ukazanie, w jaki sposób, za pomocą jakich środków językowych, poznańska prasa dziewiętnastego wieku wpływała na budowanie i utrwalanie tożsamości narodowej Polaków, w jaki sposób kreowała wizerunek NAS – Polaków pod zaborami. W związku z tym, iż zdaniem Martina Bubera „Człowiek staje się Ja w kontakcie z Ty”, niezbędne wydaje się skonfrontowanie obrazu Polaków z wizerunkiem zaborców (Prusaków, wrogów), czyli owych „obcych”. Bycie Polakiem w tym świecie oznaczało bycie ofiarą, polska tożsamość zatem została ukonstytuowana poprzez cierpienie. Jak zauważa Sebastian Duda, na tożsamość ofiary składają się: doświadczenie krzywdy oraz poczucie niewinności. Wspólnota uczuć i doświadczeń nadawcy i odbiorcy, sprawiała, że tworzyli oni pewną grupę społeczną połączoną różnego rodzaju więzami. Jako wspólnota skupiona wokół idei obrony tożsamości, Polacy pod zaborami wytworzyli swoisty język. Przede wszystkim cechuje go wysoki stopień perswazyjności, stereotypizacja prezentowanych treści oraz kreowanych wizerunków swojego i obcego, tworzenie jednoznacznie negatywnego obrazu obcego – wroga, sakralizacja pojęcia ojczyzna oraz sakralizacja wizerunku swojego, dominacja emocjonalności w tekstach na niekorzyść ich merytoryczności, częste posługiwanie się językiem religijnym. Należy dodać, iż zasadniczo w analizowanych tekstach nie pojawiło się nic czego by do tej pory w tekstach polskich nie było, jednakże układ stosowanych zabiegów, a przede wszystkim ich intensyfikacja jest czymś szczególnym. Trudno zatem mówić o oryginalności prasy poznańskiej okresu zaborów, nie można jednakże nie docenić jednak roli, jaką odegrała w walce o przetrwanie polskiej tożsamości narodowej, walce o uświadomienie polskości chłopów zagrożonych niemiecką propagandą.
  • Item
    Polskie nazwiska mieszkańców Drohobycza końca XVIII i początku XIX wieku na tle wschodniosłowiańskim
    (2014-06-24) Abuzarova, Marta; Walczak, Bogdan. Promotor
    Nadrzędnym celem rozprawy doktorskiej jest próba przeanalizowania systemu polskich nazwisk w wielonarodowościowym Drohobyczu, funkcjonujących na przełomie ХVIII – XIX wieku (na podstawie materiału antroponimicznego wyekscerpowanego z rzymsko-katolickich ksiąg metrykalnych), ze szczególnym uwzględnieniem zapożyczeń i wpływów wschodniosłowiańskich. Rozdział pierwszy poświęcony jest zagadnieniom onomastyki stanowiącym zrąb teoretyczny podejmowanej analizy, a także najważniejszym czynnikom ekstralingwistycznym, oddziałującym na kształtowanie się antroponimii pogranicza polsko-ukraińskiego. W drugim rozdziale polskie nazwiska zawierające elementy wschodniosłowiańskie poddane zostały analizie, która obejmowała różne płaszczyzny językowe – fonetyczną, morfologiczną oraz leksykalną. Zarówno polskie nazwiska, jak i wszystkie słowiańskie, odznaczają się różnorodnością leksykalną tematów nazwiskowych, w związku z czym trzeci rozdział poświęcony został tzw. klasyfikacji semantycznej nazwisk. Przeprowadzona analiza prezentuje rezultat wielowiekowego współoddziaływania dwóch narodów słowiańskich – polskiego i ukraińskiego, wzajemnego przenikania kultur, systemów językowych, wyznań religijnych. Prawie 20% wszystkich polskich nazwisk mieszkańców Drohobycza zawiera w swojej strukturze elementy wschodniosłowiańskie. Wyniki przedsięwziętej analizy mogą być interesującym źródłem informacji zarówno dla naukowców, w szczególności filologów-onomastów, historyków, etnologów, jak i wszystkich tych, którym nie jest obojętna geneza oraz zrąb semantyczny podstawy własnego nazwiska.