Browsing by Author "Walkowiak-Nowicka, Karolina"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Aktywność fizjologiczna peptydów jamamarinu i alloferonu oraz ich peptydomimetyków u chrząszcza Tenebrio molitor L.(2019) Walkowiak-Nowicka, Karolina; Rosiński, Grzegorz. PromotorW pracy zbadano w układzie heterologicznym z wykorzystaniem chrząszcza T. molitor aktywność immunotropową, gonadotropową oraz embriotoksyczną: alloferonu i jamamarinu oraz ich peptydomimetyków stanowiących koniugaty z nasyconymi kwasami tłuszczowymi: kwasem kaprylowym [C8], mirystynowym [C14] i palmitynowym [C16]. Badania prowadzone na dorosłych chrząszczach wykazały plejotropowe i zróżnicowane oddziaływanie tych związków na procesy związane z funkcjonowaniem układu immunologicznego i rozrodczego oraz rozwój embrionalny. Należy zaznaczyć, że badania z wykorzystaniem testowanych peptydomimetyków alloferonu zostały przeprowadzone po raz pierwszy. Z kolei poznanie aktywności jamamarinu, niedawno opisanego pentapeptydu wyizolowanego z ćmy Antheraea yamamai, jak i jego analogu, dostarczyło nowych danych odnośnie fizjologicznej roli tego peptydu u owadów. Uzyskane wyniki wskazują, że testowane peptydy modulują aktywność układu immunologicznego zarówno na poziomie odpowiedzi komórkowej, zmieniając aktywność fagocytarną hemocytów oraz ich zdolność do nodulacji, jak i wpływają na odpowiedź typu humoralnego opartą o aktywność oksydazy polifenolowej. Aplikacja obu peptydów oraz ich analogów powodowała zwiększenie liczby hemocytów fagocytujących oraz w sposób stężeniowo-zależny wpływała na proces nodulacji, równocześnie indukując stężeniowo- oraz czasowo-zależne zmiany w odpowiedzi humoralnej. Ponadto, związki te, choć nie wpływały na zdolność hemocytów do adhezji, to w części populacji tych komórek wykazywały działanie pro-apoptotyczne. W trakcie badań wykazano ponadto szerokie i zróżnicowane spektrum oddziaływania badanych peptydów i ich analogów na procesy związane z funkcjonowaniem żeńskiego układu rozrodczego T. molitor. Związki te posiadają właściwości oocytrotropowe, folikulotropowe i wpływają na proces owulacji oraz owipozycji, W kontekście rozwojowym, obserwowano, po ich aplikacji topikalnej w trakcie embriogenezy, działanie embriotoksycznie, prowadzące do redukcji liczby wylęgających się larw. Dodatkowo, iniekcja tych związków powodowała wystąpienie stężeniowo-zależnych zmian w objętości oocytów terminalnych, które nie były jednak powiązane z równoczesnymi zmianami w strukturze nabłonka folikularnego owariolii. Były one raczej skorelowane ze zwiększeniem poziomu ekspresji genu kodującego witelogeninę, białka zapasowego dla rozwijającego się zarodka, w tkance ciała tłuszczowego i jajniku. Ponadto po aplikacji alloferonu oraz jego analogów obserwowano bimodalny, stężeniowo-zależny wpływ tego związku na liczbę składanych jaj. Chociaż wyniki przeprowadzonych badań pokazują wyraźnie immunotropową, gonadotropową i embriotoksyczną aktywność alloferonu i jamamarinu oraz ich peptydomimetyków, to trudno precyzyjnie określić, które z tych rodzajów aktywności są bardziej specyficzne dla jednego lub drugiego peptydu natywnego. Wykonana wstępna analiza współzależności struktura – aktywność fizjologiczna dla obu peptydów zdaje się pokazywać, że modyfikowanie N-końca ich cząsteczki w kierunku bardziej hydrofobowym pozwala otrzymać koniugaty o własnościach agonistów lub antagonistów. Fakt, że oba natywne peptydy wykazują szerokie działanie fizjologiczne dowodzi pośrednio występowania receptora(ów) w tkankach T. molior dla tych peptydów. Poza tym zróżnicowana niekiedy odpowiedź w badanych procesach fizjologicznych podczas działania poszczególnych analogów sugeruje możliwość zmiany w oddziaływaniu analogów z receporem(ami) dla tych peptydów, a także modyfikowania transdukcji sygnału.