Doktoraty 1990-2009
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty 1990-2009 by Subject "artysta"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Strategie upowszechniania sztuki w Polsce w latach 1956-1989. Na przykładzie Galerii Krzywe Koło, Galerii Foksal i Gruppy(1997) Krajewski, Marek; Ziółkowski, MarekGłównym problemem badawczym, którego rozwiązania będę poszukiwał w trakcie realizacji niniejszej pracy jest pytanie " Jakimi strategiami upowszechniania sztuki nowoczesnej, awangardowej lub neoawangardowej kierowali się twórcy usiłujący dokonać artystycznej waloryzacji stworzonych przez siebie artefaktów pretendujących do miana dzieł sztuki w Polsce w latach 1956-1989 ? " Rozwiązanie tego problemu stanowiłby opis kilku możliwych strategii upowszechniania sztuki, charakterystycznych dla poszczególnych przedziałów czasowych interesującego mnie okresu. Opis ten nie pretendowałby do roli zupełnej i wyczerpującej rekonstrukcji interesującego mnie zjawiska, ale byłby raczej jego ilustracją. Ilustracją przyjętego modelu rzeczywistości oraz modelu upowszechniania w jej ramach sztuki, a także ilustracją wyprowadzonych z nich obu teoretycznych konsekwencji, raczej niż ściśle kontrolowaną konfrontacją tych modeli z ich rzeczywistością empiryczną, do której się one odnoszą. Pośrednim celem pracy nie byłoby więc sprawdzanie trafności założeń teoretycznych poprzez poszukiwanie dla nich odpowiedników w rzeczywistości, ale raczej konfrontowanie tych założeń z historycznymi faktami, w celu zilustrowania tych pierwszych, wzbogacenia konstruowanych modeli o empiryczną egzemplifikację ich poszczególnych elementów. Praca posiada więc podwójny cel. Z jednej strony jest nim zaproponowanie nowej perspektywy uprawiania socjologii sztuki, która stałaby się podstawą stworzenia teoretycznego modelu umożliwiającego analizowanie rzeczywistości artystycznej przez pryzmat pomijanych lub marginalizowanych dotąd zjawisk, określających sposób istnienia sztuki w rzeczywistości społecznej. Z drugiej strony natomiast, byłaby nim próba zastosowania tej konstrukcji teoretycznej do analizowania konkretnych zjawisk artystycznych rozgrywających się w Polsce w latach 1956-1989. Próba jej zastosowania w roli narzędzia rozumienia tych zjawisk, rozumienia poszerzającego dotychczasowe sposoby ich interpretacji, a nie docierającego do prawdy o nich. Rozwiązanie problemu głównego, a więc pytania o charakter strategii upowszechniania sztuki w okresie trwania PRL-u, wymaga uprzedniego lub równoległego poszukiwania odpowiedzi na zespół pytań szczegółowych, wyrastających z założonego kształtu rzeczywistości społecznej, a dotyczących sposobu funkcjonowania w jej ramach sztuki, warunków określających możliwe formy jej obiektywizacji w poszczególnych momentach historycznych