Rocznik Integracji Europejskiej, 8/2014
Permanent URI for this collectionhttps://repozytorium.amu.edu.pl/handle/10593/12090
Browse
Recent Submissions
Item Bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej a polityka energetyczna Francji i Niemiec(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Księżniakiewicz, MalwinaW 2014 r. prezydent Francji François Hollande zapowiedział pogłębienie współpracy w zakresie energii odnawialnej z Niemcami. Obecnie sektor energetyczny tych państw znacząco się zmienił. Wprowadzona przez rząd Angeli Merkel reforma energetyczna zakłada zwiększenie potencjału odnawialnych źródeł energii do 80% - do 2050 roku. Z kolei francuska energetyka w 75% oparta jest nadal na energii atomowej. W planach jest jednak zmniejszenie udziału energii jądrowej o 25% do 2025 roku. Pomimo różnic, Francja i Niemcy stanowią jeden z najsilniejszych „sojuszy energetycznych” wśród państw członkowskich i znacząco wpływają na politykę energetyczną całej Unii Europejskiej.Item Ofensywa partii eurosceptycznych w Wielkiej Brytanii i Niemczech(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kuźba, MarcinTematyką artykułu jest narastające dynamicznie zjawisko eurosceptycyzmu, reprezentowane przez partie polityczne dwóch najważniejszych członków UE: Republiki Federalnej Niemiec i Wielkiej Brytanii. Celem pracy jest pokazanie genezy, analiza założeń, struktur i programów dwóch partii eurosceptycznych - AfD oraz UKIP, działających ofensywnie zarówno na krajowej, jak i europejskiej scenie politycznej. Ukazano je na tle otoczenia politycznego, analizując jego systemy partyjne i czynniki mające wpływ na ewolucję „buntu obywateli” wobec systemu wspólnotowego. Autor próbuje odpowiedzieć na pytania, czy omówione partie są w stanie wpłynąć w sposób bezpośredni na dotychczasową politykę europejską tych dwóch państw i zmienić perspektywę UE na najbliższe lata.Item Nord Stream and South Stream as innovative projects, their impact on the energy sector environment and policies of the European Union(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Nikitina, LudmiłaNatural gas is an indispensable resource in many industries. Its share in the primary energy consumption is relatively high, both in the European Union and globally. Energy security is a priority for each country, making the diversification of suppliers, energy sources and the construction of energy transmission systems come first in its implementation of energy policy goals. The paper discusses the following issues: - the growing demand for gas in the European Union and its consumption forecasts. Energy security - diversification of gas suppliers and transmission systems. Innovative projects Severnyi Potok (Nord Stream) and Yuzhny Potok (South Stream). Political controversies and economic reality. The analysis of media rhetoric on this topic; - do Nord Stream and Yuzhny Potok (South Stream) pose a threat to the energy security of the European Union, or are they strategically important projects, ensuring the stable and secure supplies of natural gas to EU countries? Environmental protection and the Nord Stream and South Stream pipelines. Economic cooperation between European and Russian companies in the implementation of the above projects.Item Instrument Europejskiego Ugrupowania Współpracy Terytorialnej w ramach Partnerstwa Wschodniego(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Ksenicz, IgorEuropejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jest pierwszym instrumentem prawnym UE umożliwiającym instytucjonalizację współpracy terytorialnej: transgranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej. Rozporządzenie w sprawie EUWT z 2006 roku przewidywało możliwość członkostwa w ugrupowaniach podmiotów z państw trzecich, w tym uczestników inicjatywy Partnerstwa Wschodniego (EaP), jednak do utworzenia takich EUWT do tej pory nie doszło z uwagi na brak szczegółowych uregulowań. Nowelizacja, która weszła w życie 21 grudnia 2013 roku, a zacznie obowiązywać 22 czerwca 2014 roku, wypełniła tę lukę prawną. Artykuł analizuje proces tworzenia rozporządzenia zmieniającego w kontekście udziału w EUWT podmiotów z obszaru EaP oraz rolę, jaką w tym procesie odgrywały poszczególne instytucje i organy UE, w szczególności Komitet Regionów jako polityczny promotor EUWT i inicjator Konferencji Władz Lokalnych i Regionalnych EaP (CORLEAP). Wskazano również potencjalne bariery hamujące tworzenie EUWT z udziałem podmiotów z państw wschodniego sąsiedztwa UE.Item The evolution of British immigrant integration policy after World War II: a historical and political science perspective(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kurcewicz, UrszulaThe paper presents the evolution of the British model of immigrant integration after World War II. It is a historical and political analysis. The author indicates the key elements of the British approach to decolonisation which were translated into concrete legal acts regulating the lives of the Commonwealth residents and immigrants arriving in the UK. The paper also discusses different dimensions of the integration of immigrants into British society. The analysis indicates that the multicultural model of immigrant integration adopted after World War II has been found to be dysfunctional, as British society has reached a state of super-diversity, becoming a very complex mosaic of races, religions and nationalities.Item Wpływ Polaków na decyzje unijne. Ocena efektywności i skuteczności oddziaływania polskich europosłów VI i VII kadencji Parlamentu Europejskiego(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Witkowska, MartaPrzedmiotem niniejszego artykułu jest analiza potencjału reprezentantów Polski w Parlamencie Europejskim (PE) w okresie dziesięciu lat naszego członkostwa w Unii Europejskiej, określenie skali wpływu polskich eurodeputowanych w PE, efektywności jego wykorzystania oraz skuteczności oddziaływania na decyzje unijne. Celem jest wyjaśnienie zasad pracy i funkcjonowania PE determinujących opracowywanie strategii i realizację taktyki działania. Mechanizm działania tych zasad objaśniony zostanie na przykładzie polskiej reprezentacji w PE. Na wstępie przedstawione zostaną założenia prowadzonej analizy, metodologia oraz determinanty badania efektywności i skuteczności oddziaływania polskiej reprezentacji. Następnie w celu prowadzenia badania i weryfikacji hipotezy zostaną zanalizowane dane dotyczące kadencji VI oraz oddzielnie VII PE. Niniejsze badanie służy weryfikowaniu następującej hipotezy. Skala wpływu procentowo dużego odsetka delegacji narodowej w grupie politycznej o niewielkim znaczeniu w PE jest wysoka, ale nie przekłada się na efektywność i skuteczność oddziaływania na decyzje unijne. Większa efektywność i skuteczność reprezentacji narodowej jest w przypadku udziału procentowo niewielkiej delegacji narodowej w dużej grupie politycznej PE o dużym znaczeniu w PE.Item The Polish elections to the European Parliament in 2014 as shown in the Polish press(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Barabasz, AdamThe paper presents the opinions of Polish journalists on the results of the elections to the European Parliament in Poland in 2014. The paper discusses the style of the election campaigns conducted by the different political parties. It also assesses the degree to which politicians and society were involved in the European elections. The paper presents the profiles of EP members published in the Polish press. The analysis is conducted on the basis of articles published from April 15 till May 27, 2014 in “Gazeta Wyborcza”, “Rzeczpospolita”, “Zielony Sztandar”, “Przegląd”, “Gazeta Polska”, “Najwyższy Czas”, “Polityka”, “Wprost” and “Newsweek”.Item Wybory do Parlamentu Europejskiego w Niemczech (25.05.2014) – analiza i następstwa(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kubiak, PiotrPrezentowany artykuł poświęcony został analizie niemieckich wyborów do Parlamentu Europejskiego. Wyniki wyborów do PE w Niemczech nie przyniosły zaskakujących rozstrzygnięć. Zwyciężyły partie chadeckie przed SPD, a na dalszych miejscach znalazły się partie średnie - Sojusz 90/Zieloni i Die Linke. Istotny sukces odniosła eurosceptyczna Alternatywa dla Niemiec (AfD), a druzgocącą klęskę poniosła liberalna FDP. Wyniki wyborów w Niemczech, w przeciwieństwie do wielu krajów europejskich jak Francja i Wielka Brytania, przyniosły sukces partiom zdecydowanie proeuropejskim, które zdobyły ponad 75% poparcia. Oznacza to akceptację zdecydowanej większości Niemców dla dotychczasowego kursu w polityce europejskiej reprezentowanego przez główne siły polityczne. Istotnym novum było zniesienie progu wyborczego, które skutkowało znacznym rozdrobnieniem niemieckiej reprezentacji w Parlamencie Europejskim (14 partii) i pozwoliło siedmiu drobnym partiom na wydelegowanie po jednym przedstawicielu do Parlamentu Europejskiego. Likwidacja progu wyborczego nie wpłynęła jednak na wzrost poparcia dla drobnych ugrupowań.Item Programy niemieckich partii politycznych w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku. Wybrane aspekty(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kosman, Michał M.Parlament Europejski przeszedł w ciągu ponad sześciu dekad swego istnienia znaczącą ewolucję, zarówno w wymiarze ilościowym, jak i jakościowym. Od 1979 r. wyłaniany jest w oparciu o powszechne wybory. Ostatnie wybory odbyły się w maju 2014 r. W Niemczech wybierano 96 posłów. Nieco wcześniej Federalny Trybunał Konstytucyjny zlikwidował klauzulę wyborczą, dzięki czemu aż 14 partii niemieckich dostało się do Parlamentu Europejskiego. Najwięcej głosów zdobyły tradycyjne partie - chadecy i socjaldemokraci. Aż siedem partii uzyskało po jednym mandacie. Głównym celem artykułu jest analiza programów wyborczych partii niemieckich biorących udział w rywalizacji wyborczej, zwłaszcza kwestie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz problemów instytucjonalnych UE. Autor dokonuje ponadto analizy wyników wyborów i prezentuje wnioski dotyczące ewolucji niemieckiej sceny politycznej.Item Wpływ procesów europeizacyjnych w Afryce na przykładzie cywilnych misji Unii Europejskiej w Demokratycznej Republice Konga(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Wojnicz, LuizaUnia Europejska, jako aktor walczący z zagrożeniami na skalę globalną, stara się promować europejskie standardy ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, w tym równości płci, oraz propagowanie zasad dobrego zarządzania. Niewątpliwym instrumentem pozwalającym Unii Europejskiej na bezpośrednie zaangażowanie i przenoszenie europejskich wpływów jest Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO), wcześniej znana, jako Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (EPBiO), której mocnym narzędziem realizacji tego typu zjawisk są misje cywilne i operacje wojskowe o zróżnicowanym charakterze. To właśnie za ich pośrednictwem, Unia Europejska może pozwolić sobie na wdrażanie elementów europeizacji (top down) na organy wymiaru bezpieczeństwa i sprawiedliwości funkcjonujących w warunkach nieeuropejskich, na przenoszenie wartości, działań, schematów, najlepszych praktyk i doświadczeń, które do tej pory były dla odbiorcy nieznane.Item Budżet Unii Europejskiej na lata 2014–2020. Strategia i wyzwania(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Stankiewicz, WojciechW artykule wskazuje się, że znaczną rolę w poprawnym funkcjonowaniu gospodarki odgrywa koordynacja polityki gospodarczej. W ramach Unii Europejskiej został stworzony w 2000 roku plan rozwoju gospodarczego zwany Strategią Lizbońską. Plan ten był ambitny, zawarto w nim wiele założeń, których wypełnienie, miało zapewnić Europie największą konkurencyjność na arenie międzynarodowej. W 2005 roku ze względu na niskie wyniki strategia została nowelizowana, jednakże nie osiągnęła zamierzonych celów. Konsekwencją były zbyt wysokie ambicje niedostosowane do zmieniających się warunków ekonomicznych na świecie. W 2010 roku Strategia Lizbońska została zastąpiona strategią „Europa 2020”, która może jest mniej ambitnym planem, jednakże jej założenia są bardziej realne do zrealizowania. Celem „Europy 2020” jest przede wszystkim szybkie wyjście z kryzysu i zapobieżenie podobnemu w przyszłości oraz zrównoważony wzrost gospodarczy następujący w bardziej ekologiczny sposób.Item Europejska polityka naukowa i Strategia „Europa 2020” w dziedzinie badań naukowych i rozwoju. Analiza politologiczno-instytucjonalna(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kocińska, EwaW zakresie nauki i badań naukowych Unia Europejska respektuje odpowiedzialność państw członkowskich za system nauki, jej organizację, a także jej różnorodność profilową i tematyczną. Unijna wspólna polityka w tej dziedzinie ma przede wszystkim na celu rozwój i wspieranie nauki, wymianę studentów i badaczy, współpracę pomiędzy instytucjami naukowymi, wymianę informacji i doświadczeń, rozwój instrumentów badawczych oraz rozwój kształcenia naukowego. Wyzwania związane z globalizacją, kryzysem finansowym i politycznym Unii Europejskiej, polityką spójności oraz zmianą hierarchii celów w ramach poszczególnych funkcji nauki spowodowały konieczność przeprowadzenia szeregu zmian w systemie badawczym zarówno na poziomie UE, jak i państw członkowskich. Na uwagę zasługuje próba przyspieszenia wdrożenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej podjęta przez Komisję Europejską w połowie 2012 r. Jej priorytety zdefiniowano w sposób następujący: zwiększenie skuteczności krajowych systemów badawczych; optymalizacja współpracy i konkurencji transnarodowej; otwarcie rynku pracy dla naukowców; propagowanie równości płci i uwzględniania tego aspektu w dziedzinie badań naukowych; optymalizacja przepływu wiedzy naukowej. Najważniejszym sposobem na przezwyciężenie problemów z konkurencyjnością gospodarki UE jest doprowadzenie do syntezy europejskiej polityki naukowej ze strategicznymi celami rozwojowymi UE na poziomie supranarodowym, a nie jak dotychczas międzyrządowym. Do tego potrzebna będzie zmiana filozofii funkcjonowania w tym zakresie całej Unii Europejskiej i uczynienie z polityki naukowej/badawczej kompetencji wyłącznej UE.Item Prawo dostępu do dokumentów Unii Europejskiej i propozycja jego reformy z perspektywy praktycznej dostępności dla obywateli UE(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Jaskulski, AdamCelem niniejszego artykułu jest analiza najważniejszych uregulowań dotyczących prawa dostępu do dokumentów Unii Europejskiej oraz propozycji i stanu debaty odnoszących się do reform rozporządzenia regulującego prawo dostępu do dokumentów. Dodatkowo ocenie zostanie poddana prawidłowość zastosowanych konstrukcji prawnych w urzeczywistnianiu tego konkretnego prawa oraz możliwość wykorzystywania go przez instytucje UE, jako narzędzia legitymizowania swojej działalności. Weryfikacji zostanie poddana hipoteza badawcza zakładająca, iż możliwość dostępu do dokumentów Unii Europejskiej została zakreślona bardzo szeroko (pomimo pewnych niedoskonałości), a zakładana reforma ma wymiar przede wszystkim sporu politycznego pomiędzy instytucjami UE, a jej celem nie jest faktycznie zwiększenie dostępu obywateli do dokumentów UE, co umożliwiłoby jej większą legitymizację.Item Deliberatywna fuzja międzyrządowa – (post-)kryzysowe podejście w badaniach integracji europejskiej(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Tosiek, PiotrCelem niniejszego artykułu jest przedstawienie nowego koniunktywnego podejścia w badaniach integracji europejskiej: deliberatywnej fuzji międzyrządowej. Bazuje ono na połączeniu liberalnej teorii międzyrządowej, teorii fuzji i teorii deliberatywnego supranacjonalizmu. Główną myślą jest stwierdzenie, że żadna z istniejących koncepcji teoretycznych nie jest w stanie wyjaśnić istoty procesów integracyjnych w ramach Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono podstawowe założenia wskazanych teorii (traktowanych jako koncepcje wyjściowe), przeanalizowano główne cechy Unii Europejskiej w czasie kryzysu, a także zaprezentowano podstawowe elementy nowego podejścia. Zaproponowana koncepcja powinna wykazywać przydatność nie tylko w sytuacji kryzysowej, ale także oferować instrumenty analizy integracji europejskiej w okresie pokryzysowym.Item 10 lat członkostwa Polski w Unii Europejskiej – próba bilansu z perspektywy politologicznej(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Tomaszyk, MikołajDekada polskich doświadczeń członkostwa w Unii Europejskiej pokazuje, że na gruncie krajowej polityki można określić dwa zasadnicze modele integracji, które są prezentowane przez dwie największe partie polityczne. Każda z nich zarówno Prawo i Sprawiedliwość, jak i Platforma Obywatelska RP miały możliwość praktycznej realizacji głoszonych przez liderów partyjnych tez o członkostwie Polski w UE. Różnice programowe między tymi partiami zaczęły się kreować już przy okazji prowadzonej przez nie kampanii referendalnej w sprawie akcesji Polski do Unii Europejskiej. To w tamtym czasie PiS zbudował swój program wokół siły Polski w Unii Europejskiej opartej między innymi na sile głosu w Radzie Unii Europejskiej i twardej polityce wzmacniającej interesy narodowe. Z kolei Platforma Obywatelska realizację swoich priorytetów polityki europejskiej widzi nie tylko w gronie członków Rady Unii Europejskiej, ale również poprzez skuteczny lobbing polskich spraw na etapie prelegislacyjnych konsultacji Komisji Europejskiej, lobbing w Parlamencie Europejskim i szeroką współpracę na niedocenionych przez wielu, forach unijnej polityki. Celem opracowania było wskazanie najważniejszych, zdaniem autora, wydarzeń charakteryzujących członkostwo Polski w Unii Europejskiej. Autor dokonał ich systematyzacji, opisu, a także podziału na wydarzenia europejskie mające wpływ na bieg spraw krajowych i na te krajowe, które cechowały polską dyplomację europejską w ostatniej dekadzie. Autor wskazuje cechy charakterystyczne dwóch dyskursów o polskiej polityce europejskiej, które już od referendum akcesyjnego, przez kolejne lata członkostwa w UE angnżująuwagę Polek i Polaków wokół spraw unijnych. Na tej podstawie zostały nakreślone kierunki polskiej polityki europejskiej w perspektywie kolejnych lat członkostwa w UE.Item Stanowisko Parlamentu Europejskiego wobec Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony rozszerzonej UE(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Staszczyk, ArturArtykuł przedstawia stanowisko Parlamentu Europejskiego (PE) wobec rozwoju i najważniejszych priorytetów WPBiO UE po jej rozszerzeniu w 2004 r. na Wschód. Kwestie wchodzące w zakres WPBiO nie należą do tradycyjnych obszarów integracji, gdyż dotyczą problematyki bezpieczeństwa i obrony stanowiącej istotę suwerenności państwa narodowego pozostającego do dnia dzisiejszego najważniejszym podmiotem w procesie integracji europejskiej. Ma to zasadniczy wpływ na funkcjonowanie WPBiO, która wciąż pozostaje polityką, w ramach której dominują międzyrządowe mechanizmy współpracy. Powoduje to, że rola PE w kształtowaniu WPBiO jest ograniczona i sprowadza się przede wszystkim do wyrażania zawartych w rezolucjach niewiążących opinii. Jednakże przyjmowane przez PE rezolucje w sprawie WPBiO mimo, że nie wiążą pod względem prawnym mają swoją istotną wagę polityczną. Wynika to z faktu bycia przez PE jedyną ponadnarodową instytucją unijną mającą demokratyczną legitymację i mogącą sobie rościć prawo do sprawowania parlamentarnej kontroli nad WPBiO. Istotą stanowiska PE wobec WPBiO jest domaganie się włączenia mechanizmów ponadnarodowych do obszaru tej polityki, co zagwarantowałoby jej uwspólnotowienie w przyszłości. Jednakże postulowana przez PE budowa jednolitej wspólnotowej polityki bezpieczeństwa i obrony może zostać zrealizowana tylko poprzez przekształcenie UE w strukturę o znamionach federacji.Item Ile Europy w europejskich mediach informacyjnych? Rola mediów w kształtowaniu europejskiej sfery publicznej(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Stępińska, AgnieszkaŚwiadomość istnienia deficytu komunikacyjnego w procesie integracji europejskiej zaowocowała szeregiem inicjatyw podejmowanych przez instytucje unijne i państwowe. Wykorzystywane są w nich zarówno narzędzia komunikacji bezpośredniej, jak i media, w tym media społecznościowe. Niemniej, tradycyjne media, takie jak prasa i telewizja wciąż stanowią jedno z najważniejszych źródeł wiedzy o bieżących wydarzeniach krajowych i zagranicznych. W praktyce bowiem wymiar wertykalny europeizacji sfery publicznej przejawia się w częstym prezentowaniu w materiałach dziennikarskich (i szerzej, debacie publicznej) instytucji Unii Europejskiej lub kierunków polityki UE w różnych obszarach. Z kolei wymiar horyzontalny wyraża się w międzynarodowej wymianie informacji, argumentów i poglądów, w tym w prezentowaniu w mediach w różnych państwach wypowiedzi przedstawicieli innych państw oraz opisywaniu wydarzeń mających miejsce w innych państwach europejskich.Item Pozycja Polski w zakresie prac badawczych i rozwojowych w Unii Europejskiej(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Kalka, PiotrPrzedmiotem analizy jest w artykule (relatywna) pozycja Polski w zakresie prac badawczych i rozwojowych w Unii Europejskiej. Autor wykazuje, że ta pozycja jest bardzo słaba, czego przyczyny tkwią zwłaszcza w niskiej intensywności badawczo-rozwojowej oraz zbyt małym zaangażowaniu firm w finansowanie B+R. Dalsze uwarunkowania to zbyt wąska współpraca między firmami, zbyt małe zaangażowanie polskich instytucji naukowych w realizację unijnego programu ramowego w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego, jak i wieloetatowość. Autor podkreśla, że pod wpływem bardzo słabej pozycji w sferze B+R nastąpiły w Polsce poważne reformy. Nie wzmocnią one jednak w sposób istotny tej pozycji, gdyż zależy ona od zmiany stosunku firm do popierania B+R.Item Rynki zbrojeniowe państw Unii Europejskiej: przykład Grecji i Polski(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Turczyński, PawełUnia Europejska od dekady podejmuje działania na rzecz konsolidacji rynków zbrojeniowych. Jednak istotną przeszkodą w tym procesie są zróżnicowane interesy, strategie bezpieczeństwa i możliwości poszczególnych państw członkowskich. Polska i Grecja są nielicznymi członkami UE, którzy w ostatnich latach zwiększają swoje wydatki obronne. Oba kraje jednak w swoich zakupach zbrojeniowych kierują się innymi celami. Polska obawia się lądowego starcia z przeciwnikiem posiadającym broń masowego rażenia i demonstrującym lekceważenie dla norm prawa międzynarodowego. Natomiast dla Grecji potencjalnym przeciwnikiem jest członek tego samego sojuszu wojskowego, bardziej przewidywalny w swoich zachowaniach, a ewentualne starcie miałoby charakter powietrzno-morski. Grecja natomiast bardziej niż Polska narażona jest na ataki terrorystyczne i niekontrolowane migracje. Polska posiada liczący się przemysł zbrojeniowy i część zapotrzebowania wojskowego może wyprodukować o własnych siłach. Grecja jest zmuszona do importowania o wiele większej ilości broni. Trudno więc liczyć na standaryzację uzbrojenia na europejskich rynkach czy też na znaczące zbliżanie strategii bezpieczeństwa rozmaitych członków UE.Item Wykorzystanie zasobów kosmicznych Unii Europejskiej dla realizacji celów Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2014) Słomczyńska, IrmaEuropejska Polityka Kosmiczna wprowadzona w życie Traktatem z Lizbony związana jest z całościowym podejściem Unii Europejskiej do działań zewnętrznych. Wiąże się z tym wykorzystanie zasobów kosmicznych na potrzeby Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. W pracy scharakteryzowano genezę, przesłanki, podstawy prawne dla wykorzystania zasobów kosmicznych UE w realizacji zadań WPBiO. W kolejnych częściach analizie poddano realizowane programy dotyczące Europejskiej Polityki Kosmicznej oraz ich wykorzystanie na potrzeby WPBiO. Realizowane przez Unię Europejską działania, tj. programy Copernicus oraz Galileo, pomimo, że są obecnie w początkowej fazie realizacji stanowią istotny element całościowej wizji uczestnictwa Unii Europejskiej w stosunkach międzynarodowych. Zmiany zachodzące w tym wymiarze związane są nie tylko ze zdobyciem nowych instrumentów kształtowania środowiska międzynarodowego, w postaci satelitów nawigacyjnych i rozpoznawczych, ale również postulowanej przez Komisję Europejską konsolidacji działań w przestrzeni kosmicznej podejmowanych przez państwa europejskie. Wiąże się to prowadzonymi pracami nad zmianą charakteru współpracy UE z Europejską Agencją Kosmiczną oraz stopniowym nadawaniem wymiaru militarnego aktywności UE w przestrzeni kosmicznej.