Aleksander Wwiedienski i tradycja absurdu
Loading...
Date
2014-06-11
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
Alexander Vvedensky and the tradition of absurd
Александр Введенский и традиция абсурда
Александр Введенский и традиция абсурда
Abstract
Aleksander Wwiedienski (1904-1941) – poeta, dramaturg, filozof rosyjskiej awangardy, - współcześnie znany jest jedynie wąskiemu gronu pisarzy i badaczy literatury interesujących się eksperymentami twórczymi z pogranicza literatury i filozofii. Niniejsza rozprawa poświęcona jest krytycznej analizie twórczości A. Wwiedienskiego pod kątem europejskiej tradycji absurdu w filozofii i literaturze a jednocześnie umiejscowieniem jej w sztuce. W rozdziale pierwszym, teoretyczno – historycznym, przedstawiono koncepcję absurdu i jej realizacje. Rozpatrzono pojęcie absurdu w trzech aspektach: ontologicznym, gnoseologicznym i aksjologicznym. W końcowej części opisano proces przemieszczania się problemu absurdu z płaszczyzny rozważań filozoficznych do tematyki literatury pięknej. W rozdziale drugim, analitycznym, dotyczącym bezpośrednio A. Wwiedienskiego, - podkreślono związki niektórych faktów biograficznych z kształtowaniem się światopoglądu poety, światopoglądu naznaczonego absurdem. Kluczem do jego złożonego obrazu świata są trzy kręgi tematyczne wyznaczone przez samego poetę na bardzo wczesnym etapie (bo już na początku lat 20-tych) jego eksperymentów artystycznych, są to: Czas, Śmierć i Bóg. Ostatni rozdział, analityczno – porównawczy, traktuje o tym w jaki sposób artystyczne dokonania autora Elegii wpisują się w tradycję filozofii i literatury absurdu. Uzupełnieniem niniejszej pracy jest opis krytycznej reinterpretacji podstawowej funkcji języka dokonany przez Wwiedienskiego w odniesieniu do logiczno – filozoficznych koncepcji L. Wittgensteina.
Alexander Vvedensky (1904-1941) – poet, playwright, philosopher of the Russian avant-garde – is known today only to a small circle of writers and literary scholars interested in creative experiments at the juncture of literature and philosophy. The present dissertation provides a critical analysis of the works of Vvedensky within the context of the European tradition of the absurd in philosophy and literature and, at the same time, represents an effort to situate his work as form of art. The first, theoretical and historical chapter begins with a description of the concept of the absurd and the ways it has been used. Three aspects of the concept of absurdity are examined: ontological, axiological and gnoseological. The final section describes the process of moving the question of absurdity from the realm of philosophical contemplation to literature. The second, analytical chapter concerns Vvedensky directly, focusing on the way that specific facts in the poet’s biography played a role in shaping his worldview, which was strongly marked by the absurd. The key to his complex view of the world were three thematic spheres foregrounded by the poet out at a very early stage (the early 1920s) in his artistic experimentation: Time, Death and God. The last, analytical and comparative chapter considers how the artistic achievements of the author of Elegy fit within the tradition of the absurd in philosophy and literature. This investigation is complemented by a critical reinterpretation of the basic functions of language in Vvedensky’s work; this is grounded in Wittgenstein’s logical and philosophical concepts.
Alexander Vvedensky (1904-1941) – poet, playwright, philosopher of the Russian avant-garde – is known today only to a small circle of writers and literary scholars interested in creative experiments at the juncture of literature and philosophy. The present dissertation provides a critical analysis of the works of Vvedensky within the context of the European tradition of the absurd in philosophy and literature and, at the same time, represents an effort to situate his work as form of art. The first, theoretical and historical chapter begins with a description of the concept of the absurd and the ways it has been used. Three aspects of the concept of absurdity are examined: ontological, axiological and gnoseological. The final section describes the process of moving the question of absurdity from the realm of philosophical contemplation to literature. The second, analytical chapter concerns Vvedensky directly, focusing on the way that specific facts in the poet’s biography played a role in shaping his worldview, which was strongly marked by the absurd. The key to his complex view of the world were three thematic spheres foregrounded by the poet out at a very early stage (the early 1920s) in his artistic experimentation: Time, Death and God. The last, analytical and comparative chapter considers how the artistic achievements of the author of Elegy fit within the tradition of the absurd in philosophy and literature. This investigation is complemented by a critical reinterpretation of the basic functions of language in Vvedensky’s work; this is grounded in Wittgenstein’s logical and philosophical concepts.
Description
Wydział Neofilologii: Instytut Filologii Rosyjskiej
Sponsor
Keywords
absurd, aбсурд, OBERIU, ОБЭРИУ, rosyjska awangarda, Russian avant-garde, pусский авангард, teatr absurdu, theater of the absurd, tеатр абсурда