Bezpieczeństwo zbiorowe – pium desiderium cywilizacji

Abstract

Intencją autora jest zasygnalizowanie ewolucji bezpieczeństwa zbiorowego – jako emanacji oczekiwań – cywilizacji w minionym wieku kładąc nacisk na doświadczenie Ligi Narodów i okresu międzywojennego oraz procesy nam współczesne w kontekście działalności ONZ na tym polu. Ogląd ten jawi się pesymistycznie i pod pewnymi istotnymi względami obecne 10-lecie zdaje się przypominać roszady międzynarodowe, które prowadziły do konfrontacji zbrojnej w 1939 roku. Najpoważniejszym elementem aktualnej dekompozycji międzynarodowych jest perspektywa kolejnego Monachium (1938 r.) najbardziej widoczna w odniesieniu do Ukrainy. Nacisk na żądania od członków NATO 5% udziału na wydatki wojskowe (ma się rozumieć, że chodzi tylko o obronne!), zapowiada tłok na rynku handlu bronią, który zasili wszelki sprzęt wojskowy z ewentualnej nadprodukcji w skali globalnej oraz koniecznego opróżniania magazynów ze starszych modeli. Jej sprzedaż – nawet rozdawnictwo – jest zawsze korzystniejsze, niż utylizacja na miejscu... To także bardzo zła perspektywa. Uroczysta cisza jest w sprawach rozbrojenia czy ograniczeniu zbrojeń, natomiast wrzawa towarzyszy powszechnemu dozbrajaniu wszystkich, których dotyczy równowaga strachu. Kosztem oczywistych wyrzeczeń społecznych świat godzi się na formułę: Si vis pacem, para bellum…

The author’s intention is to signal the evolution of collective security – as an emanation of expectations - of civilization in the past century, emphasizing the experience of the League of Nations and the interwar period, as well as contemporary processes in the context of the UN’s activities in this field. This view seems pessimistic and in some important respects the current decade seems to resemble the international reshuffles that led to the armed confrontation in 1939. The most serious element of the current international decomposition is the prospect of another Munich (1938), most visible in relation to Ukraine. The emphasis on demands from NATO members for a 5% share in military spending (it goes without saying that this is only about defense!), heralds a crowd on the arms trade market, which will feed all military equipment from possible overproduction on a global scale and the necessary emptying of warehouses from older models. Its sale – even distribution – is always more profitable than its disposal on site... This is also a very bad prospect. There is solemn silence in matters of disarmament or limitation of armaments, while commotion accompanies the universal rearming of all those affected by the balance of fear. At the cost of obvious social sacrifices, the world agrees to the formula: Si vis pacem, para bellum…