Władza lokalna nie dla partii? Przypadek Pawła Adamowicza w rywalizacji 2018 roku
Loading...
Date
2020
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa, UAM
Title alternative
Local power not for the political parties? The case of Paweł Adamowicz in the 2018 local competition
Abstract
Przedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja o władzę lokalną w Gdańsku w 2018 r. Cztery wcześniejsze elekcje lat 2002–2014 w rywalizacji o prezydenturę miasta wygrywał Paweł Adamowicz, który zawsze oficjalnie reprezentował bardzo popularną w Gdańsku partię polityczną – PO. W 2018 r. Adamowicz wystartował jednak z własnego komitetu (KWW Pawła Adamowicza Wszystko dla Gdańska) i konkurował o fotel prezydenta miasta zarówno z kandydatem PO (Jarosław Wałęsa), jak i pretendentem PiS (Kacper Płażyński). Wybory z 2018 r. w Gdańsku były zatem interesującym casusem: do walki przystąpił „ten sam” Paweł Adamowicz, ale już jako reprezentant własnego, pozapartyjnego komitetu wyborczego, co więcej, wystąpił przeciwko partii, którą dotychczas zawsze reprezentował. Był to więc ciekawy przypadek do poszukiwania odpowiedzi na pytanie co w tej rywalizacji stanie się elementem przeważającym: jej upartyjnienie czy personalizacja? Po drugie frapujące było sprawdzenie czy przenoszenie dominującego podziału ogólnopolskiego (dawny podział my–oni, a w wersji z 2018 r.: anty-PiS vs. PiS) przynosi partiom politycznym efektywność w rywalizacji o władzę lokalną? Poczyniono następujące założenia: a) opcja personalna jest ważniejsza w rywalizacji o władzę lokalną od sympatii partyjnych; b) nowa wersja podziału „my–oni” (PiS–antyPiS) nie przynosi efektywności w walce o władzę na miejskiej scenie politycznej. Wartością badań jest wykorzystanie w nich nie tylko źródeł publikowanych, ale również niepublikowanych badań jakościowych – anonimowych wywiadów z lokalnymi politykami.
The subject of the research undertaken in the article is the competition for local authority in Gdańsk in 2018. In the previous elections (the years: 2002, 2006, 2010, 2014) the presidency of the city were permanently won by Paweł Adamowicz. He always officially represented the very popular political party in Gdańsk – Platforma Obywatelska (PO). In 2018, however, Adamowicz started from his own committee (KWW Paweł Adamowicz Wszystko dla Gdańska – Everything for Gdańsk). In that year he competed for the chair of the city president with both the candidate of the PO (Jarosław Wałęsa) and the Prawo i Sprawiedliwość (PiS) candidate (Kacper Płażyński). The 2018 elections in Gdańsk were therefore an interesting casus: “the same” Paweł Adamowicz joined the fight, but already as a representative of his own nonpartisan committee. Moreover, he stood against the party he had earlier always represented. So it was an interesting case to seek the answer to the question – what will become the prevailing element in this competition: its partisan affiliation or personalization? Secondly, it was fascinating to check whether the transfer of the dominant nationwide division (the former “my–oni” division, and in the 2018 version: antyPiS vs. PiS) brings political parties effectiveness in the competition for local power? The following assumptions were made: a. The personal option is more important in competing for local authority than party sympathies; b. the new version of the division “my–oni” (PiS–antyPiS) does not bring effectiveness in the struggle for power on Gdańsk political scene. The value of the research is to use not only published sources but also unpublished qualitative research – anonymous interviews with local politicians.
The subject of the research undertaken in the article is the competition for local authority in Gdańsk in 2018. In the previous elections (the years: 2002, 2006, 2010, 2014) the presidency of the city were permanently won by Paweł Adamowicz. He always officially represented the very popular political party in Gdańsk – Platforma Obywatelska (PO). In 2018, however, Adamowicz started from his own committee (KWW Paweł Adamowicz Wszystko dla Gdańska – Everything for Gdańsk). In that year he competed for the chair of the city president with both the candidate of the PO (Jarosław Wałęsa) and the Prawo i Sprawiedliwość (PiS) candidate (Kacper Płażyński). The 2018 elections in Gdańsk were therefore an interesting casus: “the same” Paweł Adamowicz joined the fight, but already as a representative of his own nonpartisan committee. Moreover, he stood against the party he had earlier always represented. So it was an interesting case to seek the answer to the question – what will become the prevailing element in this competition: its partisan affiliation or personalization? Secondly, it was fascinating to check whether the transfer of the dominant nationwide division (the former “my–oni” division, and in the 2018 version: antyPiS vs. PiS) brings political parties effectiveness in the competition for local power? The following assumptions were made: a. The personal option is more important in competing for local authority than party sympathies; b. the new version of the division “my–oni” (PiS–antyPiS) does not bring effectiveness in the struggle for power on Gdańsk political scene. The value of the research is to use not only published sources but also unpublished qualitative research – anonymous interviews with local politicians.
Description
Sponsor
Keywords
władza lokalna, partie polityczne, personalizacja wyborów lokalnych, Paweł Adamowicz, rywalizacja polityczna, Gdańsk, local power, political parties, personalization of local elections, Paweł Adamowicz, political competition, Gdańsk
Citation
Przegląd Politologiczny nr 2, 2020, ss. 105-117.