Pamiątka dla Publiczności Poznańskiej od Inspicienta Teatru Krakowskiego" z 1867 roku jako interesujący przyczynek do dziejów sceny polskiej w Poznaniu

Abstract

Autor opisał zwyczaj ofiarowywania publiczności teatralnej okolicznościowych, wierszowanych życzeń, podziękowań i pożegnań. Ta obowiązująca od drugiej połowy XVIII do końca XIX wieku forma nawiązywania kontaktu z publicznością współtworzyła polski obyczaj teatralny. Autorami okolicznościowych utworów byli nie tylko dyrektorzy scen, lecz także przedstawiciele tzw. "niższego personelu teatralnego" - m. in. suflerzy, lampiarze, kontrolerzy, inspicjenci oraz osoby zajmujące się rozklejaniem afiszy. Autor przedstawił stan badań, scharakteryzował poetykę i formę tych utworów, a także usytuował swoje rozważania w kontekście historii polskiego obyczaju teatralnego XVIII i XIX wieku. Druga część publikacji zawiera edycję okolicznościowego utworu "Pamiątka dla Publiczności Poznańskiej od Inspicienta Teatru Krakowskiego" z 1867 roku. Dotychczas nie opublikowany tekst, przechowywany (w formie druku ulotnego) w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, jest przykładem okolicznościowego utworu zawierającego nie tylko podziękowania dla publiczności, lecz także ciekawe uwagi na temat obyczajowości aktorów polskich w XIX stuleciu.