Seelische Unbefangenheit – das Kind als Wahrer Mystkier im Zeichen der “Blauen Blume” bei Novalis und Philipp Otto Runge
Loading...
Date
2014-06
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Title alternative
Duchowa bezstronność – dziecko jako autentyczny mistyk w symbolice “niebieskiego kwiatu” w pismach Novalisa i sztuce Philippa Otto Rungego
Abstract
The aim of this article is to show the role of an innocent child as the true mystic, which formally represents the completion of the “Blue Flower”, the main symbol of the German Age of Romanticism, the epoch of yearning for the infinity, inner unity, love and redemption. These aspirations, encapsulated in the notion of the innocent child as the true mystic is particularly manifest in the literary works of Novalis and the paintings of Philipp Otto Runge.
Description
Romantycy niemieccy jak Novalis i Philipp Otto Runge byli skupieni wokół idei „Die blaue Blume” czyli „niebieskiego Kwiata”, ukazywali zatem z nią związane dziecięctwo w formie co prawda wyidealizowanej, lecz pełnej odniesień do rzeczywistych zasad poznawczej transgresji. Dzięcięctwo pojęte nie jako przedział wieku, lecz stan umysłu istotnie obfituje w epistemologiczne wartości, niedoceniane przez racjonalnie zorientowaną filozofię człowieka. Romantyzm dokonał swoistego przewartościowania w tej dziedzinie, oswajając intuicję, przekaz uczuć oraz sferę podświadomą, opisaną za pomocą terminologii psychologicznej dopiero w wieku dwudziestym. Novalis i Runge to artyści i myśliciele, którzy wpisują się w nurt niemieckiego idealizmu nawiązującego do pewnych intuicji wychodzących poza pole czystej filozofii, a mianowicie w stronę mistyki. W centrum zainteresowań analizowanych twórców znalazł się motyw dziecięctwa opisanego z perspektywy duchowej percepcji. Dla nich dziecko staje się ideałem wewnętrznej transformacji uzdalniającej do głębszego poznania świata. Rozumienie rzeczywistości w tak pojętym modelu opiera się na syntetycznym potraktowaniu wiedzy z włączeniem pozaracjonalnych przesłanek. Typ percepcji dziecięcej jest nieskrępowaną aktywnością serca i umysłu, który niezaciemniony przesądami czy stereotypami, da się prowadzić światłu, którego ostatecznym autorem jest Bóg. Właśnie ku Niemu kieruje się sekretne życie dziecka, dynamika jego marzeń i snów, w którym niepodzielnie króluje harmonia i piękno. Dziecko staje się przeto mistykiem naturalnym
i prawdziwym, wpatrzonym w wszechświat świeżym spojrzeniem proroka.
Sponsor
Keywords
child, innocence, mysticizm, Blue flower, German age of Romanticism, Novalis, Philipp Otto Runge
Citation
Studia Europaea Gnesnensia, 9/2014, s. 9-21
ISBN
978-83-7654-166-2