Wydział Fizyki (WF)/Faculty of Physics
Permanent URI for this community
Browse
Browsing Wydział Fizyki (WF)/Faculty of Physics by Author "Banaszak, Michał. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Nanostruktury w układach kopolimerów wieloblokowych badane sieciowymi metodami Monte Carlo(2012-06-21T06:50:09Z) Knychała, Piotr; Banaszak, Michał. PromotorZjawisko separacji mikrofazowej w układach kopolimerów sulfonowanych zostało zbadane z wykorzystaniem algorytmu ruchów kooperatywnych na sieci powierzchniowo centrowanej. Symulacje Monte Carlo wykonano z wykorzystaniem zarówno standardowej metody Metropolisa, jak i metody symulacji równoległych. Polimer poli(styren sulfonowany- metylobutylen) (PSS-PMB) badano z wykorzystaniem liniowego łańcucha kopolimeru wieloblokowego złożonego z trzech typów segmentów A, S oraz B, modelujących w sposób gruboziarnisty monomery PS, PSS oraz PMB. Oddziaływania pomiędzy segmentami określają parametry niekompatybilności Flory'ego-Hugginsa, które zostały wyznaczone eksperymentalnie. Zjawisko separacji mikrofazowej zostało przebadane w zależności od wartości temperatury, stopnia polimeryzacji, poziomu sulfonowania, asymetryczności łańcucha oraz grubości warstwy polimerowej. W zależności od wartości tych parametrów obserwowano szereg nanostruktur, m.in. warstwy, perforowane warstwy, fazę żyroidalną, strukturę podwójnego diamentu oraz fazę heksagonalną.Item Polimerowe struktury globularne i micelarne badane metodami symulacji komputerowych(2012-12-10) Lewandowski, Krzysztof; Banaszak, Michał. PromotorPolimery to fascynujące makromolekuły, które posiadają zdolność do samoorganizacji się w najróżniejsze nanostrutkury. Najbardziej podstawową strukturą jest globula – pojedynczy łańcuch o kształcie sfery. Kolejną, podobną strukturą, jest micela – która również ma sferyczny kształt, ale składa się z wielu molekuł. Do symulacji użyto metody Monte Carlo z algorytmem Parallel Tempering. Wybrano gruboziarnisty model liniowych polimerów o następujących architekturach: homopolimer, kopolimer dwublokowy oraz długie kopolimery wieloblokowe. Zbadano kopolimery wieloblokowe o architekturze (An-Bn)4, (A5-B5)n i (An-Bn)m w rozpuszczalniku. Spośród wielu otrzymanych struktur należy wyróżnić następujące: koraliki na łańcuszku, struktury wielordzeniowe, lamelarne globule, spirale, hand-shake oraz torus z rdzeniem. Następnie przeprowadzono symulacje układów wielu łańcuchów. Zbadano roztwory składające się z homopolimerów i kopolimerów dwublokowych (symetrycznych i asymetrycznych) skupiając się na procesach micelizacji. Kopolimery symetryczne tworzyły mieszaninę micel i małych cylindrów. Tylko dla kopolimerów asymetrycznych udało się uzyskać czysty roztwór złożony z micel o podobnych rozmiarach. Na koniec przebadano tworzenie się micel z kopolimerów (A5-B5) w warunkach wysokiego ciśnienia (modelowanego parametrem oddziaływania). Wyznaczono punkty mętnienia i micelizacji w funkcji temperatury i ciśnienia.Item Wieloblokowe i jonowo-podobne stopy kopolimerów blokowych badane za pomocą symulacji molekularnych(2016) Dzięcielski, Michał; Banaszak, Michał. PromotorKopolimery cechuje fascynująca zdolność do spontanicznej samoorganizacji w przestrzennie uporządkowane nanostruktury. Celem badań było sprawdzenie zachowania kopolimerów wieloblokowych badanych za pomocą rozmaitych symulacji molekularnych i porównanie wyników z eksperymentami. W przypadku kopolimerów A-B-A, za pomocą teorii pola samozgodnego badano lokalizację krótkich bloków A. Stworzono diagram pokazujący ich udział w przestrzeni międzyfazowej i w domenie B. Wyniki porównano z rezultatami symulacji Monte Carlo. Następna część badań poświęcona była jonowo-podobnym kopolimerom wieloblokowym. Zachowanie układów jonowych badanych eksperymentalnie odbiegało od tego, które było przewidywane teoretycznie. Kopolimery organizowały się w struktury nielamelarne gdy łańcuchy były symetryczne, natomiast w przypadku łańcuchów niesymetrycznych powstawały warstwy. Wyniki obliczeń samozgodnego pola średniego porównano z rezultatami symulacji Monte Carlo i eksperymentów. Zbadano wpływ fluktuacji. Zaprezentowano diagram fazowy i profile gęstości. Dla wybranych sekwencji łańcuchów jonowych przeprowadzono symulacje dynamiką molekularną uwzględniającą oddziaływania dalekozasięgowe. Typ nanostruktur oraz temperaturę przejścia porządek-nieporządek ustalono na podstawie czynnika struktury, profili gęstości oraz graficznej wizualizacji badanych układów.