Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 4
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 4 by Author "Leśnik, Anna"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item EUFEMIZMY W TEKSTACH POLSKICH AKTÓW PRAWNYCH(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2011) Leśnik, AnnaCelem niniejszego opracowania jest analiza wybranych aktów prawnych pod kątem występowania w nich określeń eufemistycznych. Opracowanie stanowi próbę systematycznego przedstawienia problematyki ewentualnego nacechowania emocjonalnego leksyki tekstów aktów prawnych i udzielenia odpowiedzi na pytanie o jego znaczenie w kontekście języka prawnego. Wyniki badań potwierdziły tezę, że eufemizmy w tekstach aktów prawnych występują, mimo iż ustawodawca – z zasady – unika posługiwania się zwrotami nacechowanymi emocjonalnie. Spośród ustaw wyselekcjonowanych na potrzeby niniejszej pracy, największa liczba owych zastępczych środków językowych została stwierdzona – wbrew wcześniejszym przypuszczeniom − nie w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, lecz w Kodeksie karnym. Ponadto duże ich natężenie wykazała analiza warstwy leksykalnej kolejnej ustawy karnej materialnej – Kodeksu wykroczeń. Wydaje się, że zabieg ów może być przejawem realizacji przez ustawodawcę fundamentalnej dla polskiego procesu karnego zasady domniemania niewinności oskarżonego, stanowiącej jedną z najważniejszych zasad określających sytuację procesową oskarżonego. Natomiast stosunkowo niewiele określeń eufemistycznych, gdyż zaledwie pięć, zawiera Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Żywione tak przez przedstawicieli doktryny prawa cywilnego, jak i judykatury, przekonanie, że życie rodziny i stosunki rodzinne ze względu na ich intymność wymykają się spod działania prawa, a jeśli już państwo (sąd) ingeruje w szczególnie uzasadnionych, wyjątkowych zupełnie przypadkach w stosunki prawnorodzinne, to czyni to w sposób znacznie „słabszy” i „delikatniejszy” niż w odniesieniu do pozostałych stosunków społecznych, nie przejawia się w słownictwie, którym posługuje się ustawodawca w prawie rodzinnym.