Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 4
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2011, nr 4 by Author "Pacud, Radosław"
Now showing 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item UPRAWNIENIA UBEZPIECZONYCH W ZAKRESIE ŚWIADCZEŃ NA STAROŚĆ NA PODSTAWIE KONWENCJI MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY NR 102(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2011) Pacud, RadosławRatyfikacja Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 102 przez Polskę, nastąpiła 3 grudnia 2004 r., po przeprowadzeniu reformy emerytalnej w 1999 r., w wyniku której zmniejszono wysokość emerytur w relacji do zarobków. Konwencja MOP nr 102 wyznacza swoistą formułę obliczania emerytury minimalnej (zwłaszcza na podstawie art. 65). Może być ona szczególnie przydatna dla osób, które w systemie zdefiniowanej składki otrzymują niskie świadczenia emerytalnego. W artykule przeprowadzono rozważania, czy przepisy Konwencji MOP nr 102, z których wywodzi się konkretne uprawnienia na starość, mają charakter jedynie norm programowych. Ustalono w związku z tym, że normy Konwencji MOP nr 102 wyznaczające wysokości gwarantowanych emerytur mają charakter samoistny, ale brakuje w ustawodawstwie zwykłym przepisów prawnych, które uwzględniałyby praktyczne aspekty inkorporacji tych przepisów do porządku krajowego. Wskazano, że realizacja prawa do emerytury − odpowiednia do standardów Konwencji − polega na dochodzeniu od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uprawnienia do podwyższenia emerytury finansowanej przez Fundusz Ubezpieczeń Społecznych do poziomu odpowiadającego Konwencji MOP nr 102, po spełnieniu warunków określonych w tej Konwencji. Zastosowanie art. 65 i 66 oraz odpowiednio części XI wraz załącznikiem, które są podstawą do określenia samodzielnych roszczeń ubezpieczonych, może podlegać praktycznym utrudnieniom, wtedy gdy ubezpieczeni nie będą w stanie wykazać wszystkich swoich zarobków, jak również wtedy gdy nie będzie ośrodków badawczych dokumentujących płace robotników niewykwalifikowanych.