Praktyka Teoretyczna 2011, nr 3
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Praktyka Teoretyczna 2011, nr 3 by Author "Juskowiak, Piotr"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Kto ma prawo do biopolis? Agamben, Negri i spór o metropolię(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Juskowiak, PiotrW wykładzie poświęconym „kwestii miejskiej” Giorgio Agamben charakteryzował nowoczesne przeobrażenia przestrzenne w terminach przechodzenia od miasta, jako tradycyjnej formy organizacji przestrzennej, do metropolii. Proces ten zbiegał się, zdaniem włoskiego filozofa, z narodzinami biopolityki, specjalizującej się w produkowaniu i zarządzaniu nagim życiem. Metropolia w Agambenowskiej optyce to przestrzeń nierozróżnialności, materializacja, na wzór obozu, stanu wyjątkowego, obszar delokalizującej lokalizacji, kojarzony przez reprezentantów studiów miejskich z neoliberalnym miastem zerowej tolerancji. Dokonana przez Agambena negatywna analiza (miejskiej) biopolityki natra$a na swego rodzaju rewers w postaci refeksji nad metropolis autorstwa Antonia Negriego i Michaela Hardta. Podobny punkt wyjścia - opis wystawionej na mechanizmy biowładzy metropolii, przekonanie o jej bezgraniczności i heterotopiczności, zniesieniu różnicy między przestrzenią prywatną i publiczną - prowadzi autorów Multitude do przeciwstawnych, afirmatywnych, z uwagi na odmienne ujęcie biopolityki, wniosków. Zdaniem Negriego stosunek wielości do metropolii przypomina dawną relację klasy robotniczej do fabryki. Multitude zawiązuje się dziś głównie w miastach, celując w ich demokratyczne przeobrażenie. Przejmuje prawo do miasta, realizowane w akcie jego nieustannej reprodukcji. W niniejszym szkicu wskazuję na punkty przecięcia i podstawowe różnice obecne w charakteryzowanych wyżej wizjach biopolis Argumentuję, iż przedsiębrany w jej ramach opór, związany z kulturową produktywnością miejskich podmiotów, polega na ustanowieniu miejsca w analizowanym przez Agambena nie-miejscu władzy suwerennej.Item Metropolia(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Hardt, Michael; Negri, Antonio; Juskowiak, PiotrNiniejszy artykuł stanowi fragment czwartego rozdziału ostatniej książki Michaela Hardta i Antonia Negriego Commonwealth, w znacznie większej mierze niż ich poprzednie prace zainteresowanej wątkami miejskimi. Zawarta w nim propozycja to próba ujęcia współczesnego miasta w kategoriach biopolitycznych, co odróżniałoby je od wcześniejszych form organizacji przestrzennej, np. miasta przemysłowego i pozwalało na przejście od formy miejskiej do formy metropolitalnej. Główna teza tekstu głosi, że z uwagi na zachodzące współcześnie zmiany na gruncie produkcji i pracy, metropolia zajmuje miejsce zarezerwowane wcześniej dla fabryki („metropolia jest tym dla wielości, czym fabryka dla klasy robotników przemysłowych”). Staje się zarazem nieograniczonym ścianami obszarem produkcji tego, co wspólne, jak i obiektem kontestacji ogniskującej się w obliczu władzy imperialnej i kapitalistycznego wyzysku. Autorzy analizują w tym miejscu również dwie kolejne jakości de&niujące metropolię: kwestie nieprzewidywalnych spotkań oraz organizacji oporu (w formie miejskich rebelii zwanych żakeriami). Gdy ująć te cechy wspólnie, przekonują Hardt i Negri, należy zgodzić się z tezą, że metropolia jest miejscem, w którym wielość znajduje swój dom.Item Od obozów dla uchodźców do osiedli grodzonych. Biopolityka i koniec miasta(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Bülent, Diken; Juskowiak, PiotrArtykuł opisuje sytuację osób ubiegających się o azyl, będących materializacją zaproponowanej przez Giorgia Agambena kategorii homo sacer – ostatecznego przedmiotu biopolityki, którego życie odarte jest z kulturowych i politycznych form. Uwaga autora skupia się na społeczno- -przestrzennych mechanizmach unieruchamiających potencjalnych azylantów w ramach „nie-miejsc” takich jak ośrodki dla uchodźców, w których wiodą oni życie wpisane w permanentny stan wyjątkowy i ośrodki zatrzymań, gdzie tra(ają przymusowo i bez wyroku. W celu przedstawienia systematycznego ujęcia owego unieruchomienia, artykuł odwołuje się do pojęcia obozu. W dalszej kolejności wskazuje na istotne zbieżności między przestrzeniami dla uchodźców i innymi, bardziej pożądanymi współczesnymi obozami (np. osiedlami grodzonymi), co prowadzi do problematyzacji pojęć takich jak miasto czy polityka. Podsumowując, omawiane są tu konsekwencje „obozu” jako zarazem pozytywnej formy władzy, jak i ograniczenia wolności, w odniesieniu do dyskusji o „końcu miasta” i (nie)możliwości oporu przeciwko lub ucieczki od obozów.