Browsing by Author "Czebreszuk, Janusz. Promotor"
Now showing 1 - 10 of 10
Results Per Page
Sort Options
Item Central European Societies of Fortified Settlements in the First Half of the 2nd Millenium BC. Comparative Study of Trial Areas(2011-07-25T06:46:01Z) Jaeger, Mateusz; Czebreszuk, Janusz. PromotorThe dissertation is aimed at a description and characterization of the central European societies of fortified settlements in the first half of the 2nd millenium BC. Because of the high number of such sites and different stage of research in particular regions, it was necessary to select the sources. Four trial areas were chosen: Alpine area, south-western Wielkopolska, middle Danube basin and upper Tisa basin. All of them were related to different cultural units: inner-Alpine Bronze Age groups, Unetice culture, Vatya culture and Otomani-Füzesabony culture. The crucial criteria for selecting trial areas was long research tradition and store of knowledge about fortified settlements characterizing them. In order to show regional variability of the fortified settlements there were described their different aspects. Particular chapters contain information about: economy and natural environment, inner layout, fortifications, metallurgy and chronology. Moreover there was discussed the role and function of the defensive structures in particular regions. In the final chapter the author summarizes the results of his comparative analyses.Item Kontakty społeczności Europy środkowej i strefy egejskiej w drugim tysiącleciu przed Chr. Próba analizy archeologiczno-chronometrycznej(2010-06-16T11:33:55Z) Suchowska, Paulina; Czebreszuk, Janusz. PromotorPodjęta w pracy próba analizy kontaktów społeczności Europy środkowej i strefy egejskiej, a ściślej kultury mykeńskiej w II tysiącleciu p.n.e., miała dwa cele. Po pierwsze przedstawienie aktualnych informacji o wzajemnych relacjach kulturowych między wzmiankowanymi społecznościami, zaprezentowanie ich charakteru oraz dyspersji ich materialnych przykładów. Po drugie zarysowanie jak owe relacje zmieniały się w czasie i przestrzeni. Omówione zabytki oraz wybrane elementy zdobnicze, będące wyznacznikami relacji na linii północ-południe, przedstawiają bardzo bogaty zestaw cech, o różnym stopniu wiarygodności, od przedmiotów jednoznacznie odnoszących się do kontaktów i wymiany (bursztyn, broń, szpile, zapinki, naczynia metalowe, pobocznice, ceramika „barbarzyńska”), do prawdopodobnych (fajans, narzędzia, ozdoby, „idole chlebkowate”, elementy zdobnicze). Na podstawie zebranych danych można wyróżnić dwa etapy napływu zabytków na analizowane obszary: wczesny (1800/1700-1430 p.n.e.) i późny (1300-1200/1100 p.n.e.). Wskazują one ewidentnie na dwuetapowość tych relacji. Intrygujący jest fakt, iż wczesny etap przypada na okres poprzedzający apogeum rozwoju kultury mykeńskiej, a drugi związany był z jej osłabieniem i schyłkiem. Nie ulega kwestii, iż wzmiankowane relacje były obustronne, choć mniej intensywne i regularne niż kontakty mykeńsko-centralno i wschodniośródziemnomorskie.Item Krajobraz osadnictwa pradziejowego doliny rzeki Anthemous (Centralna Macedonia, Grecja) w świetle danych archeologicznych i paleogeograficznych.(2017) Niebieszczański, Jakub; Czebreszuk, Janusz. PromotorPraca dotyczy przemian osadniczych w dolinie rzeki Anthemous w Grecji Północnej od neolitu do początków epoki żelaza. Prezentuje wyniki badań terenowych i laboratoryjnych dotyczących rekonstrukcji środowisk sedymentacyjnych na omawianym obszarze. W tym celu przeprowadzono serię odwiertów geologicznych oraz dokumentacji profili zlokalizowanych nieopodal stanowisk archeologicznych. Dzięki temu uzyskano wgląd w dynamikę różnych środowisk sedymentacyjnych w relacji do osadnictwa pradziejowego. W oparciu o zastosowane analizy palinologiczne, malakologiczne oraz diatomologiczne udało się również odtworzyć środowisko naturalne w postaci pokrywy roślinnej czy też charakteru wód płynących i stałych w pradziejach. W wyniku prac stwierdzono dynamicznie rozwijający się krajobraz w przeszłości, w którego przemianach główny udział miały procesy fluwialne (agradacja i progradacja) i tektoniczne (subsydencja). W nawiązaniu do tych czynników przedstawiono rozwój pradziejowej sieci osadniczej, ukazując możliwe powiązania działalności człowieka ze środowiskiem. Praca ma charakter interdyscyplinarny poprzez łączenie klasycznych metod archeologii osadniczej z warsztatem badawczym geomorfologii i wielu innych nauk przyrodniczych.Item Mykeńskie miasta pałacowe. Studium kontekstualne i porównawcze(2023) Zeman, Piotr; Czebreszuk, Janusz. Promotor; Lis, Bartłomiej. PromotorW rozprawie zaproponowano zdefiniowanie jednej ze zurbanizowanych form osadnictwa mykeńskiego jako miasta pałacowego, a więc osady złożonej z pałacu, siedziby władzy centralnej zajmującej rdzeń osady oraz dolnego miasta, na które składają się wszystkie budynki znajdujące się poza rdzeniem pałacowym. Osadę można dalej podzielić na strefy, określone dzielnice osady, które można zdefiniować funkcjonalnie i strukturalnie. Podstawowy podział wewnętrzny między elitarną strefą pałacową i otaczającą ją osadą jest zawsze widoczny archeologicznie. W rozprawie zebrano wszystkie opublikowane dane archeologiczne i historyczne dotyczące trzech mykeńskich miast pałacowych – Myken i Tirynsu w Argolidzie oraz Pylos w Mesenii. Porównawcza analiza organizacji każdej osady następuje po obszernym omówieniu wszystkich danych dotyczących fortyfikacji, krajobrazu grobowego i wszystkich znanych budynków. We wszystkich trzech omawianych miastach pałacowych wyróżniono odrębne strefy osadnicze. W Mykenach były to ufortyfikowana Cytadela, Wewnętrzna Strefa Kultowo-Grzebalna oraz Dolne Miasto. W Tirynsie osadę można podzielić na Górną Cytadelę o statusie pałacowym, Dolną Cytadelę pełniącą głównie funkcje gospodarcze oraz Dolne Miasto. W Pylos nieufortyfikowana elitarna Strefa Pałacowe została oddzielona od Wewnętrznej Strefy Kultowo-Grzebalnej oraz Dolnego Miasta. The dissertation proposes to define one of the urban forms of Mycenaean settlements as palatial towns. Those are settlements consisting of a palace, a central authority occupying the elite core of the settlement, and the lower town, composed of all the buildings outside of the palatial core. The settlement can be further divided into zones, specific districts of the settlement that can be functionally and structurally defined. The basic internal division between the palatial elite zone and the settlement surrounding it, is always archaeologically visible. The dissertation collects all the published archaeological and historical data on three Mycenaean palatial towns – Mycenae and Tiryns in the Argolid, and Pylos in Messenia. The settlement analysis with the use of comparative urbanism approach follows the extensive discussion of all the data on the fortifications, funerary landscape and buildings of the three aforementioned sites. Distinct settlement zones were recognized in all three palatial towns under discussion. At Mycenae those were the fortified Citadel, the Inner Cult and Burial Zone, and the Lower Town. At Tiryns the settlement can be divided into the Upper Citadel of palatial status, the Lower Citadel performing mainly economic functions, and the Lower Town. At Pylos the unfortified elite palatial core zone was divided from the Inner Cult and Burial Zone and the Lower Town.Item Młodociani w źródłach mykeńskich. Studium archeologiczno-filologiczne(2023) Kaczmarek, Beata; Czebreszuk, Janusz. PromotorCelem pracy doktorskiej było określenie znaczenia i roli dzieci w świecie mykeńskim, poprzez analizę pisma linearnego B oraz obiektów archeologicznych. Przedstawione badania bazują na porównaniu inskrypcji znalezionych w Knossos, Mykenach, Tebach i Pylos z pozostałościami archeologicznymi związanymi z dziećmi. W badaniach zaaplikowano interdyscyplinarne (łącząc archeologię, filologię i antropologię) i lokalne podejście dla każdego z badanych regionów (Argolida, Beotia, Pylos z Bliższą i Dalszą Prowincją, oraz północno-centralna Kreta). W celu porównania i analizy danych archeologicznych i lingwistycznych zostały utworzone dwa katalogi. Pierwszy katalog zawiera 136 + fragmenty z 9947 tabliczek znalezionych w Knossos, 5 z 86 z Myken, 22 z 294 z Teb, oraz 144 + fragmenty z 1101 z Pylos datowanymi na ok. 1420-1180 przed Chr. Drugi katalog zawiera 37 obiektów z północno-centralnej Krety, 72 z Argolidy, 24 z Beotii i 25 z Messenii. Przeprowadzone badania pokazały, że słowa opisujące relacje rodzinne było wyjątkowo rzadko użytkowane. Badania przeprowadzone na obiektach wskazują na zabieg miniaturyzacji ceramiki w wyposażeniu grobów dziecięcych, której takie same kształty są znajdowane w grobach osób dorosłych. Kolejnym badanym obiektem są figurki kourotrophos, które przedstawiają kobietę trzymającą dziecko. Ich funkcja pozostaje nierozpoznana, jednakże ze względu na różne konteksty ich znalezienia, dzieci mogły być ich autorami. Co więcej, tego rodzaje figurki są znajdowane przede wszystkim w grobach młodzieży. Pozostałe elementy wyposażenia grobów pokazują, że dorastanie było formą okresu przejściowego.Item Nadadriatycka odnoga szlaku bursztynowego w epoce brązu(2021) Cwaliński, Mateusz; Czebreszuk, Janusz. PromotorNiniejsza dysertacja składa się z szeregu rozdziałów poruszających różne aspekty obecności bursztynu w basenie Adriatyku w epoce brązu, tj. 2 tyś. p.n.e. W pierwszej kolejności odtworzono dynamikę napływu bursztynu do strefy nadadriatyckiej oraz określono społeczności (kultur archeologiczne) partycypujące w tym procesie. Następnie ustalono rodzaje żywic kopalnych (typy bursztynu), które były dostępne i wykorzystywane przez te społeczności. W trzecim rozdziale dokonano analizy typologicznej zabytków bursztynowych z obszaru badań. Kolejnym etapem była rekonstrukcja cyrkulacji bursztynu w obrębie strefy nadadriatyckiej w oparciu o wcześniej dokonaną typologizację oraz pozostałe dane związane z badanymi znaleziskami. W rozdziale czwartym zdefiniowano materialny i symboliczny status bursztynu dla kultur strefy nadadriatyckiej epoki brązu, w tym jego funkcjonalność (tj. sposoby użytkowania), wartość wymienną (w ramach kontaktów handlowych), aspekty poza-użytkowe (m.in. miejsce we wierzeniach) oraz atrybucję społeczną (tj. konotacje bursztynu z wiekiem, płcią, tożsamością oraz pozycją społeczną jego użytkowników). Wreszcie w rozdziale piątym scharakteryzowano rolę strefy nadadriatyckiej oraz poszczególnych społeczności zamieszkujących ją w systemie dalekosiężnej wymiany surowców i dóbr, obejmującej Europę i Bliski Wschód w dobie epoki brązu. Ponadto, ustalono tożsamość prawdopodobnych dostawców bursztynu oraz partnerów handlowych w jego translokacji na północ i na południe od obszaru badań.Item Pejzaż z kurhanami. Studium nad relacjami pomiędzy krajobrazem a obrządkiem pogrzebowym społeczności kręgu kultur mogiłowych z terenów pogranicza śląsko-wielkopolskiego (Las Krotoszyn).(2019) Stróżyk, Mateusz; Czebreszuk, Janusz. PromotorPrezentowana dysertacja ma na celu ukazanie relacji zachodzących pomiędzy obrzędową aktywnością społeczności pradziejowych (kultury mogiłowej) a krajobrazem, na podstawie wytypowanego obszaru testowego jakim jest Las Krotoszyn (południowa Wielkopolska). Metodyka projektu zakłada aplikację technik z dziedzin geoarcheologii oraz geoinformacji w celu przeprowadzenia kompleksowych analiz 119 kurhanów. W toku badań pozyskano nowe informacje związane z regułami obrzędowości ludności kultury mogiłowej na tym terenie. W wyniku badań geologicznych oraz pomiarów magnetometrycznych, udało się wskazać preferencje w wyborze materiału do budowy nasypu (głównie piaski), jak również opisać wewnętrzne konstrukcje kurhanów. Istotne wnioski dotyczyły lokalizacji nasypów w krajobrazie. Dominującymi wśród nich były miejsca suche o północnym położeniu względem stron świata, w bliskim sąsiedztwie cieków wodnych. Ponadto w kwestii widoczności kurhanów stwierdzono, że mogiły nie były wznoszone na najbardziej wyeksponowanych obszarach. Jedynie niewielka grupa kurhanów usytuowana była w miejscach o doskonałych walorach widocznościowych. Uzyskane datowania 14C w połączeniu z wynikami analiz przestrzennych umożliwiły stwierdzenie, że krajobraz kurhanowy w Lesie Krotoszyn miał dłuższą metrykę i obejmował zarówno wczesny, jak i środkowy okres epoki brązu (ca. 2000-1400 BC). Ponadto szczegółowe analizy zabytków archeologicznych z Lasu Krotoszyn pozwoliły określić kierunki napływów idei z północnych (Skandynawia) i południowych (Kotlina Karpacka) obszarów Europy.Item Południowo-wschodnie Bałkany w IV tysiącleciu przed Chr.: Milenium pełne niewiadomych(2014-11-25) Kufel, Mariusz; Czebreszuk, Janusz. PromotorW niniejszej pracy podejmowano zagadnienia przemian kulturowo-społecznych na południowo-wschodnich Bałkanach w trakcie IV tys. Zasadniczym celem było rozpoznanie kwestii ciągłości/nieciągłości w uwarunkowaniach kulturowych oraz osadniczych oraz określenie roli społeczeństw stepowych w kształtowaniu się sytuacji kulturowo-społecznej we wspomnianej strefie. Analizę rozpoczęto od scharakteryzowania warunków środowiskowych i klimatycznych oraz określono skalę antropopresji na środowisko pod koniec okresu atlantyckiego i na początku subborealnego. Następnie podsumowano obecny stan badań nad zagadnieniami społeczno-kulturowymi w IV tys. Obejmował on kwestie chronologii, taksonomii, periodyzacji oraz synchronizacji międzyregionalnej analizowanych w pracy zjawisk. Zwrócono przy tym szczególną uwagę na zarysowanie ważniejszych koncepcji dotyczących poszukiwania przyczyn transformacji kulturowo-społecznych w przedmiotowym milenium. Następnie omówiono wybrane zjawiska kulturowe, w celu wykazania ciągłości-nieciągłości kulturowej oraz scharakteryzowano wytwórczość ceramiczną kultur IV tys. w celu selekcji najbardziej diagnostycznych typów użytych następnie w analizach zmierzających do ustalenia skali zjawiska hiatusu osadniczego i tzw. „horyzontu pożarowego” na osadach tellowych pod koniec epoki miedzi (koniec V tys,). Konkluzją tych analiz jest stwierdzenie, że oba wydarzenia nie były homogennym zjawiskiem w skali przestrzennej i czasowej, a także nie były efektem jednego procesu kulturowego – agresywnej infiltracji analizowanej strefy przez społeczeństwa z północnego Nadczarnomorza.Item Praktyki ceremonialne na Niżu w międzyrzeczu Odry i Wisły w III tys. przed Chr.(2012-05-21T08:13:22Z) Pospieszny, Łukasz; Czebreszuk, Janusz. PromotorW III tys. przed Chr. Europa była areną głębokich transformacji o charakterze społecznym i ekonomicznym, inicjujących wczesną epokę brązu. Zmiany te objęły również zachodnią część Niżu Polski (Pomorze, Wielkopolskę, Kujawy i Ziemię Lubuską) oraz wschodnią część Niżu Niemieckiego (Pomorze Przednie). Społeczeństwa zasiedlające te obszary w późnym neolicie uległy w następnych stuleciach głębokim przeobrażeniom, widocznym bardzo wyraźnie w sferze zachowań ceremonialnych. Główna zmiana polegała na odejściu o praktyk wzmacniających tożsamość grupową. Ze względu na swój publiczny charakter ceremonie były areną, na której zaznaczały się napięcia społeczne, prowadzące do rozpadu dawnych wspólnot i do wykształcenia się wśród najbardziej progresywnych populacji nowego modelu relacji społecznych. III tys. przed Chr. było czasem funkcjonowania na Niżu dwóch głównych nurtów rozwoju społeczno-ekonomicznego, których pozostałościami są kultury ceramiki sznurowej i amfor kulistych. Różnicowanie społeczne i indywidualizacja były w większym stopniu udziałem społeczeństw posługujących się ceramiką sznurową. Procesy te zatrzymały się w momencie gdy w Europie Środkowej rolę katalizatora transformacji społeczno-kulturowych przejął fenomen Pucharów Dzwonowatych. Na Niżu na obrzeżach dawanych centrów kulturowych zaczęły się intensywnie rozwijać populacje kultury unietyckiej, ewoluujące w kierunku zhierarchizowanych społeczeństw wczesnej epoki brązu.Item Praktyki pogrzebowe na Kos w późnej epoce brązu w kontekście południowo-wschodniej Egei i świata mykeńskiego(2021) Dudlik, Katarzyna; Czebreszuk, Janusz. PromotorKos, podobnie jak inne wyspy Dodekanezu, było włączone w rozległą sieć kontaktów i wpływów kulturowych przez całą epokę brązu. Wśród tych najważniejszych wspomnieć należy związki ze społecznością mykeńskiej Grecji, której wpływy są widoczne niemal we wszystkich najważniejszych sferach życia mieszkańców Kos: rytuale, stylu architektonicznym i wytworach użytku codziennego. Najbardziej znaczące są jednak analogie w obrządku pogrzebowym – gdzie refleksja nad zachowaniami społecznymi jest kluczowa dla scharakteryzowania tożsamości mieszkańców wyspy. Niniejsza praca ma na celu analizę obrządku pogrzebowego społeczności zamieszkującej Kos w później epoce brązu (LBA II – LH IIIC Middle) oraz jego kontekstualizację w ramach sytuacji kulturowo politycznej regionu. Ich podstawą jest materiał archeologiczny z głównych cmentarzysk wyspy – Eleony i Langady, w uzupełnieniu o dane z pojedynczych stanowisk funeralnych. Z wykorzystaniem narzędzi teorii entanglement oraz koncepcji obrządku pogrzebowego jako usytuowanych w kontekście wyborów społecznych, scharakteryzowane zostały cechy mykeńskiego rytuału funeralnego mieszkańców Kos oraz procesy przejmowania i odpowiedzi na kulturę helladzką przez lokalną społeczność, głęboko zakorzenioną we własnej tradycji. Praca, wykorzystując dane archeologiczne z regionu Dodekanezu, przyczynia się także do zdefiniowania sposobów partycypowania społeczeństwa Kos w nowej sytuacji polityczno-kulturowej okresu późnej epoki brązu, zdominowanej przez kulturę mykeńską.