Browsing by Author "Fabiszak, Jacek. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Autor demokratyczny w poszukiwaniu prawdy i wolności – twórczość Philipa K. Dicka oraz jej adaptacje filmowe w świetle myśli Alexisa de Tocqueville’a(2012-01-02T09:02:25Z) Skweres, Artur; Fabiszak, Jacek. PromotorCelem rozprawy jest ukazanie, iż tezy Alexisa de Tocqueville’a dotyczące kształtu literatury w ustroju demokratycznym są istotne dla analizy dzieł Philipa K. Dicka oraz ich adaptacji filmowych. Tematem wspólnym dla analizy obu typu tekstów jest poszukiwanie prawdy i wolności, które jest jedną z cech definiujących Philipa K. Dicka jako pisarza demokratycznego. Omawiane dzieła Philipa K. Dicka oraz ich adaptacje filmowe służą również za przykład tego, jak demokracja wpływa na kształt i charakter amerykańskiej sztuki. Rozprawa składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy rozdział poświęcony jest teoriom adaptacji filmowych. W rozdziale tym szczególny nacisk położony jest na adaptacje tekstów literackich oraz na możliwość zidentyfikowania autora adaptacji filmowej. Drugi oraz trzeci rozdział opisują pokrótce życie i twórczość Philipa K. Dicka przez pryzmat teorii głoszonych przez Alexisa de Tocqueville’a, dotyczących demokratycznych autorów. Rozdział ostatni omawia motyw niebezpiecznej, choć pożądanej prawdy oraz dążenie do wolności i niezależności który pojawia się zarówno w dziełach Philipa K. Dicka jak i w ich adaptacjach filmowych.Item Przyjaciel czy Wróg (?) W Nowożytnej Anglii: Pragmatyczne strategie odgrywania przywództwa i królewskości w sztukach historycznych Williama Szekspira(2011-10-25T12:09:47Z) Kizelbach, Urszula; Fabiszak, Jacek. PromotorRozprawa doktorska analizuje dyskurs władzy i definiuje pojęcie „królewskości” w oparciu o sztuki historyczne Williama Szekspira, a w szczególności drugą tetralogię, tj. Ryszard II, Henryk IV, części 1 i 2, Henryk V, jak również Ryszard III. Sztuki spaja ze sobą aspekt teatralności władzy monarszej, jak również kwestia nowoczesnego podejścia do uprawiania polityki w nowożytnej Anglii. Ważnym kontekstem powyższej analizy jest Niccolò Machiavelli i jego traktat polityczny Książę, który można traktować jako punkt odniesienia dla XVI-wiecznych europejskich władców w sztuce polityki, bowiem odsłania on arcana imperii władzy absolutnej. „Królewskość” jest więc ujęta z perspektywy Makiawelicznego „udawania”, które zawiera się tak w aktorskiej grze króla jak i w jego werbalnych manipulacjach. Rozdział pierwszy koncentruje się na definicji „królewskości” począwszy od średniowiecza aż do czasów nowożytnych, jak również przedstawia XX-wieczne krytyczne podejścia do władzy. W rozdziale drugim pokazuję teatralny wymiar „królewskości” jako gry aktorskiej tak na deskach teatru (Ryszard III, Ryszard II) jak i na scenie życia (Elżbieta I), z wykorzystaniem teorii ról społecznych. W rozdziale trzecim analizuję dyskurs władzy królów i politycznych przywódców w drugiej tetralogii, zwracając uwagę na to jak za pomocą języka można manipulować zachowaniem innych i walczyć o władzę w polityce. Dialog Szekspirowski analizuję z perspektywy pragmatyki językowej, a w szczególności teorii grzeczności (ang. politeness theory), w ujęciu zaproponowanym przez Penelopę Brown i Stevena Levinsona, jak również teorii niegrzeczności (ang. impoliteness theory), spopularyzowanej przez Jonathana Culpepera i Dereka Bousfielda.Item „Reinterpretacja „nadczłowieczego” potencjału w Renesansie: jednostki o wyjątkowo silnej ambicji (ang. „overreachers”) w dramatach Marlowe’a i Szekspira w świetle filozofii Nietzschego”(2014-05-23) Burzyńska, Katarzyna; Fabiszak, Jacek. PromotorGłównym celem niniejszej pracy doktorskiej jest analiza wybranych bohaterów dramatów Williama Szekspira i Krzysztofa Marlowe’a w świetle kluczowych koncepcji filozofii Fryderyka Nietzschego. Analizowane postaci, określane w języku angielskim jako „overreachers”, charakteryzują się wyjątkowo silną ambicją i niejednokrotnie bezkompromisowo dążą do władzy i panowania. Niezłomni i ambitni bohaterowie dramatyczni dzieł Szekspira i Marlowe’a mają wiele cech wspólnych z nietzscheańskim nadczłowiekiem charakteryzującymi się silnym napięciem woli mocy. Ta analogia staje się punktem wyjścia do reinterpretacji „nadczłowieczego” potencjału w angielskim dramacie renesansowym, a także przyczynkiem do ogólniejszej refleksji na temat tożsamości człowieka renesansu. Zatem wykorzystanie potencjału filozoficznego nietzscheanizmu służy zarówno próbie odczytania na nowo pojęcia jednostkowości człowieka renesansu, jak również praktycznemu wykorzystaniu refleksji niemieckiego filozofa w interpretacji literackiej. Praca składa się z pięciu rozdziałów, z których dwa pierwsze są rozdziałami teoretycznymi, a trzy kolejne analitycznymi. Rozdział pierwszy stanowi wypracowanie bazy metodologicznej. W rozdziale drugim zostaje przedstawiony kontekst kulturowo-historyczny epoki. Rozdział trzeci jest poświęcony bohaterom Marlowe’a – Tamerlanowi („Tamerlan Wielki”) i Barabaszowi („Żyd z Malty”). W czwartym rozdziale zanalizowano bohaterów szekspirowskich – Brutusa („Juliusz Cezar”), Makbeta („Makbet”) i Edmunda („Król Lear”), a w rozdziale piątym podjęto próbę zanalizowania postaci kobiecych.