Browsing by Author "Franz, Maciej. Promotor"
Now showing 1 - 10 of 10
Results Per Page
Sort Options
Item Korpus oficerski armii Księstwa Warszawskiego(2024) Gralik, Dawid; Franz, Maciej. PromotorPrzedkładana rozprawa doktorska jest portretem zbiorowym oficerów tworzących kadrę dowódczą armii Księstwa Warszawskiego. W pracy przedstawiono różnego rodzaju aspekty związane z funkcjonowaniem oficerów zarówno jako części składowej armii (edukacja, polityka kadrowa itp.) jak i związane z ich pochodzeniem społecznym czy sytuacją materialną. Istotną rolę odgrywają również zagadnienia związane z działaniami podejmowanymi przez oficerów w sferze czysto wojskowej (szkolenie, rola w trakcie kampanii i na polu bitwy) oraz cywilnej (tj. udział w życiu politycznym). Na potrzeby rozprawy przygotowano bazę danych zawierającą informacje na temat ponad tysiąca oficerów, które poddano opracowaniu statystycznemu oraz interpretacji jakościowej. Pozwoliło to na szerokie omówienie poruszanych zagadnień. The submitted dissertation is a collective portrait of the officers forming the command staff of the Duchy of Warsaw army. The thesis presents various aspects of the officers' functioning both as a component of the army (education, personnel policy etc.) and related to their social background or economic situation. An important role is also played by issues related to the activities undertaken by officers in the purely military sphere (training, role during the campaign and on the battlefield) and civilian sphere (such as participation in political life). For the purpose of the thesis, a database was prepared containing information on over a thousand officers, which was subjected to statistical processing and qualitative interpretation. This allowed for a broad discussion of the issues raised.Item Marynarka Wojenna RP w systemie bezpieczeństwa narodowego w latach 2007-2012(2020) Wyszyński, Łukasz; Franz, Maciej. PromotorCelem rozprawy było rozwiązanie problemu badawczego, który zawiera się w pytaniu: jaka była rola Marynarki Wojennej w polityce i systemie bezpieczeństwa narodowego Polski w latach 2007-2012, w kontekście istniejących uwarunkowań geopolitycznych? Zdaniem autora, pomocne w osiągnięciu głównego celu badań, było zrealizowanie celu pomocniczego, który polegał na dokonaniu oceny roli Marynarki Wojennej RP w polityce bezpieczeństwa państwa w okresie od odzyskania niepodległości w roku 1918, do roku 2006. Oba cele zostały osiągnięte poprzez weryfikację sformułowanych hipotez oraz uzyskanie odpowiedzi na postawione pytania badawcze. Było to możliwe dzięki wykorzystaniu przyjętych teorii stosunków międzynarodowych oraz modelu badawczego w prowadzonych badaniach, w odniesieniu do: a) pływu uwarunkowań geopolitycznych na polską politykę bezpieczeństwa, b) polskich interesów ekonomicznych na obszarach morskich c) założeń doktryn i strategii NATO oraz Unii Europejskiej, d) założeń dokumentów normujących politykę i system bezpieczeństwa narodowego RP, e) zadań Marynarki Wojennej RP, f) zmian potencjału Marynarki Wojennej RP, g) programów rozwojowych i modernizacyjnych Marynarki Wojennej RP oraz h) wykorzystania Marynarki Wojennej RP w ćwiczeniach i operacjach międzynarodowych.Item Narodowe Siły Zbrojne w walce o utworzenie Narodowego Państwa Polskiego(2019) Napora, Adrian Czesław; Franz, Maciej. PromotorPrzedstawiona praca doktorska jest próbą syntetycznego zestawienia walki Narodowych Sił Zbrojnych z planami i koncepcjami polityczno-wojskowymi ich kierownictwa politycznego. Zawiera opis dziejów obozu narodowego od jego powstania aż do jego dezintegracji i umocnienia się władzy ludowej w powojennej Polsce.Item Ofensywa Wielkanocna 1972 (kulminacyjny punkt wojny wietnamskiej)(2012-05-21T12:10:56Z) Benken, Przemysław Łukasz; Franz, Maciej. PromotorTematem pracy doktorskiej jest zaprezentowanie jednej z największych kampanii wojny wietnamskiej, zwanej Ofensywą Wielkanocną 1972. Ten potężny atak został wykonany przez Wietnamską Armię Ludową (WAL) przeciwko Armii Wietnamu Południowego (APW – regularnym siłom Wietnamu Południowego), wspartej wojskami USA. Ofensywa Wielkanocna miała miejsce pomiędzy 30 marca a 22 października 9172 roku. Ta konwencjonalna inwazja (największe operacja zaczepna od czasu gdy 300 000 tzw. chińskich „ochotników” przekroczyło rzekę Jalu i weszło do Korei Północnej podczas wojny koreańskiej) była radykalnym odejściem komunistów od ich dotychczasowej strategii wojny partyzanckiej. Celem ofensywy nie było odniesienie decydującego zwycięstwa nad Południowym Wietnamem. Celem komunistów z Hanoi było zdobycie jak największego terytorium oraz zniszczenie jak największej liczby jednostek APW, aby wzmocnić pozycję Północy w toczących się rokowaniach pokojowych w Paryżu, które zbliżały się do końca.Item Organizacja i znaczenie floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji w latach 1639-1667(2013-05-09) Pastorek, Anna; Franz, Maciej. PromotorW rozdziale pierwszym, stanowiącym wprowadzenie do tematyki pracy, omówione zostały organizacja i znaczenie floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji w latach 1568-1639, czyli okresie poprzedzającym apogeum jej potęgi. Uwzględniono okoliczności powstania floty wojennej oraz jej organizację i główne zadania. Rozdział drugi poświęcony został organizacji floty wojennej oraz przyczynom i konsekwencjom wojny z Hiszpanią w 1639 roku, a więc w momencie zwycięstwa pod Downs nad drugą Armadą, które przyczyniło się do ostatecznego załamania potęgi Hiszpanii i zastąpienia jej panowaniem Republiki Zjednoczonych Prowincji na morzach. Rozdział trzeci dotyczy I wojny angielsko-holenderskiej (1652-54), która postawiła w wątpliwość zdolność Republiki Zjednoczonych Prowincji do utrzymania swojej supremacji na morzach. Omówione zostały walki o konwoje, najważniejsze bitwy oraz konsekwencje tejże wojny dla dalszego rozwoju floty Republiki Zjednoczonych Prowincji. W rozdziale czwartym przedstawiono reformę floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji i jej skutki. Omówione zostało funkcjonowanie admiralicji, stopnie w marynarce, rekrutacja i życie marynarzy, okręty wojenne oraz strategia i taktyka. W niniejszym rozdziale przedstawione zostały także działania zbrojne z II wojny angielsko-holenderskiej (1665-67), z wyprawą admirała De Ruytera do Chatham, będącej ich kulminacyjnym punktem.Item Paweł Tetera – hetman kozacki(2013-05-15) Kryszak, Anna; Franz, Maciej. PromotorPaweł Tetera pochodził z wołyńskiej, prawosławnej rodziny szlacheckiej - Morzkowskich. Najprawdopodobniej jego ojcem chrzestnym był Bohdan Chmielnicki. W młodości otrzymał gruntowne wykształcenie, które procentowało w jego dalszym życiu. Początkowo pracował w kancelarii grodzkiej w Łucku. Jednak wraz z wybuchem powstania Chmielnickiego przeszedł na stronę powstańców. W 1649 roku został pisarzem pułku perejasławskiego, a w 1653 roku pułkownikiem tegoż pułku. Przy boku Chmielnickiego Tetera zdobywał potrzebne doświadczenie. Z czasem zaczęto go uważać za szarą eminencję dworu hetmańskiego. W 1654 roku przyczynił się do zawarcia ugody perejasławskiej. W 1657 roku Chmielnicki wysłał go w kolejne poselstwie do Moskwy. Paweł Tetera prowadził negocjacje ze Stanisławem K. Bieniewskim, które zakończyły się podpisaniem porozumienia w Hoszczy. Stały się one podstawą dla ugody hadziackiej. Następnie Tetera przebywał w najbliższym otoczeniu królewskim i został sekretarzem królewskim. Wbrew powszechnym opiniom nie uczestniczył w zawarciu ugody cudnowskiej. W 1662 roku powrócił na ziemie ukrainne jako rezydent Jana Kazimierza. W styczniu 1663 roku został wybrany hetmanem kozackim i był nim do połowy 1665 roku. Uczestniczył w wyprawie Jana Kazimierza na Moskwę oraz walczył z powstaniem, które ogarnęło prawobrzeżne ziemie ukrainne i przyczyniło się do upadku jego władzy. Jako hetman dążył do zjednoczenia Kozaczyzny przy boku Rzeczpospolitej. Wysunął także interesującą koncepcję reformy Kozaczyzny w ramach państwa polsko-litewskiego. Ostatnie lata jego życia to okres licznych procesów. Skazany na banicję i infamię wyjechał z Rzeczpospolitej. Zmarł w Adrianopolu. Paweł Tetera odznaczał się zdolnościami dyplomatycznymi i politycznymi. Jako pierwszy tak wyraźnie ostrzegał Jana Kazimierza przed zagrożeniem tatarskim.Item Piechota na wschodnim teatrze działań wojny secesyjnej(2014-05-19) Tomczak, Juliusz; Franz, Maciej. PromotorPraca stanowi próbę analizy uwarunkowań rządzących rolą, jaką odgrywała piechota armii Unii i Konfederacji podczas działań na wschodnim teatrze wojny secesyjnej w latach 1861-1865. Sposób realizacji podjętego tematu zbliżony jest do prac takich autorów jak Paddy Griffith, Brent Nosworthy i Earl J. Hess, tak więc szczególny nacisk położony został na kwestie taktyczne, zawężone do jednego teatru działań i jednego rodzaju broni. Uwzględnione zostały takie aspekty jak struktura organizacyjna, teoretyczne podstawy taktyki oraz szkolenia piechoty. Zasadnicza część pracy dotyczy różnych aspektów pola walki: ataków na bagnety, walki ogniowej w linii i tyralierze, wpływu terenu i fortyfikacji polowych. Ponadto omówiony został wpływ dwóch pozostałych broni głównych – kawalerii i artylerii – na działania piechoty. Celem pracy jest rozwinięcie badań wymienionych autorów poprzez poświęcenie większej uwagi takim kwestiom jak np. zakres szkolenia, zużycie amunicji w toku długotrwałych walk ogniowych czy zastosowanie czworoboków do obrony przed kawalerią.Item Przyczyny, przebieg oraz skutki, rosyjsko-gruzińskiego konfliktu z sierpnia 2008 roku (Wojna 08.08.08. która nie wstrząsnęła światem)(2011-06-09T07:24:14Z) Matcharashvili, Irakli; Franz, Maciej. PromotorPrezentowana rozprawa doktorska, dotyczy konfliktu z sierpnia 2008 roku, stronami, którego, z jednej strony były siły zbrojne Rosji oraz separatystycznych regionów Gruzji, Abchazji i tzw. Osetii Południowej, a z drugiej siły zbrojne Gruzji. Praca nie skupia się tylko na najbardziej aktywnej fazie tego konfliktu (z 7-go po 12 sierpnia 2008 roku), ale stara się przedstawić historyczne przyczyny tej, jak się okazuje wielowiekowej konfrontacji. Jak zazwyczaj bywa w historii, sama wojna jest tylko kulminacją długotrwałego i złożonego procesu, i właśnie część tego złożonego i długotrwałego procesu omawia pierwszy rozdział, zatytułowany: „Historyczne tło konfliktu”. Okres współczesny tego „współistnienia”, który bezpośrednio poprzedzał wybuch wojny, omawiam w trzech podrozdziałach zatytułowanych: „krwawa pierestrojka”, „wojna w Abchazji” oraz „jak Rosja przygotowywała wojnę w Gruzji”. Drugi rozdział omawia liczebność, poziom przygotowania, oraz uzbrojenie stron konfliktu. W trzecim rozdziale, dotyczącym samej wojny, Podjęto się zadania by jak najdokładniej, dzień po dniu, godzina po godzinie i jak najobiektywniej przedstawić przebieg tych dramatycznych zdarzeń. Czwarty rozdział ukazuje następstwa konfliktu, straty terytorialne czy materialne stron oraz zmiany zachodzące w siłach zbrojnych, uwzględniające doświadczenie z dopiero, co przebytej wojny. W piątym rozdziale tejże pracy, spróbowałem znaleźć odpowiedzi na kilka, moim zdaniem najważniejszych pytań, związanych rosyjsko-gruzińskim konfliktem. Rozdział ten zatytułowałem; „Pytania i odpowiedzi”. Aneks jest próbą pokazania tego konfliktu, można powiedzieć od ludzkiej strony. Aby mieć zbliżony obraz tego, jak naprawdę wygląda wojna, aby ją zrozumieć, nie wystarczą zimne cyfry, daty czy opis uzbrojenia, dlatego część podrozdziałów w bardziej szczegółowy sposób omawia pojedyncze oraz najbardziej dramatyczne momenty tej wojny. Są tu też relacje naocznych świadków czy bezpośrednich uczestników zdarzeń.Item Siły zbrojne państw ościennych w okresie międzywojennym w świetle polskich wojskowych czasopism specjalistycznych z lat 1921-1939(2014-06-06) Sługocki, Wojciech; Franz, Maciej. PromotorPraca jest próbą przedstawienia wojskowości sąsiadów II Rzeczypospolitej z punktu widzenia polskich czasopism specjalistycznych. Periodyki te odgrywały bardzo dużą rolę w informowaniu i kształceniu kadry oficerskiej Wojska Polskiego. Ilość czasopism wydawanych w latach 1921-1939 świadczy z kolei o dużym zainteresowaniu prezentowanymi w nich treściami Poznanie ich zawartości ma pozwolić na stwierdzenie, jakie informacje na temat sił zbrojnych sąsiadów Polski były powszechnie znane. Wiedza taka jest niezbędna dla pełnego zrozumienia czynników, które wpływały na polskich dowódców wojskowych. Rozdział I pracy ma na celu przedstawienie najważniejszych informacji o powstaniu i funkcjonowaniu czasopism specjalistycznych. Rozdział II porusza zagadnienie wojsk lądowych ZSRR, Niemiec, Czechosłowacji, Rumunii, Litwy i Łotwy. Kolejna część pracy skupia się na siłach powietrznych tych krajów. Ostatni rozdział zajmuje się z kolei problematyką marynarek wojennych. W rozdziałach tych zwracano uwagę na takie elementy jak wydatki wojskowe, organizację władz wojskowych, strukturę i wyposażenie jednostek oraz ich wyszkolenie bojowe. W pracy poza czasopismami wykorzystano także źródła archiwalne, w celu konfrontacji danych.Item Wojna polsko–turecka w latach 1633-1634(2018) Pabich, Łukasz; Franz, Maciej. PromotorTematem poniższej pracy jest przedstawienie wojny polsko-tureckiej z lat 1633-1634. Pierwszy rok rządów króla Władysława IV Wazy przebiegł pod znakiem prowadzenia wojny z Państwem Moskiewskim o Smoleńsk. Wojna ta była z uwagą obserwowana przez Imperium Osmańskie, które liczyło na przegraną nowo obranego władcy. Kampanię smoleńską prowadził osobiście Władysław IV, a opiekę nad państwem powierzył prymasowi Janowi Wężykowi i hetmanowi wielkiemu koronnemu Stanisławowi Koniecpolskiemu. Ten ostatni odpowiedzialny był przede wszystkim za obronę granic południowych. Odmowa przez Rzeczypospolitą likwidacji „palanek” kozackich oraz wiadomość o koncentracji wojsk Porty nad Dunajem w czerwca 1633 roku były sygnałem o podjęciu przez Osmanów działań wojennych. Czerwcowy napad Tatarów w roku 1633 na okolice Kamieńca służył jedynie kontroli stanu polskich przygotowań, na wypadek ewentualnej wojny. Wprawdzie Tatarzy zostali pobici przez hetmana 4 lipca 1633 roku pod Sasowym Rogiem, jednak prawdopodobnie wynik najazdu zadowolił Abazy paszę, co skłoniło go do podjęcia decyzji o wymarszu jego wojsk z Sylistrii w stronę Podola. Po pierwszych wiadomościach o sukcesach Władysława IV pod Smoleńskiem, kiedy wszelkie negocjacje pokojowe z Osmanami zawiodły, doszło do bitwy, którą stoczono 22 października pod Kamieńcem. Starcie wykazało bezsprzeczną wyższość wojsk polskich, nad siłami Osmanów. Abazy pasza nie osiągnąwszy żadnego sukcesu musiał wycofać swoje wojska najpierw do Mołdawii, a następnie nad Dunaj. W 1634 roku sułtan Murada IV osobiście chciał dowieść swej bezkompromisowości zbierając wojsko w granicach Imperium przeciwko chrześcijanom. Ostatecznie, gdy poseł Sahin aga poinformował swego Padyszacha o potędze Rzeczpospolitej stojącej pod Kamieńcem, wszelką winą za wojnę obarczył Abazy paszę. Tym samym wojska Imperium skoncentrowano na wschodnim teatrze wojennym Osmanów.