Browsing by Author "Ilski, Kazimierz. Promotor"
Now showing 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Korporacje zawodowe w taryfie cen maksymalnych Dioklecjana(2016) Jaroszyński, Adam; Ilski, Kazimierz. PromotorEdykt Dioclecjana o cenach maksymalnych z roku 301 jest jednym z najbardziej intrygujących źródeł. Wyznaczał maxima cenowe dla ponad 1400 pozycji – towarów, płac i transportu. Dysertacja jest próbą analizy edyktu, jako narzędzia kompleksowego zarządzania i jako źródła informacji o wybranych aspektach rzymskiej gospodarki. Autor bada relacje pomiędzy państwem a zawodowymi stowarzyszeniami. „Wstęp”, oprócz hipotez i problemów badawczych zawiera obszerny przegląd źródeł i literatury, a także omówienie stanu badań nad rzymskimi korporacjami i antyczną ekonomią. Rozdział I („Edykt”) jest prezentacją samego edyktu w kontekście reform Dioklecjana, zawiera też omówienie uzupełnień polskiego wydania taryfy. Rozdział II („Korporacje”) zestawia zawody z taryfy, prezentuje też zapisy dotyczące korporacji w źródłach normatywnych. Obszerną część tekstu stanowi analiza informacji pochodzących ze źródeł papirologicznych. Badaniu poddano egipskie „Deklaracje cen” przygotowywane przez korporacje dla urzędnika noszącego tytuł logistesa. Takiego rodzaju kontroli cen nie notowano przed okresem tetrarchii, a obowiązki logistesa w tym zakresie zostały mu przypisane, ok. 303 r. Autor twierdzi, że comiesięczna procedura raportowania cen przez korporacje była częścią systemu zarządzania finansami. Edykt i inne reformy Dioklecjana były jego istotnymi elementami.Item Mauricii Strategicon; praktyczny podręcznik wojskowy i dzieło antykwaryczne(2011-11-17T11:27:41Z) Różycki, Łukasz; Ilski, Kazimierz. PromotorNiniejszy projekt obejmuje dwa obszerne, a zarazem powiązane ze sobą aspekty historii późnego antyku. Już sam tytuł: Mauricii Strategicon; praktyczny podręcznik wojskowy i dzieło antykwaryczne wskazuje, że obiektem badań będzie zarówno historia wojskowości, jak i literatury przełomu wieków VI i VII. Strategikon, autorstwa Maurycjusza, uważany jest za jedno z najważniejszych źródeł opisujących stan Cesarstwa Wschodniorzymskiego u schyłku VI wieku. Traktat przypisywany cesarzowi Maurycjuszowi, stanowi niewyczerpalne źródło informacji o armii rzymskiej w trakcie wielkich reform. Dzięki drobiazgowym instrukcjom dla wyższej kadry oficerskiej możemy odtworzyć strukturę legionów, ich skład społeczny, uzbrojenie, a nawet komendy wydawane w trakcie marszu. Strategikon jest jedynym źródłem opisującym armię bizantyńską w okresie transformacji z legionów rzymskich w armię temową. Obok przemian w armii, traktat zawiera cenne wskazówki dotyczące administracji państwa. Znaczenie Strategikonu jest tym większe, że po inwazji arabskiej nastaje okres, w którym nie mamy praktycznie żadnych informacji o stanie armii bizantyńskiej. Wykonane badania dowiodły, że autor traktatu w wyjątkowy sposób połączył elementy antykwaryczne i erudycyjne z użytkowymi. Dzięki analizom źródeł greckich i łacińskich udało się zidentyfikować część autorów antycznych, którzy inspirowali pracę Maurycjusza.Item Muzyka w Biblii(2011-10-24T08:11:54Z) Rachuta, Robert; Ilski, Kazimierz. PromotorW pracy tej podjąłem próbę opisania i wyjaśnienia zjawisk muzycznych występujących w Biblii. Próbowałem przez porównywanie tekstów źródłowych, jak również opierając się na wcześniejszych pracach dotyczących tego tematu, dojść do właściwego zrozumienia poszczególnych terminów dotyczących kultury muzycznej Izraelitów zarówno w kwestii instrumentów jak i innych zagadnień związanych z tą dziedziną. W pierwszym rozdziale mojej pracy doktorskiej starałem się zasygnalizować najważniejsze zjawiska muzyczne występujące w procesie tworzenia i funkcjonowania państwa izraelskiego. W części tej przedstawiony został niezwykły związek muzyki i sacrum w kulturze Izraela, który jest zasadniczy w procesie tworzenia instrumentarium oraz form muzycznych występujących u Izraelitów. W drugim rozdziale analiza tekstów źródłowych miała na celu stworzenie szczegółowej i nie budzącej kontrowersji mapy instrumentarium, w której znajduje się przyporządkowanie poszczególnych instrumentów do konkretnych sfer życia, ich zastosowanie w ansamblach, wykorzystanie do akompaniamentu oraz analiza występowania w poszczególnych Księgach. W kolejności opisane zostały zasady muzyki i zjawiska muzyczne występujące w Biblii. Tematy w nich zawarte zostały przeanalizowane pod kątem widzenia autorów biblijnych nie pomijając jednak tekstów źródłowych pochodzących z sąsiednich kultur. Wrażliwość twórcy czy słuchacza jest elementem nie dającym się ściśle określić i sklasyfikować. Była ona czasach Biblijnych niewątpliwie odmienna od dzisiejszej. Zatem zasady i zjawiska muzyczne kształtowane i tworzone przez ówczesnych artystów tworzone były według innych kryteriów estetycznych. Znalezienie tych właśnie kryteriów stanowiło największy problem w prawidłowym odczytaniu muzycznej działalności Izraelitów.Item Palatium terribile. Początki rządów Gracjana a rola Auzoniusza(2021) Rogowski, Juliusz; Ilski, Kazimierz. PromotorPrzedmiot niniejszej dysertacji stanowi krytyczna refleksja nad osiągnięciami nowoczesnej historiografii w odniesieniu do pierwszych miesięcy rządów Gracjana (375/376 rok), ze szczególnym uwzględnieniem roli, jaką w ówczesnej polityce miał odegrać były nauczyciel tego cesarza, poeta i retor Auzoniusz. Zdaniem wielu pokoleń badaczy Auzoniusz był niekwestionowanym zwycięzcą brutalnej rozgrywki o władzę, jaka miała miejsce w początkach rządów Gracjana, a zdobyte wpływy wykorzystał do tego, by zerwać z „wrogą wobec senatu” polityką poprzedniego władcy, Walentyniana I, spopularyzować rządy swojego wychowanka poprzez szereg popularnych posunięć, a także zapewnić sobie i swojej rodzinie najwyższe stanowiska w państwie. Uważna lektura stosownych źródeł – przede wszystkim wypowiedzi współczesnych autorów i wydanych w tamtym okresie aktów prawnych – prowadzi jednak do odmiennych wniosków. Jak się okazuje, teoria o politycznej dominacji Auzoniusza nie znajduje potwierdzenia ani w kontekście rozważań nad rozgrywkami personalnymi, gdzie łatwiej wykazać, że Auzoniusz nie miał żadnego wpływu lub był bezsilny (jak w kwestii śmierci Teodozjusza Starszego), ani w analizie cesarskiej aktywnością legislacyjnej, która zachowuje tyle podobieństw z legislacją Walentyniana, że bezpieczniej jest mówić o kontynuowaniu tej ostatniej niż o jej porzuceniu.Item Przemiany społeczne i kulturowe na terenie prowincji Osroene w późnym antyku(2024) Jędrzejewska, Daria; Ilski, Kazimierz. PromotorW połowie III wieku po Chr. Osroene została ostatecznie włączona do Cesarstwa Rzymskiego, co wiązało się z utratą władzy przez lokalną dynastię Abgarydów. Królewski dwór w Edessie, pozostający pod silnym wpływem Arsakidów, już za panowania Abgara Wielkiego stał się znaczącym ośrodkiem literackiej kultury syryjskiej; wśród lokalnej arystokracji pojawiło się także wcześnie zainteresowanie chrześcijaństwem. W kolejnych wiekach przynależność Osroene do świata rzymskiego pogłębiała się na poziomie politycznym, administracyjnym i społecznym, przy jednoczesnym zachowaniu elementów kulturowej odrębności. W niniejszej pracy została podjęta próba zdefiniowania charakteru prowincji Osroene przez zarysowanie tła historycznego; próbę zdefiniowania geograficznych granic; oraz ukazanie roli poszczególnych ośrodków oraz ich powiązań z centrum – Edessą. Główny cel pracy stanowi prześledzenie obrazu lokalnej kultury zarówno w ujęciu społecznym, jak i przez definicję poszczególnych toposów obecnych w warstwie literackiej. Do najważniejszych należą: narracja o nawróceniu króla Abgara, św. Tomasz jako patron Edessy, motyw miasta niezwyciężonego, oraz zdefiniowanie odrębności małej ojczyzny w ujęciu biblijnym. Wszystkie te motywy wpłynęły na formowanie się lokalnej tożsamości mieszkańców Osroene, przyczyniając się do ugruntowania i rozwoju szerszego horyzontu kultury syryjskiej. In the middle of the 3rd century AD, Osrhoene was finally incorporated into the Roman Empire, resulting in the loss of power of the local Abgarid dynasty. The royal court in Edessa, strongly influenced by the Arsacids, had already become a significant centre of Syriac literary culture during the reign of Abgar the Great; there was also an early interest in Christianity among the local aristocracy. In the following centuries, Osrhoene's affiliation to the Roman world deepened at the political, administrative and social levels, while retaining elements of cultural distinctiveness. This thesis attempts to define the character of the province of Osrhoene by showing its historical background, describing the geographical boundaries, as well as highlighting the role of neighbouring cities and their links with Edessa. The main aim was to trace the signs of local culture both in social terms and through the definition of the various topoi present in the literary layer. Among the most important are: the narrative of the conversion of king Abgar, St Thomas as patron saint of Edessa, the concept of an invincible city, and a "little homeland" described in biblical terms. All these themes influenced the formation of the local identity of the people of Osrhoene, which contributed to the consolidation and development of the broader horizon of Syriac culture.Item Strategie perswazyjne w korespondencji Teodoreta z Cyru(2024) Nadobnik, Wojciech; Ilski, Kazimierz. PromotorCelem rozprawy jest analiza strategii perswazyjnych stosowanych w zachowanych listach Teodoreta, biskupa Cyru(393-460?), ze szczególnym uwzględnieniem jego kontaktów z poganami. Autor rozprawy stara się zbadać wzorce komunikacji i metody perswazji występujące w tym podzbiorze listów Teodoreta. Główna hipoteza pracy zakłada, że biskup, zamiast stosować tradycyjną apologetykę, starał się przedstawić chrześcijaństwo jako źródło nowej przynależności społecznej, utraconej przez jego korespondentów po zakazaniu publicznego kultu pogańskiego. Dowód podzielony jest na cztery etapy przedstawione w czterech rozdziałach. Pierwszy rozdział zawiera ogólne informacje o Teodorecie, jego listach i korespondentach. Drugi rozdział stanowi prozopograficzny przegląd sylwetek czternastu korespondentów Teodoreta, mający na celu ustalenie ich przynależności religijnej. Trzeci rozdział podsumowuje wzorce komunikacji obecne w listach do pogan i łączy je z główną hipotezą. Czwarty rozdział ma na celu potwierdzenie tego związku poprzez przedstawienie aluzji do obrzędu chrztu (rozumianego jako ryt przejścia niezbędny do uzyskania przynależności chrześcijańskiej) obecnych w listach Teodoreta do pogan. The aim of the dissertation is to investigate persuasive strategies employed in the extant letters of Theodoret, bishop of Cyrrhus (393-460?) with a particular focus on his communication with pagans. Author of the dissertation tries to investigate pattern of communication and modes of persuasion present in this subsection of Theodoret’s letters. The main hypothesis states that the bishop, instead of intellectual appeal, tried to present Christianity as a source of new social affiliation, lost after prohibition of pagan cult. The hypothesis is advanced in four stages split into four chapters. The first chapter provides general information about Theodoret, his letters and his correspondents. The second chapter undertakes of prosopographical survey of fourteen correspondents to establish their religious affiliation. The third chapter summarizes patterns of communications in the letters to pagans and connects these patterns to the main hypothesis. The fourth chapter aims to validate this connection by presenting allusions to baptism (which stands as rite de passage required to gain Christian affiliation) present in Theodoret’s letters to pagans.Item „Ο tym warto powiedzieć pokrótce”. Dygresje w Historiach Kościoła Sokratesa Scholastyka i Sozomenosa Hermiasza(2023) Chmielarz, Małgorzata; Ilski, Kazimierz. PromotorV-wieczne Historie Kościoła Sokratesa Scholastyka i Sozomenosa Hermiasza – to obszerne dzieła o charakterze perswazyjnym, przedstawiające wizję dziejów cesarstwa od Konstantyna po Teodozjusza II przez pryzmat dziejów chrześcijaństwa. Jako takie wymagały starannego planowania, zbierania i opracowania materiałów. Analiza zamieszczonych w nich dygresji, także z perspektywy teorii retorycznej, daje wgląd w warsztat pracy dawnych historyków oraz ich podejście do historii, pozwala ponadto prześledzić, w jaki sposób dygresje włączane są do opowieści i jak funkcjonują w ogólnej strukturze dzieła. Praca skupia się na sposobie, w jaki historycy Kościoła odchodzili od głównego tematu, na tym, jakich narzędzi używali do włączania dygresji do narracji oraz opisuje poszczególne kategorie dygresji i przedstawiane w nich treści. Te elementy strukturalne Historii Kościoła dostarczają cennych informacji o sympatiach, antypatiach i motywacjach historyków. Z ich analizy wynika, że historycy Kościoła musieli dokonywać świadomych wyborów dotyczących tego, co włączyć do swoich narracji, a wybór ten dyktowały indywidualne zapatrywania autorów. The fifth-century Ecclesiastical Histories of Socrates Scholasticus and Sozomenos Hermias are comprehensive works of persuasive character, presenting a vision of the history of the empire from Constantine to Theodosius II through the prism of history of christianity. As such, they required careful planning, collection and examination of materials. The analysis of the digressions included, also from the perspective of rhetorical theory, provides an insight into the workshop of the early historians and their approach to history, and allows us to trace how digressions are incorporated into the story and how they function in the overall structure of the work. The dissertation focuses on the way in which Church historians departed from the main theme, what tools they used to incorporate digressions into the narrative, and describes the different categories of digressions and the content presented in them. These structural elements of Ecclesiastical Histories provide valuable information about the sympathies, antipathies and motivations of historians. Their analysis shows that Church historians had to make conscious choices about what to include in their narratives, and that these choices were dictated by the individual views of the authors.