Browsing by Author "Jankowiak, Anna"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Procesy zmian w przestrzeni miejskiej w rzymskiej prowincji Luzytanii. Architektura, wierzenia i kult oraz wytwórczość ceramiczna: Augusta Emerita, Conimbriga i Mirobriga(2017) Jankowiak, Anna; Minta-Tworzowska, Danuta. Promotor; Teichner, Felix. PromotorCelem pracy było przeanalizowanie zmian zachodzących w trakcie powstawania i funkcjonowania starożytnej prowincji Luzytanii, dla Augusty Emerity, Conimbrigi i Mirobrigi. Zmiany te rozpatrywane były na gruncie przeobrażeń architektonicznych, symbolicznych i w wytwórczości ceramiki. Augusta Emerita była nie tylko najważniejszym administracyjnie miastem prowincji, ale stanowiła wzór rzymskiego miasta i jego kultury, była centrum produkcji i redystrybucji wielu towarów. Możemy zauważyć również, że Augusta Emerita posiadała pewne lokalne wpływy, pochodzące z tradycji przedrzymskiej Iberii. Przejawiają się one w takich elementach jak miejsce założenia miasta, które usytuowano na przecięciu przedrzymskich szlaków handlowych, ale także w wytwarzaniu lokalnej ceramiki codziennej czy malowanej, która w pewnym stopniu przejmowała wcześniejsze wzorce. Wpływ stolicy na prowincję możemy obserwować dzięki analizie takich miast jak Conimbriga i Mirobriga, gdzie wszelkie zmiany zależały w dużym stopniu od statusu, jaki posiadało i do jakiego dążyło miasto. Analiza znalezisk archeologicznych na interesującym mnie terenie prowadzi do generalnego wniosku, że w ślad za dominacją polityczną następował proces przemian lokalnych społeczności w kierunku upodobnienia się do rzymskiego wzorca. W stosunkowo krótkim czasie prowincje nie tylko dokonały takiej przemiany w zewnętrznej formie, ale także rozpoczął się proces przekształceń kulturowych, który zmierzał do przejęcia rzymskich wzorców. Proces ten ułatwiała stosunkowo szybka przemiana warstw rządzących, aspirujących do miana „prawdziwych” Rzymian.Item Zróżnicowanie struktury leśnych zgrupowań ślimaków jako efekt uwarunkowań naturalnych i antropogenicznych na przykładzie grądów w Wielkopolsce(2016) Jankowiak, Anna; Bernard, Rafał. Promotor; Gołdyn, Bartłomiej. PromotorZróżnicowanie zgrupowań ślimaków lądowych w grądach środkowoeuropejskich badano w latach 2012-2014 w Wielkopolsce, w 14 lasach na 25 powierzchniach, 11 z nasadzoną sosną zwyczajną i 14 bez niej. Większość spośród 42 gatunków ślimaków była typowa dla lasów, szeroko rozmieszczona i pospolita w Polsce. Obecność gatunków stenotopowych, takich jak ślimaki z rodziny Clausiliidae i Merdigera obscura, była ograniczona do grądów charakteryzujących się dobrym stanem zachowania. Ich występowanie, a zwłaszcza duża liczebność, mogą więc mieć pewne walory wskaźnikowe dla oceny stanu zachowania tych lasów. Zróżnicowanie zgrupowań ślimaków miało podłoże antropogeniczne i naturalne. Pierwsze związane było z obecnością/brakiem sosny zwyczajnej, wpływającej na warunki siedliskowe. W grądach z sosną, zgrupowania ślimaków były prawie w każdym przypadku uboższe gatunkowo, a liczebność osobników była w nich mniejsza. Drugie podłoże różnic wynikało z naturalnego zróżnicowania grądów środkowoeuropejskich, przekładającego się na różne kombinacje czynników siedliskowych. Spośród badanych czynników, najistotniejsze dla ślimaków były: żyzność siedliska, stopień pokrycia runa oraz udział miękkolistnej dendroflory, bogatej w łatwo przyswajalną formę wapnia. W hierarchii istotnych czynników zaznaczyły się także zawartość wapnia w podłożu i odczyn podłoża. Nie jeden czynnik jednak, ale dopiero ich kombinacja miała najistotniejszy wpływ na kształtowanie się zgrupowań ślimaków.