Browsing by Author "Koszel, Bogdan. Promotor"
Now showing 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Bezpieczeństwo energetyczne w polityce Unii Europejskiej w XXI wieku(2022) Pazdej, Mateusz; Koszel, Bogdan. Promotor; Barabasz, Adam. Promotor pomocniczyItem In dubio pro Europa. Polityka europejska Niemiec w latach 2005-2013(2017) Księżniakiewicz, Malwina; Koszel, Bogdan. PromotorPo przejęciu władzy w Niemczech w 2005 r. przez „wielką koalicję” CDU/CSU-SPD mottem działania rządu Angeli Merkel w polityce zewnętrznej stało się stwierdzenie zawarte w umowie koalicyjnej „kontynuacja i nowe wyraziste akcenty”. Sugerowano w ten sposób, że Niemcy zwłaszcza w polityce europejskiej trzymać się będą standardów określonych w przeszłości przez kanclerzy Konrada Adenauera (1949-1963), Helmuta Kohla (1982-1998) i Gerharda Schrödera (1998-2005), ale jednocześnie wykażą zdecydowanie większą aktywność w wybranych przez siebie obszarach integracji europejskiej i większą dbałość o własne interesy w Unii Europejskiej. Nietrudno było zauważyć - co znajduje odzwierciedlenie w pracy - że priorytetem europejskiej polityki Niemiec tzw. I gabinetu A. Merkel (2005-2009) należała reanimacja traktatu konstytucyjnego, w którego przygotowanie w latach 2002-2003 Niemcy zaangażowały sporo sił i środków. Szczególną rolę tutaj odegrała prezydencja Niemiec w Radzie Unii Europejskiej w pierwszej połowie 2007 r. Wypracowała ona koncepcję nowego traktatu („reformującego”, „mini-traktatu”, „traktatu uproszczonego”), który ostatecznie przybrał kształt traktatu z Lizbony. Drugim ważnym obszarem badań, ale nie traktowanym już w sposób szczególny przez Berlin jak to miało miejsce w latach dziewięćdziesiątych XX w., była analiza zaangażowania Niemiec w dalszy proces poszerzania Unii Europejskiej o nowe państwa. W pierwszej kolejności skupiono się na niemieckim wsparciu dla europejskich aspiracji Rumunii i Bułgarii, a następnie dla Chorwacji. Starano się przybliżyć meandry polityki niemieckiej wobec dążeń do członkostwa w UE Turcji i Ukrainy. Poza zasięgiem obserwacji naukowej pozostały Albania, Macedonia, Czarnogóra, Serbia i Bośnia-Hercegowina, gdyż zaangażowanie RFN w proces zbliżania tych państw do struktur Unii Europejskiej uznać można za śladowy i państwa te nie odnotowały znaczących sukcesów w procesie przygotowania do akcesji. Koalicja chadecko-socjaldemokratyczna miała olbrzymie ambicje, aby nadać nowego impulsu Europejskiej Polityce Sąsiedztwa (EPS). Zjednoczone Niemcy, które w pierwszej połowie 2007 r. po raz trzeci sprawowały półroczną prezydencję w Unii Europejskiej, obok wspomnianego pierwszoplanowo traktowanego problemu reanimacji traktatu konstytucyjnego miały ambitny plan wypracowania nowych zasad polityki wschodniej UE. Sprowadzać się to miało do bliskiego powiązaniu krajów wchodzących w skład EPS ze strukturami unijnymi. W tej części pracy analizowano stosunek RFN do sztandarowych projektów wchodzących w szeroko rozumianą EPS, tzn. wobec francuskiej koncepcji Unii dla Śródziemnomorza, Partnerstwa Wschodniego i Partnerstwa dla Modernizacji. Starano się pokazać rolę, jaką odegrały rewolucje arabskie w Afryce Północnej w ogólnym fiasku EPS, a zwłaszcza nakreślić krytyczne stanowisko Niemiec wobec perspektywy akcji NATO w Libii, co wywołało falę nieprzychylnych komentarzy pod adresem Berlina w świecie zachodnim. Utworzenie II gabinetu A. Merkel w 2009 r. w koalicji z liberałami zbiegło się z nasileniem światowego kryzysu gospodarczego, który od jesieni 2008 r. poważnie zagroził stabilności strefy euro państw członkowskich Unii Europejskiej. Jest to z pewnością jeden z najważniejszych obszarów badawczych, na których skupiono uwagę. Z jednej strony starano się ukazać proces narastania kryzysu w strefie euro i ocenić niemieckie recepty bądź propozycje jego ograniczenia i zapobieżenia podobnym wydarzeniom w przyszłości. Nie ulega wątpliwości, że determinacja niemiecka w forsowaniu swoich rozwiązań na europejskiej scenie, spotkała się z bardzo zróżnicowanymi ocenami (Merkel jako „Frau Germania“, „Madame Non“). Ostatnim obszarem badawczym, który został poddany analizie, jest stopniowe umacnianie się RFN na pozycji lidera UE. Tutaj uwaga została skoncentrowana na zwiększeniu możliwości oddziaływania A. Merkel po 2009 r. na politykę europejską. W latach 2005-2009 silnie umocowana w koalicji rządowej SPD skutecznie hamowała niekorzystne dla siebie opcje i rozwiązania np. w polityce wschodniej RFN. Po 2009 r. w koalicji z liberałami, przy słabnącej pozycji Francji, a rosnącej w siłę gospodarki niemieckiej, otworzyły się perspektywy dla sprawowania przez Niemcy roli niekwestionowanego przywódcy w Unii Europejskiej. Miało to wpływ na aktywizację Niemiec, szczególnie w latach 2011-2013 w debacie na temat przyszłości integracji europejskiej (koncepcja mehr Europa), gdzie w Berlinie próbowano narzucić jej ton i kierunek, co z kolei wzbudziło olbrzymie dyskusje i kontrowersje w innych państwach członkowskich.Item Integracja Rumunii ze Wspólnotami Europejskimi/Unią Europejską (1990-2007)(2010-12-02T10:59:07Z) Widomska, Monika; Koszel, Bogdan. PromotorGłównym zadaniem badawczym pracy było prześledzenie procesu integracji Rumunii ze Wspólnotami Europejskimi/Unią Europejską. Wykazanie, iż wieloletni proces przebiegał burzliwie, był trudny i wymagający od Rumunii ogromnego zaangażowania. Analizie poddano zarówno decyzje i działania podejmowane przez władze w Bukareszcie, jak i w Brukseli. Rozdział pierwszy dotyczy historycznych relacji pomiędzy RWPG, a EWG od czasów ich powstania do 1989 r., a także opisuje stosunki Rumunii z ze Wspólnotami Europejskimi do czasu upadku reżimu N. Ceauşescu. W rozdziale drugim przedstawiono pierwsze lata trudnej rumuńskiej transformacji, a także omówiono pomoc przedakcesyjną z funduszu Phare i Układ Stowarzyszeniowy.Rozdział trzeci poświęcono rumuńskim działaniom na rzecz integracji – m.in. przygotowaniu Narodowej Strategii Integracji a także realizacji programu SAPARD i ISPA. W rozdziale czwartym, skupiającym się na procesie negocjacyjnym, punktem wyjścia była ocena postępów Rumunii zawarta w raportach okresowych oraz początki rokowań. Dużo miejsca poświęcono ostatnim kilkunastu miesiącom przed oficjalnym zakończeniem negocjacji, a także Traktatowi Akcesyjnemu. Pracę kończy przedstawienie wydarzeń i opis podjętych działań, które miały miejsce w okresie pomiędzy podpisaniem Traktatu Akcesyjnego, a dniem akcesji, 1 stycznia 2007 r.Item Kostrzyn nad Odrą w procesie transformacji politycznej i społeczno-gospodarczej w latach 1989-2013(2015-06-24) Gondek, Paweł; Koszel, Bogdan. Promotor; Barabasz, Adam. PromotorRozprawa doktorska opisuje przemiany, jakie nastąpiły w Kostrzynie nad Odrą w latach 1989-2013. W pierwszym rozdziale pracy opisana została historia miasta od jego powstania po 1989 rok. Po II wojnie światowej miasto znalazło się w polskich rękach. Kostrzyn stał się miastem granicznym. Opuszczonym i zniszczonym. Pierwszymi jego mieszkańcami byli żołnierze, kolejarze i pocztowcy. Miasto odżyło dzięki odbudowie Kostrzyńskiej Fabryki Celulozy i Papieru. W późniejszym czasie na rozwój miasta wpływała kolej, duża liczna stacjonującego wojska, otwarcie przejścia granicznego, handel oraz otwarcie specjalnej strefy ekonomicznej. W dalszej części pracy autor opisał wybory samorządowe, parlamentarne i prezydenckie. W trzecim rozdziale opisana została gospodarka. Dzięki rozwiniętemu przemysłowi, przejściu granicznemu, bazarowi, korzystnemu położeniu geograficznemu i dobrze funkcjonującej władzy samorządowej, miast stało się jednym z najbogatszych w regionie. Czwarty rozdział przedstawia przemiany życia społecznego. Opisany został rynek pracy, demografia, pomoc społeczne, ochrona zdrowia, bezpieczeństwo publiczne oraz działania związane z kilkoma powodziami, które miały miejsce w Kostrzynie nad Odrą w opisywanym czasie. Piąty rozdział poświęcony został oświacie, kulturze, sportowi i rekreacji. W ostatnim rozdziale Kostrzyn nad Odrą opisany został jako miasto europejskie.Item Polsko-niemiecka wymiana młodzieży w latach 1990-2004(2012-06-15T06:36:49Z) Mazik-Gorzelańczyk, Magdalena; Koszel, Bogdan. PromotorPrzedmiotem pracy jest polsko-niemiecka wymiana młodzieży w latach 1990-2004. W rozdziale pierwszym scharakteryzowane zostały kontakty polityczne i społeczne między obydwoma państwami jako tło spotkań młodzieżowych. Osobno potraktowane zostały stosunki Polski z NRD i RFN, budowanie podstaw polsko-niemieckiej wspólnoty interesów oraz współpraca po 1990 roku. Pokazane zostały kontakty organizacji młodzieżowych w okresie istnienia dwóch państw niemieckich oraz współpraca po przełomie lat 80-tych i 90-tych minionego wieku. Polsko-Niemiecka Współpraca Młodzieży szczegółowo opisana została w rozdziale drugim. Przeanalizowano warunki polityczne i prawne powołania organizacji, jej misję i strukturę, zasady finansowania oraz statystyki wspieranych programów. Trzecia część zawiera prezentację domów spotkań jako instytucji programowo realizujących założenia edukacji międzykulturowej. Opisane zostały przesłanki ideowe powołania każdego z podmiotów, ich działalność oraz wybrane zrealizowane projekty. Rozdział czwarty poświęcony został innym podmiotom wspierającym kontakty młodych Polaków i Niemców. Kluczem doboru był zamiar zbadania różnorodnych inicjatyw. Zaprezentowane zostały projekty podejmowane m.in. przez podmioty pozarządowe, władze komunalne, szkoły, polityczne i związkowe organizacje młodzieżowe. Opisano spotkania o charakterze ogólnokulturowym, jak też sprofilowane tematycznie. Rozdział zamyka charakterystyka innych podmiotów zaangażowanych w polsko-niemiecką wymianę młodzieży i nakreślenie jej współczesnej problematyki.Item Rola Francji i Niemiec w procesie integracji europejskiej w latach 1992-2007(2011-10-05T07:38:52Z) Ciesielska-Klikowska, Joanna; Koszel, Bogdan. PromotorFrancja i Niemcy przez stulecia walczyły o zdobycie władzy i przejęcie wpływów na kontynencie europejskim i traktowały siebie nawzajem jako największe zagrożenie. Jednak tragiczna pierwsza połowa XX wieku przyniosła z jednej strony pragnienie zapewnienia, iż okropności wojny już nigdy się nie powtórzą, a z drugiej strony poczucie, że nieodzowna jest zmiana dwustronnych stosunków panujących między Berlinem a Paryżem. Konieczność stworzenia przestrzeni wolności i współpracy doprowadziła niegdysiejszych wrogów do stworzenia idei integracji najważniejszych części gospodarki. Pomysł zjednoczenia krajów Europy Zachodniej przekształcił się w kolejnych latach w symbol zaangażowania francusko-niemieckiego. Dwie republiki stały się rdzeniem europejskiej współpracy i spiritus movens zmian politycznych, ekonomicznych i instytucjonalnych w powojennej Europie. Po upadku komunizmu w 1989 roku ich rola zyskała nowy wymiar w odmiennych warunkach geopolitycznych - od momentu podpisania Traktatu z Maastricht w 1992 roku francusko-niemiecki duet powiększył swe znaczenie i wpływ na politykę nowej Unii Europejskiej. Realizacja zapisów Traktatu z Maastricht i kolejnych dokumentów, w tym Traktatu z Lizbony, koncentracja na kwestiach reform instytucjonalnych, jak również przygotowania do wschodniego rozszerzenia UE mogą być rozpatrywane jedynie w odniesieniu do wspólnych działań prowadzonych przez nadreński tandem. Realizacja trzech filarów integracji: współpracy w wymiarze ekonomicznym i społecznym, wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak również współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, podkreślają znaczenie couple franco-allemand i zwracają uwagę na rolę lidera, jaką Paryż i Berlin odgrywają w dziedzinie integracji.Item Strategie rozwojowe Unii Europejskiej w XXI wieku(2017) Wesołowska, Anna; Koszel, Bogdan. PromotorUnia Europejska od lat dąży do uzyskania znaczącej pozycji na arenie globalnej. O roli podmiotu na świecie przesądza w dużym stopniu jego siła gospodarcza. W związku z tym zdecydowano się na przygotowanie w ramach UE strategicznych dokumentów zawierających kompleksowe podejście do tej kwestii. Pierwszą ze strategii rozwojowych była opracowana w marcu 2000 roku, strategia lizbońska, którą poddano rewizji pięć lat później. W 2010 roku dokument ten zastąpiono strategią Europa 2020. Strategie te stanowią pierwszy ważny obszar badań. Kolejny stanowią działania UE w zakresie polityki badawczo-rozwojowej. Ostatnim obszarem badawczym uczyniono modernizację szkolnictwa wyższego dokonującą się w ramach procesu bolońskiego i Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego. Podobnie jak badania edukacja ściśle powiązana jest z zamierzeniami unijnymi. Zasadnicza cezura pracy skupiła się na latach 2000-2015. Pierwsza z dat związana jest z przyjęciem przez Unię Europejską pierwszej ze strategii rozwojowych – strategii lizbońskiej, drugą natomiast wyznacza półmetek realizacji ostatniej z nich, strategii Europa 2020. Praca stanowiła próbę całościowego ujęcia zmian dokonujących się w ramach UE w zakresie analizowanych tendencji zmierzających do stania się najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie, a także wskazania uwarunkowań determinujących jej obecny i przyszły kształt.