Browsing by Author "Mizerkiewicz, Tomasz. Promotor"
Now showing 1 - 5 of 5
Results Per Page
Sort Options
Item Kategoria nowości w kontekście polskiej literatury współczesnej. Historia i współczesność pojęcia(2022) Ronge, Gerard Marek; Mizerkiewicz, Tomasz. PromotorCelem rozprawy Kategoria nowości w kontekście polskiej literatury współczesnej. Historia i współczesność pojęcia jest sproblematyzowanie kategorii nowości jako pojęcia teoretycznoliterackiego, a następnie sprawdzenie użyteczności tej kategorii dla scharakteryzowania zjawisk w obrębie współczesnej literatury polskiej. Rozprawa składa się z dwóch części, podzielonych kolejno na trzy i cztery rozdziały, oraz wstępu i zakończenia. Część pierwsza, zatytułowana „Kultura po przypadłości. Rozeznania w świecie bez humanizmu” poświęcona jest filozoficznej i kulturoznawczej refleksji nad samym pojęciem nowości. Część druga rozprawy – „Czas Pana Spocka. Epoka nowości” – prezentuje model myślenia o kulturze współczesnej jako formacji zupełnie nowej, dopiero powstającej na szczątkach nowoczesnej – dotkniętej przypadłością – kultury okcydentalnej, a nie – jak zwykło się przyjmować w ramach linearnych koncepcji historycznokulturowych – będącej jej naturalnym przedłużeniem. Jest to przede wszystkim kultura świadoma zbrodni dokonanych pod auspicjami rozumu instrumentalnego i niebezpieczeństw związanych z tendencją do kształtowania rzeczywistości wedle przyjętych uprzednio, normatywnych założeń. Ostatnie rozdziały poświęcone są uwarunkowaniom specyficznym dla polskiej sytuacji społeczno kulturowej.Item Literackie praktyki codzienności. Teoria i studia przypadków: pisarstwo młodzieżowe, senioralne i internetowe(2016) Umerle, Tomasz; Mizerkiewicz, Tomasz. PromotorPraca jest próbą połączenia badań literackich z badaniami nad codziennością. Jej głównym celem jest przedstawienie koncepcji „literackich praktyk życia codziennego” i studiów przypadków zainspirowanych tą teorią. Znaczna część pracy poświęcona jest teoretycznej analizie proponowanego podejścia badawczego. Szczególną troską Autora jest miejsce dociekań nad związkami literatury i codzienności w polskiej tradycji badań literackich (zwłaszcza w latach 70. XX wieku i na początku wieku XXI wieku). Inne dziedziny humanistyki, które stają się w tym kontekście przedmiotem zainteresowania Autora to m.in.: antropologia literatury, badania folklorystyczne, socjologia literatury. Druga część rozprawy poświęcona jest badaniom przykładów literatury amatorskiej, stanowiących przykłady literackich praktyk codzienności, tj. literatury młodzieżowej, senioralnej i internetowej. Analizy przypadków zakreślają możliwe pola dalszych badań prowadzonych na szerszą skalę. Decyzja o doborze zróżnicowanych przypadków wiąże się ze specyfiką literatury amatorskiej, która sama w sobie stanowi zróżnicowane, nieokreślone pole badawcze. Różnorodność tematów badawczych ukazuje wszechobecność praktyk literackich codziennego życia we współczesnym społeczeństwie.Item Nastrój i trauma w polskiej prozie najnowszej (Odojewski – Tulli – Stasiuk)(2021) Malicka, Patrycja; Mizerkiewicz, Tomasz. PromotorPrzedmiotem rozprawy doktorskiej są nastrój i nastrojowości wytwarzane przez polską prozę najnowszą odnoszącą się do doświadczeń traumatycznych. Stimmung, kategoria zaczerpnięta z epoki romantyzmu (Goethe, Schiller i Hölderlin), odgrywa istotną rolę w badaniach niemieckiego badacza Hansa Urlicha Gumbrechta, który proponuje nowe odczytywanie tekstów literackich, sztuki czy wydarzeń „ze względu na nastrój” – Stimmungen lesen. Metoda ta stanowi dla teoretyka „trzecią drogę”, która ma szansę przezwyciężyć impas teorii literatury zdominowanej z jednej strony przez dekonstrukcję i zwrot lingwistyczny, z drugiej przez studia kulturowe. Kategoria nastroju zaczyna powracać w licznych ujęciach do refleksji humanistycznej. Odwołują się do niej m.in. realizm spekulatywny, postsekularyzm, teorie afektywne, fenomenologia. Praca została poświęcona analizie wybranych utworów Włodzimierza Odojewskiego, Magdaleny Tulli oraz Andrzeja Stasiuka w kluczu nastrojowym. Każdy z wymienionych autorów w odmienny sposób za pomocą kategorii nastrojowych dąży do zestrojenia podmiotowości i przetworzenia traumy. W przypadku twórczości Odojewskiego traumy związanej z rzezią wołyńską, u Tulli postpamięci Holokaustu, u Stasiuka wojny bałkańskiej oraz Wschodu, rozumianego szczególnie jako komunistyczna Rosja. Piszący nie „rozwiązują” rozumowo problemu traumy, lecz poprzez eksperymenty z nastrojem odnajdują własne style przeżycia w bliskości traumy, czyli style jako formy życia-pisania-czytania możliwe mimo destrukcyjnego działania stale obecnego zranienia.Item Powtórzenie i podwojenie jako figury nowoczesnego pisarstwa Ireneusza Iredyńskiego(2013-05-09) Kowalczyk, Bartosz; Mizerkiewicz, Tomasz. PromotorRozważania na temat powtórzenia i podwojenia w literaturze Ireneusza Iredyńskiego stanowią próbę reinterpretacji tej twórczości i osadzenie jej w samym środku formacji nowoczesnej przy jednoczesnej rewizji jej fundamentalnych założeń. Kluczowe jest określenie w granicach tej formacji, kojarzonej z prymatem oryginalności, przestrzeni dla właściwego funkcjonowania powtórzenia i podwojenia. Stosunek bohaterów utworów Iredyńskiego do problemu powtórzenia (pragnienie powtórzenia i lęk przed nim) znajduje swoje odzwierciedlenie w rozważaniach filozoficznych począwszy od myśli Sørena Kierkegaarda, poprzez Nietzscheańską koncepcję wiecznego powrotu, psychoanalizę, na postmodernistycznej teorii Gillesa Deleuze'a kończąc. Potencjał podwojenia realizujący się w przestrzeni języka, odsyła do koncepcji Ludwiga Wittgensteina, do rozważań René Girarda (idea kozła ofiarnego), Giorgio Agambena (figura homo sacer) i Petera Sloterdijka (konstrukcja "podwójnego agenta"). Owemechanizmy stale obecne w twórczości Iredyńskiego pozwalają na przeprowadzenie koniecznej analizy i wysnucie na jej podstawie wniosków, umożliwiających pełniejsze opisanie formacji nowoczesnej, formacji niejednorodnej i zawierającej pozorną wewnętrzną sprzeczność.Item Przestrzeń i uważność w polskiej prozie najnowszej(2019) Rosiński, Cezary; Mizerkiewicz, Tomasz. PromotorPraca poświęcona jest współczesnej refleksji polskiej prozy nad zagadnieniami spacjalnymi, doświadczeniem przestrzennym, usytuowaniem, konkretnością miejsc oraz treściami przeżyć i wyobraźni, które są wytworzone podczas intensywnych spotkań z miejscem. Wyrasta ona z osiągnięć zwrotu przestrzennego i płynnych relacji terminologicznych tematyzujących przestrzeń i miejsce, z refleksji fenomenologicznej i neofenomenologicznej, która pozwala ustanowić ramy postrzegania przestrzeni, z prac zwolenników zredefiniowania roli materialności w badaniach humanistycznych, z propozycji poszerzonego sposobu myślenia o humanistyce, która winna być wyposażona nie tylko w narzędziowość tradycyjnie pojmowaną jako interpretowanie znaków kultury, ale także w trudny do uchwycenia i wykorzystania w badaniach fenomen obecności oraz z koncepcji takich badaczy, jak Michel Foucault (heterotopia), Edward W. Soja (trzecia przestrzeń) oraz Hans Ulrich Gumbrecht (kultura znaczenia i kultura obecności. Na tym tle zaproponowana i omówiona zostaje kategoria sytuacji przestrzennych, która w części analitycznej pracy pozwala uchwycić refleksję polskiej prozy najnowszej w zakresie zagadnień przestrzennych. Omówiona zostaje twórczość m.in. Szczepana Twardocha, Michała Witkowskiego, Igora Ostachowicza, Piotra Pazińskiego, Joanny Bator, Zygmunta Miłoszewskiego, Ziemowita Szczerka i Filipa Springera.