Browsing by Author "Nowakowska, Jana"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Mistyczny kod Daniela Andriejewa(2016) Nowakowska, Jana; Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. PromotorNiniejsza praca jest próbą całościowego zbadania drogi twórczej Daniela Andrejewa w aspekcie mistycznym. Celem naukowych poszukiwań było określenie Andrejewa jako mistyka i umiejscowienia jego „przypadku” w tradycji mistycyzmu, jak również przeprowadzenie analizy twórczości pisarza pod względem kategorii mistycznych. W związku z tym podjęte zostały następujące kroki. Część wstępna rozprawy to próba zidentyfikowania rzeczywistych problemów w analizie spuścizny twórczej Daniela Andrejewa, będąca jednocześnie próbą metodycznego podejścia do twórczości pisarza, w oparciu o kategorię mistycznych i ezoterycznych motywów, w tym zaczerpniętych z idei Srebrnego wieku oraz światopoglądów przełomu XIX i XX wieku. Jednak przed przystąpieniem do analizy drogi twórczej Andrejewa w pierwszym rozdziale pracy poruszona została kwestia samookreślenia pisarza w kontekście mistycznym. Na podstawie badań można stwierdzić, że Andrejew w latach pięćdziesiątych XX wieku, pozycjonował siebie jako: „zwiastuna (ros. wiestnika) dnia kolejnego”, „poetę i maga” oraz „nieprzekonywalnego dualistą w sensie religijnym”. Z kolei bliscy widzieli w Andrejewie mistyka i wizjonera, bezkompromisowo podchodzącego do logiki życia XX wieku. Pisarze, pod wpływem których Adriejew zbudował swą mistyczną wizję świata, to przede wszystkim romantycy i symboliści. Mistyczna ścieżka Andrejewa została zbadana przy użyciu schematu zaproponowanego przez Evelyn Underhill, czyli porównując fakty z biografii Daniela Andrejewa i motywy biograficzne jego twórczości z drogą innych mistyków. W rezultacie, można powiedzieć, że chociaż doświadczenie Andrejewa wpisuje się w tradycję mistycyzmu, to w jego drodze istnieją pewne odchylenia od „normy”. Poznanie Absolutu u Andriejewa przebiega przez duchowe pośrednictwo wielu „nauczycieli”. Ścieżka pisarza jako mistyka pozostała niedokończona, ponieważ Andrejew koncentruje się głównie na swojej artystycznej misji, a nie na mistycznej jedności z Absolutem. Rozdział drugi jest poświęcony holistycznej analizie twórczości pisarza w kontekście motywów mistycznych i ezoterycznych, a także losu pisarza oraz czasów, w których przyszło mu tworzyć. W związku z tym drugi rozdział został podzielony na cztery podpunkty: twórczość dziecięca (lata 1914–1917); liryczne utwory, które nie weszły w skład „poetyckiego ansamblu” Bogowie rosyjscy (lata 1923–1955); fragmenty powieści Nocni podróżni (lata 1937–1947); metahistoryczna trylogia (lata 1931–1959). W tej części dysertacji analizowaliśmy problem czasoprzestrzeni w twórczym dorobku Andrejewa. Ponadto prześledzona została ewolucja andriejewoskiego świata przedstawionego, w szczególności mistyczne motywy. Także w dojrzałych pracach Andriejewa wskazane zostały: specyfika mitu solarnego, motywu labiryntu oraz transformacja duszy bohatera na drodze do poznania wyższych światów. Dzieła Andriejewa proponują nie tylko nową interpretację rosyjskiej filozofii religijnej, nauk ezoterycznych, czy kontynuują w nowy i zindywidualizowany sposób tradycje Srebrnego wieku. Są one świadectwem osobistej drogi życiowej i duchowej, misterium duszy, jaką przeszedł autor. Ponadto ukazują dramat czasów, w których te dzieła powstawały i portrety ludzi, którzy stali się ofiarami i bohaterami systemu socjalistycznego. We wnioskach można stwierdzić, że Andrejew w swojej pracy: stosuje wielowarstwowy chronotop i lustrzane odbicia, łączy dwa światy – realny z irrealnym, przeciwstawia Boskie i demoniczne, teurgicznie obrazuje miłość i piękno, szuka metod poznania swojej duszy i Anima Mundis. Jednak w trakcie analizy prac pisarza, możemy dostrzec, że dominuje w nich mitologiczny element realizacji artystycznej. Podstawą monolitu andriejewowskiego świata przedstawionego jest mit autorski. Wszechświat stworzony przeanalizowanych dzieł, całkowicie pochłania umysł autora. Andrejew jako twórca-zwiastun, a także bohater swoich dzieł, bierze aktywny udział w wydarzeniach zobrazowanego świata, w którym dla niego wszystko jest realne i uzasadnione.Item Силуэты женщин в прозе Людмилы Улицкой в гендерном аспекте(Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2012) Nowakowska, JanaThe main female characters in Ludmila Ulitskaya’s stories are mostly “little women” – residents of communal areas and outcasts of society – those who are now called marginal. In general, the writer presents a reflection on the complexity of the spiritual path a woman goes through in search of her individual self and identity in the social and cultural space. Ulitskaya reveals to the readers her profiles of women of the Soviet era who are placed in a pseudoegalitarian gender system, and that is why they fight for identity, feeling that Soviet society is not their native and natural sphere of existence.