Browsing by Author "Piwnicki, Grzegorz"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Anomia jako kulturowy stan społeczeństwa polskiego w czasach nowożytnych praprzyczyną dystopii integracji z Unią Europejską(Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, 2020) Piwnicki, GrzegorzW artykule zaprezentowano analizę problemu dotyczącego integracji z Unią Europejską przez pryzmat uwarunkowań historycznych, które mają istotny wpływ na włączenie Polski do obszaru centrum Europy. Założono, że jest to wynikiem podziału ekonomicznego na Europę Zachodnią (kapitalistyczną) i Wschodnią (rolniczą) w XVI wieku. To implikowało odmienność kulturową tych obszarów istniejącą do czasów obecnych w układzie centro-peryferyjnym. Podział ten wygenerowały, stosunki feudalne do II połowy XIX wieku na Wschodzie i kapitalistyczne na Zachodzie. Brak nowoczesnego państwa z jego strukturami administracyjnymi, silnej władzy i armii, mieszczaństwa (burżuazji) oraz nowych prądów religijnych (protestantyzmu) złożyły się na swoistego rodzaju rozwój anomii i dystopii w Polsce. Drugim wątkiem analizy naukowej było zagadnienie zaniechania integracji z Unią Europejską po 2015 roku. W wyniku tego zaistniała możliwość znalezienia się Polski poza centrum cywilizacyjnym Europy Zachodniej. Wizja Polski, jako peryferia Europy jest swoistą anomią i dystopią dla społeczeństwa i państwa.Item Dylematy wprowadzenia euro w Polsce przez pryzmat polityczny i gospodarczy(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, 2016) Piwnicki, GrzegorzProblem przystąpienia Polski do strefy euro jest ponadczasowy, ważny nie tylko w kwestiach gospodarczych i politycznych, ale przede wszystkim cywilizacyjnych. Nasz kraj po upadku komunizmu opowiedział się za włączeniem do struktur europejskich (NATO i Unia Europejska). Była w tym wyborze zgoda elit politycznych, podporządkowano temu całą polską politykę wewnętrzną i zagraniczną. Cel został osiągnięty w latach 1999–2004. Wydawać by się mogło, że po osiągnięciu tego sukcesu państwo polskie dalej będzie się integrować z Zachodem, wpisywać się w krąg cywilizacji zachodnioeuropejskiej. To jedyna droga wyjścia z peryferii i zajęcia miejsca w centrum Europy i zachodniej cywilizacji, do czego Polska dążyła bezskutecznie przez kilkaset lat. Tymczasem okazało się, że większość elit politycznych z koniunkturalnych i doraźnych pobudek zmieniła w tej fundamentalnej sprawie zdanie. Jest to bardzo niebezpieczny trend polityczny, ponieważ możemy być w najbliższej przyszłości jako państwo, ale również społeczeństwo zmarginalizowani jako peryferie w przestrzeni europejskiej. Euro to nie tylko wspólna waluta, ale gwarant stałego miejsca w centrum Europy co mogłoby zapewnić Polsce bezpieczny byt, stabilność gospodarczą obecnie i w przyszłości, wyzwolenie się od przeszłości wschodnioeuropejskiej.Item Ruchy separatystyczne i dezintegracyjne przełomu XX i XXI wieku w Europie(Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, 2019) Piwnicki, GrzegorzIstnienie w Europie ruchów separatystycznych i dezintegracyjnych, punktów zapalnych oraz konfliktów zbrojnych przekonuje, że nasz kontynent nie jest miejscem spokojnym ani bezpiecznym. Nawet, jeżeli uważamy go za najbezpieczniejszy na naszym globie. Po 1989 roku zapanowała w Europie demokracja, w latach 1999-2013 do zachodnich struktur obronnych (NATO) i gospodarczych (UE) włączono kraje Europy Środkowo-Wschodniej, wiązano z tym wielkie nadzieje na przyszłość. W drugiej dekadzie XXI wieku w Europie pojawiły się zupełnie inne tendencje. W prawie wszystkich krajach europejskich nasiliły się ruchy separatystyczne i populistyczne. W artykule postawiono następujące pytania badawcze: 1. Jakie jest źródło ruchów separatystyczno-populistycznych? 2. Co leży u podstaw odrodzenia nacjonalizmu w państwach europejskich? 3. Dlaczego polityka autonomii regionów nie skutkuje? 4. Co może być skutkiem rozbicia etnicznego kolejnych państw w Europie? Posłużono się metodą komparatystyczną oraz analizą systemową. Rozpoznając badany problem, autor doszedł do następujących wniosków: 1. W Europie występują problemy, które prowadziły i mogą doprowadzić do wojen. 2. Żadne państwo nie może się czuć bezpieczne, nawet, jeśli samo jest stabilne i demokratyczne. 3. Ekstremistyczne ugrupowania i ruchy polityczne mogą zdestabilizować kontynent. 4. Jednym antidotum w uspakajaniu konfliktów oraz eliminowania sytuacji separatystycznych jest ugruntowana i stabilna demokracja. 5. Polityka europejska (UE) powinna w tej kwestii być jednoznaczna i stabilna.Item Syndrom reintegracji w stosunkach Polski z Unią Europejską po roku 2015(Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM w Poznaniu, 2017) Piwnicki, GrzegorzArtykuł prezentuje problem integracji Polskiej z Unią Europejską przez pryzmat dychotomii przełomu lat 2015–2016. Pierwszą kwestią, którą w nim poruszono to dążenie Polski do połączenia się z systemem euroatlantyckim po odzyskaniu suwerenności politycznej w roku 1989. Wydawać by się mogło, że uzyskano w tej kwestii wielki sukces, który miał być wyznacznikiem polskiej polityki zagranicznej na XXI wiek. Było to przyjęcie naszego kraju do NATO 12 marca 1999 roku, a następnie akcesja do Unii Europejskiej w 2004 roku po kilkunastu latach starań i przygotowań. Okres taki trwał 11 lat do momentu przejęcia władzy przez PiS w wyborach październikowych 2015 roku.