Browsing by Author "Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. Promotor"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Kształtowanie się syjonizmu w rosyjsko-żydowskiej i polsko-żydowskiej literaturze schyłku XIX i pierwszej połowy XX wieku(2017) Rzeszewska, Dorota; Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. PromotorNiniejsza praca jest efektem badań nad syjonistycznym nurtem literatury rosyjsko-żydowskiej i jego polsko-żydowskim odpowiednikiem. Specyfika literatury żydowskiej, która stanowi jedną literaturę realizowaną w wielu językach, pozwoliła nie tylko na analizę podobieństw oraz różnic jej podsystemów, lecz także na zsumowanie ich, nałożenie na siebie niczym klisz i uzyskanie dzięki temu pełniejszego obrazu każdej z nich. Wyniki dociekań zostały zaprezentowane w czterech rozdziałach. Trzy z nich poświęcono tematowi syjonizmu w literaturze rosyjsko-żydowskiej w układzie chronologicznym, czwarty zaś – temu samemu zagadnieniu w literaturze polsko-żydowskiej. Zasadniczą część rozprawy zamyka refleksja na temat współczesnych obliczy syjonizmu: neosyjonizmu, postsyjonizmu oraz tzw. syjonizmu trzeciego pokolenia. Do pracy dołączono aneks w postaci not biograficznych rosyjsko-żydowskich pisarzy syjonistycznych, które naświetlają kontekst powstawania omawianych utworów i tworzą historyczno-społeczne tło epoki. Praca zawiera także indeks osobowy.Item Mistyczny kod Daniela Andriejewa(2016) Nowakowska, Jana; Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. PromotorNiniejsza praca jest próbą całościowego zbadania drogi twórczej Daniela Andrejewa w aspekcie mistycznym. Celem naukowych poszukiwań było określenie Andrejewa jako mistyka i umiejscowienia jego „przypadku” w tradycji mistycyzmu, jak również przeprowadzenie analizy twórczości pisarza pod względem kategorii mistycznych. W związku z tym podjęte zostały następujące kroki. Część wstępna rozprawy to próba zidentyfikowania rzeczywistych problemów w analizie spuścizny twórczej Daniela Andrejewa, będąca jednocześnie próbą metodycznego podejścia do twórczości pisarza, w oparciu o kategorię mistycznych i ezoterycznych motywów, w tym zaczerpniętych z idei Srebrnego wieku oraz światopoglądów przełomu XIX i XX wieku. Jednak przed przystąpieniem do analizy drogi twórczej Andrejewa w pierwszym rozdziale pracy poruszona została kwestia samookreślenia pisarza w kontekście mistycznym. Na podstawie badań można stwierdzić, że Andrejew w latach pięćdziesiątych XX wieku, pozycjonował siebie jako: „zwiastuna (ros. wiestnika) dnia kolejnego”, „poetę i maga” oraz „nieprzekonywalnego dualistą w sensie religijnym”. Z kolei bliscy widzieli w Andrejewie mistyka i wizjonera, bezkompromisowo podchodzącego do logiki życia XX wieku. Pisarze, pod wpływem których Adriejew zbudował swą mistyczną wizję świata, to przede wszystkim romantycy i symboliści. Mistyczna ścieżka Andrejewa została zbadana przy użyciu schematu zaproponowanego przez Evelyn Underhill, czyli porównując fakty z biografii Daniela Andrejewa i motywy biograficzne jego twórczości z drogą innych mistyków. W rezultacie, można powiedzieć, że chociaż doświadczenie Andrejewa wpisuje się w tradycję mistycyzmu, to w jego drodze istnieją pewne odchylenia od „normy”. Poznanie Absolutu u Andriejewa przebiega przez duchowe pośrednictwo wielu „nauczycieli”. Ścieżka pisarza jako mistyka pozostała niedokończona, ponieważ Andrejew koncentruje się głównie na swojej artystycznej misji, a nie na mistycznej jedności z Absolutem. Rozdział drugi jest poświęcony holistycznej analizie twórczości pisarza w kontekście motywów mistycznych i ezoterycznych, a także losu pisarza oraz czasów, w których przyszło mu tworzyć. W związku z tym drugi rozdział został podzielony na cztery podpunkty: twórczość dziecięca (lata 1914–1917); liryczne utwory, które nie weszły w skład „poetyckiego ansamblu” Bogowie rosyjscy (lata 1923–1955); fragmenty powieści Nocni podróżni (lata 1937–1947); metahistoryczna trylogia (lata 1931–1959). W tej części dysertacji analizowaliśmy problem czasoprzestrzeni w twórczym dorobku Andrejewa. Ponadto prześledzona została ewolucja andriejewoskiego świata przedstawionego, w szczególności mistyczne motywy. Także w dojrzałych pracach Andriejewa wskazane zostały: specyfika mitu solarnego, motywu labiryntu oraz transformacja duszy bohatera na drodze do poznania wyższych światów. Dzieła Andriejewa proponują nie tylko nową interpretację rosyjskiej filozofii religijnej, nauk ezoterycznych, czy kontynuują w nowy i zindywidualizowany sposób tradycje Srebrnego wieku. Są one świadectwem osobistej drogi życiowej i duchowej, misterium duszy, jaką przeszedł autor. Ponadto ukazują dramat czasów, w których te dzieła powstawały i portrety ludzi, którzy stali się ofiarami i bohaterami systemu socjalistycznego. We wnioskach można stwierdzić, że Andrejew w swojej pracy: stosuje wielowarstwowy chronotop i lustrzane odbicia, łączy dwa światy – realny z irrealnym, przeciwstawia Boskie i demoniczne, teurgicznie obrazuje miłość i piękno, szuka metod poznania swojej duszy i Anima Mundis. Jednak w trakcie analizy prac pisarza, możemy dostrzec, że dominuje w nich mitologiczny element realizacji artystycznej. Podstawą monolitu andriejewowskiego świata przedstawionego jest mit autorski. Wszechświat stworzony przeanalizowanych dzieł, całkowicie pochłania umysł autora. Andrejew jako twórca-zwiastun, a także bohater swoich dzieł, bierze aktywny udział w wydarzeniach zobrazowanego świata, w którym dla niego wszystko jest realne i uzasadnione.Item Rekonfiguracja w poetyce powieściowej Wiktora Pielewina. Solipsyzm - język - historia(2017) Jaworski, Mateusz; Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. PromotorWiktor Pielewin to jeden z najwybitniejszych prozaików we współczesnej literaturze rosyjskiej. Jego utwory cieszą się ogromną popularnością zarówno wśród profesjonalnych krytyków, jak i miłośników literatury na całym świecie. Celem niniejszej rozprawy jest odnalezienie kluczowych elementów poetyki powieści Pielewina. Autor rozprawy zdecydował się zastosować kategorię rekonfiguracji, która ukazuje złożoność współzależności różnych tekstów rosyjskiego pisarza. Przeprowadzona analiza trzech dominujących aspektów tej intertekstualnej sieci – solipsyzmu, języka i historii – odkryła bogactwo nowych znaczeń. Ponadto pojęcie rekonfiguracji okazało się interesujące w kontekście przyszłych badań innych utworów.Item Religijne motywy w tworczości syberyjskiego pisarza Wiktora Astafjewa(2012-03-29T08:13:47Z) Lorenc, Irina; Popiel-Machnicki, Wawrzyniec. PromotorOdniesienia do Biblii, czyli politematyczna intertekstualność, zostały użyte przez twórców rozdzielających różne opinie i poglądy artystyczne. Temat religii był bardzo ważny w twórczości pisarzy prozy „wiejskiej”. W ZSRR wiele dziesięcioleci była prowadzona walka z religią, a tematyka religijna albo w ogóle nie istniała w literaturze, albo była pokazana w sposób negatywny. Pisarz Wiktor Astafjew przezwyciężył tą tendencję, poruszając problem religijności i duchowości narodu pod postacią kultu przyrody. Na prace Wiktora Astafjewa znaczący wpływ wywarły idee "poczwienniczestwa", którego przedstawiciele opierali swoje poglądy na tradycjach prawosławnych. Jego twórczość miała duży wpływ na popularność "prozy wiejskiej" w literaturze końca 20 wieku. W swojej „prozie wojennej" Astafjew stara się przedstawić rzeczywistość radzieckiej wojny oraz określić obiektywną prawdę o jej tragedii. Krytycy jednak oskarżali Astafjewa o promowanie pacyfizmu, antyheroizmu i antywojennych poglądów.