Browsing by Author "Reuter, Magdalena"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Epistemologiczne i kognitywistyczne konteksty konfabulacji(2012-01-02T12:40:50Z) Reuter, Magdalena; Łastowski, Krzysztof. PromotorTematyka rozprawy doktorskiej to „Epistemologiczne i kognitywistyczne konteksty konfabulacji”. W języku potocznym termin „konfabulacja” oznacza celowe zmyślanie i jest identyfikowany z kłamstwem. Tymczasem w neuropsychologii i psychologii poznawczej „konfabulacja” nie oznacza kłamstwa lecz raczej błędnie ugruntowane przekonanie na temat percepcji lub pamięci. W pierwszej części pracy próbuję odpowiedzieć na pytania: czym w rzeczywistości jest konfabulacja, jakie są jej rodzaje i jakie są jej mechanizmy. Odwołuję się do książki Williama Hirsteina pt. „Brain fiction. Self-deception and the riddle of confabulation” (2005). Filozof ten jest autorem epistemicznej teorii konfabulacji, która zakłada, że konfabulacja jest błędnie ugruntowanym przekonaniem bądź błędnie ugruntowaną reprezentacją ikoniczną; jego zdaniem składają się na nią dwa rodzaje błędów: pierwszy dotyczy dysfunkcji epistemicznej (co oznacza,iż uszkodzone są albo system percepcyjny albo pamięciowy), drugi zaś dotyczy dysfunkcji procesów wykonawczych. Jednakże Hirstein skupia się wyłącznie na patologicznych przypadkach konfabulacji w różnych rodzajach zespołów neuropsychologicznych (takich jak: zespół Korsakowa, zespół Antona, zespół Capgrasa). Z punktu widzenia autorki pracy, konfabulacja nie jest wyłącznie rzadkim patologicznym zjawiskiem, ale także występuje u ludzi zdrowych. Przykładem normalnych konfabulacji są fałszywe wspomnienia. W pracy doktorskiej wprowadzam różne podziały konfabulacji, m.in. ze względu na tryb procesu konfabulowania. Dzielę konfabulacje na: wypełniające, scalające i addytywne. Pierwsza z nich jest efektem wypełniania luk w pamięci lub percepcji i powstaje w sytuacji, gdy w systemie poznawczym nie ma danych. Konfabulacja scalająca powstaje w efekcie błędnej konsolidacji informacji. Natomiast konfabulacja addytywna jest efektem dodawania nowych informacji do istniejących danych. Druga część rozprawy koncentruje się na różnych problemach psychologii poznawczej, filozofii umysłu i ewolucji umysłu. W pierwszej kolejności zajmuję się zagadnieniem konfabulacji pamięciowych (V.). Odwołuję się do artykułu French, Garry I Loftus pt. “False memories: A kind of confabulation in nonclinical subjects” (2009), aby pokazać, że konfabulacje pamięciowe są bardzo powszechne w ludzkich społecznościach. Po drugie, próbuję odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób konfabulowanie jest powiązane z teorią Mind-Reading Barona-Cohena (VI.). Osoby konfabulujące klinicznie mają wiele problemów z ‘czytaniem w umysłach’ innych. Oznacza to, że nigdy nie akceptują korekt swoich przekonań, kiedy są poprawiani przez innych. Hirstein uważa, iż konfabulacje kliniczne charakteryzują się patologiczną pewnością. W kolejnym rozdziale (VII.) skupiam się na problemie różnych rodzajów ‘ja’ w koncepcji Urlica Neissera i zestawiam je z wyróżnionymi przez siebie konfabulacjami. Następnie rozważam problem świadomości w kontekście problematyki konfabulacji i odwołuję się do Modelu Wielokrotnych Szkiców Daniela Dennetta. Filozof ten uważa, że ludzka świadomość jest rodzajem opowiadania historii na temat samego siebie, a konfabulacje są dość powszechne w ludzkich społecznościach. W tym rozdziale omawiam też krytykę wykonawczych teorii konfabulacji przeprowadzonej przez filozofa Dalla Barbę, który uznał, że konfabulowanie jest raczej fenomenem świadomym. W ostatnim rozdziale (VIII.) rozważam, jakie są funkcje konfabulacji oraz jaka jest jej ewolucyjna geneza. W tym celu stosuję pojęcia „egzaptacji” i „pendentywu”, które na grunt biologii ewolucyjnej i psychologii ewolucyjnej wprowadzili po raz pierwszy S. J. Gould, R. Lewontin and E. Vrba. Moim celem jest pokazanie, że terminy te są różnie aplikowane na grunt badań nad ewolucją ludzkiego umysłu. Uznaję, iż konfabulacja jedną z form egzaptacji, co oznacza że nie została ukształtowana przez dobór naturalny jako adaptacja, lecz była najpierw skutkiem ubocznym adaptacyjnych cech umysłu ludzkiego, a następnie została dokooptowana do pełnienia nowej funkcji.Item Umysł konfabulujący. Analiza kognitywistyczna(2015) Reuter, MagdalenaKsiążka Magdaleny Reuter jest pierwszą w literaturze polskiej monografią poświęconą problematyce konfabulacji z perspektywy kognitywistycznej. Autorka podejmuje próbę filozoficznego skonceptualizowania i wyjaśnienia zjawiska konfabulacji na podstawie najnowszych wyników nauk empirycznych. W części pierwszej autorka referuje istniejące teorie konfabulacji oraz proponuje jej ulepszoną i poszerzoną definicję. Część druga stanowi charakterystykę filozoficznie ważnych rodzajów konfabulacji (pamięciowych, konfabulacji przy identyfikowaniu innych osób czy samoidentyfikacji) oraz wyjaśnia to zjawisko z perspektywy ewolucyjnej. Ważną rolę w tych rozważaniach odgrywa William Hirstein, który jest zwolennikiem koncepcji epistemicznej, wedle której konfabulacje nie są efektem jedynie zaburzeń pamięci, ale także procesów zdobywania informacji. Autorka rozwija stanowisko Hirsteina: w nowy, bardziej systematyczny i wyczerpujący sposób porządkuje typy konfabulacji, podaje schematy mechanizmów konfabulowania, analizuje konfabulacje niepatologiczne, którym dotąd nie poświęcono uwagi. Magdalena Reuter proponuje też własną koncepcję konfabulacji jako egzaptacji, czyli skutku ubocznego biologicznych mechanizmów adaptacyjnych, w tym przypadku mechanizmów uspójniania obrazu świata, które okazały się ewolucyjnie korzystne.Item Wykonawcze teorie konfabulacji i ich krytyka(Wydawnictwo UAM, 2013) Reuter, MagdalenaConfabulations are ill-grounded beliefs. One of the types of confabulation are memory confabulations. A lot of contemporary theories of confabulations are based on executive processes. It is said that confabulations are consequence of dysfunction of two systems: (1) epistemic system and (2) executive system (Hirstein, 2005). Dysfunction of the second system means that belief or mental representation is not corrected. Philosopher Dalla Barba argues with executive theories of confabulation, because he claims that acceptance of the thesis about existence of unconscious monitoring processes leads to homunculus paradox. He proposes new explanation of memory confabulations in categories of temporal consciousness and knowledge consciousness. In the article I argue that not all of the cognitive scientists think that the concept of homunculus is inadequate to the description of the brain functioning. In this connection Dalla Barba’s critique not necessarily reveals actual weaknesses of executive theories of confabulations.