Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM, 2013, nr 3
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM, 2013, nr 3 by Subject "commentary"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Glosa do uchwały Sądu Najwyższego-Izby Cywilnej z dnia 26 stycznia 2012 r., III CZP 90/11(Wydawnictwo Naukowe UAM, 2013) Czerwiński, MarcinJest to glosa aprobująca w stosunku do uchwały Sądu Najwyższego o sygn. III CZP 90/11. Autor aprobuje wypracowaną w tej uchwale tezę, że „w razie nabycia wadliwej rzeczy oznaczonej co do tożsamości kupujący może wykonać uprawnienia z tytułu rękojmi albo uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu”. Argumenty za przyjętym stanowiskiem to autonomia woli podmiotów prawa prywatnego w kontekście wyboru środków ochrony interesów tych podmiotów, sprzeciw wobec traktowania rękojmi jako legem specialem w stosunku do przepisów o błędzie oraz odmienny cel obu regulacji. Problem stosunku przepisów regulujących uprawnienia z tytułu rękojmi do przepisów dotyczących złożenia oświadczenia woli pod wpływem błędu posłużył autorowi do rozważań nad ogólniejszymi problemami związanymi ze zbiegiem przepisów przyznających uprawnienia podmiotom prawa cywilnego. W literaturze i orzecznictwie wskazywano dotąd dwa rozwiązania przypadków kolizji norm odnoszących się do błędu oraz rękojmi: zbieg pozorny – zamierzony przez ustawodawcę – skutkujący wyłączeniem drugiej regulacji oraz zbieg realny dający możliwość stosowania obu instytucji, w zależności od wyboru kupującego. Sąd w uchwale przyjmuje drugie rozwiązanie, co może być wskazówką odnośnie traktowania analogicznych sytuacji, gdy uprawnionemu przysługuje równolegle kilka środków ochrony jego praw.Item Glosa do Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2011 r. I SA/Wr1456/10(Wydawnictwo Naukowe UAM, 2013) Grzybowski, PawełOpracowanie dotyczy pojęcia zasady prawdy materialnej w postępowaniu podatkowym. Głównym celem glosy było wskazanie rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych w zakresie interpretowania owej zasady na gruncie dowodzenia w postępowaniu podatkowym. Po krótkim wprowadzeniu, przytoczeniu stanu faktycznego w sprawie, przedstawieniu stanowiska zajętego przez WSA we Wrocławiu, został przytoczony szereg argumentów przemawiających za odmówieniem słuszności sentencji oraz uzasadnieniu glosowanego wyroku. W omawianej sprawie sąd przyjął, że w postępowaniu podatkowym, podczas dowodzenia, istnieje możliwość przejmowania przez uczestników tego postępowania inicjatywy procesowej. Sposób argumentacji oraz sformułowanie tezy wyroku wskazuje, iż sąd w przedmiotowej sprawie świadomie posługiwał się na gruncie prawa podatkowego rozwiązaniami, które reguluje Kodeks cywilny. W opracowanej glosie autor polemizuje z treścią uzasadnienia wyroku WSA we Wrocławiu oraz odpowiada na pytania związane z realizacją zasady prawdy materialnej w postępowaniu podatkowym. Jednocześnie autor poddaje w wątpliwość możność stosowania na gruncie prawa publicznego przepisów wywodzących się z prawa cywilnego oraz formułuje w tym względzie proponowane rozwiązania.Item Kilka uwag na marginesie uzasadnienia do wyroku SN z dnia 6 listopada 2012 r. (sygn. V KK 139/12)(Wydawnictwo Naukowe UAM, 2013) Elegańczyk, Jakub