Praktyka Teoretyczna 2011, nr 3
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Praktyka Teoretyczna 2011, nr 3 by Subject "biopolityka"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Poza paradygmat immunizacji: biopolityka w projekcie filozoficznym Roberta Esposita(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Ratajczak, MikołajCelem tekstu jest rekonstrukcja wybranych wątków z twórczości Roberta Esposita, które w opinii autora budują rdzeń omawianej koncepcji filozoficznej. Rekonstrukcja ta oscyluje wokół pojęć komunizacji, immunizacji, nowoczesności oraz biopolityki, a jej zadaniem jest uchwycenie wewnętrznego związku między tymi terminami. Elementem wiążącym komunizację i immunizację jest negatywność, która zarazem umożliwia wspólnotowe życie, jak i stanowi zagrożenie dla jej członków. Z racji faktu, że dialektyka między komunizacją i immunizacją dotyczy, na najbardziej radykalnym poziomie, relacji między życiem i śmiercią, problematyka wspólnoty okazuje się być nieodłączna od zagadnienia biopolitykItem The Politics of Life Itself(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Rose, Nikolas; Kowalczyk, Agnieszka; Szlinder, MaciejArtykuł ten analizuje współczesną biopolitykę w świetle często cytowanej wskazówki Michela Foucaulta, że dzisiejsza polityka koncentruje się na „życiu samym”. Sugeruje on, że ostatnie osiągnięcia w naukach o życiu, biomedycynie i biotechnologii mogą być z pożytkiem analizowane w odniesieniu do trzech aspektów. Pierwszy z nich dotyczy logiki kontroli, drugi – reżimu prawdy w naukach o życiu, a trzeci – technologii siebie. We współczesnej biopolityce oznacza to odpowiednio politykę ryzyka, politykę molekularną i etopolitykę. Artykuł sugeruje, że w tych trzech aspektach ludzie stali się „indywidualnościami somatycznymi”: osobowość coraz częściej jest de'niowana w terminach cielesności, a między naszym postępowaniem i biologią zostają ustanowione nowe, bezpośrednie relacje. Jednocześnie ta somatyczna i cielesna jednostka zostaje zmuszona do wybierania, bycia przezorną i odpowiedzialną oraz narażona na eksperymenty i zakwestionowanie. Wszystkie te elementy składają się na politykę „życia samego”.Item Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Żychliński, ArkadiuszJedną z charakterystycznych „chorób ponowoczesności” jest infantia, czyli niedojrzałość. Diagnozę tę łatwiej pojąć, jeśli uwzględnimy znamienną zmianę: o ile w ujęciu Michela Foucaulta klasyczna biopolityka sprowadza się do biowładzy, sprawowanej nad społecznościami w celu zinstrumentalizowania ich jako „maszyn produkcyjnych”, o tyle w ujęciu Bernarda Stieglera biopolitykę zastąpiła w dzisiejszych czasach w społeczeństwach Zachodu psychowładza, instrumentalizująca społeczności jako „maszyny konsumpcyjne”. Niniejszy artykuł rekonstruuje formy realizacji i konsekwencje owej ponowoczesnej psychowładzy, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, jak można jej przeciwdziałać.Item Życie jako moc deterytorializacji (Pragnienie-produkcja i żywa praca I – Deleuze i Guattari)(Międzywydziałowa „Pracownia Pytań Granicznych” UAM, 2011) Bednarek, JoannaCelem artykułu jest przedstawienie wprowadzonej przez Deleuze’a i Guattariego kategorii życia jako produkcji; stanowi ona afirmatywne i dzięki temu otwierające nowe perspektywy ujęcie problematyki biopolitycznej. Nacisk zostaje położony na bezpośrednio społeczny i polityczny charakter życia jako produkcji; omówione zostaje też stawanie-się-mniejszościowym jako strategia oporu wobec kapitalizmu.