Epistemologiczne i kognitywistyczne konteksty konfabulacji
Loading...
Date
2012-01-02T12:40:50Z
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Title alternative
Epistemological and cognitive science contexts of confabulation
Abstract
Tematyka rozprawy doktorskiej to „Epistemologiczne i kognitywistyczne konteksty konfabulacji”. W języku potocznym termin „konfabulacja” oznacza celowe zmyślanie i jest identyfikowany z kłamstwem. Tymczasem w neuropsychologii i psychologii poznawczej „konfabulacja” nie oznacza kłamstwa lecz raczej błędnie ugruntowane przekonanie na temat percepcji lub pamięci. W pierwszej części pracy próbuję odpowiedzieć na pytania: czym w rzeczywistości jest konfabulacja, jakie są jej rodzaje i jakie są jej mechanizmy. Odwołuję się do książki Williama Hirsteina pt. „Brain fiction. Self-deception and the riddle of confabulation” (2005). Filozof ten jest autorem epistemicznej teorii konfabulacji, która zakłada, że konfabulacja jest błędnie ugruntowanym przekonaniem bądź błędnie ugruntowaną reprezentacją ikoniczną; jego zdaniem składają się na nią dwa rodzaje błędów: pierwszy dotyczy dysfunkcji epistemicznej (co oznacza,iż uszkodzone są albo system percepcyjny albo pamięciowy), drugi zaś dotyczy dysfunkcji procesów wykonawczych. Jednakże Hirstein skupia się wyłącznie na patologicznych przypadkach konfabulacji w różnych rodzajach zespołów neuropsychologicznych (takich jak: zespół Korsakowa, zespół Antona, zespół Capgrasa). Z punktu widzenia autorki pracy, konfabulacja nie jest wyłącznie rzadkim patologicznym zjawiskiem, ale także występuje u ludzi zdrowych. Przykładem normalnych konfabulacji są fałszywe wspomnienia. W pracy doktorskiej wprowadzam różne podziały konfabulacji, m.in. ze względu na tryb procesu konfabulowania. Dzielę konfabulacje na: wypełniające, scalające i addytywne. Pierwsza z nich jest efektem wypełniania luk w pamięci lub percepcji i powstaje w sytuacji, gdy w systemie poznawczym nie ma danych. Konfabulacja scalająca powstaje w efekcie błędnej konsolidacji informacji. Natomiast konfabulacja addytywna jest efektem dodawania nowych informacji do istniejących danych. Druga część rozprawy koncentruje się na różnych problemach psychologii poznawczej, filozofii umysłu i ewolucji umysłu. W pierwszej kolejności zajmuję się zagadnieniem konfabulacji pamięciowych (V.). Odwołuję się do artykułu French, Garry I Loftus pt. “False memories: A kind of confabulation in nonclinical subjects” (2009), aby pokazać, że konfabulacje pamięciowe są bardzo powszechne w ludzkich społecznościach. Po drugie, próbuję odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób konfabulowanie jest powiązane z teorią Mind-Reading Barona-Cohena (VI.). Osoby konfabulujące klinicznie mają wiele problemów z ‘czytaniem w umysłach’ innych. Oznacza to, że nigdy nie akceptują korekt swoich przekonań, kiedy są poprawiani przez innych. Hirstein uważa, iż konfabulacje kliniczne charakteryzują się patologiczną pewnością. W kolejnym rozdziale (VII.) skupiam się na problemie różnych rodzajów ‘ja’ w koncepcji Urlica Neissera i zestawiam je z wyróżnionymi przez siebie konfabulacjami. Następnie rozważam problem świadomości w kontekście problematyki konfabulacji i odwołuję się do Modelu Wielokrotnych Szkiców Daniela Dennetta. Filozof ten uważa, że ludzka świadomość jest rodzajem opowiadania historii na temat samego siebie, a konfabulacje są dość powszechne w ludzkich społecznościach. W tym rozdziale omawiam też krytykę wykonawczych teorii konfabulacji przeprowadzonej przez filozofa Dalla Barbę, który uznał, że konfabulowanie jest raczej fenomenem świadomym. W ostatnim rozdziale (VIII.) rozważam, jakie są funkcje konfabulacji oraz jaka jest jej ewolucyjna geneza. W tym celu stosuję pojęcia „egzaptacji” i „pendentywu”, które na grunt biologii ewolucyjnej i psychologii ewolucyjnej wprowadzili po raz pierwszy S. J. Gould, R. Lewontin and E. Vrba. Moim celem jest pokazanie, że terminy te są różnie aplikowane na grunt badań nad ewolucją ludzkiego umysłu. Uznaję, iż konfabulacja jedną z form egzaptacji, co oznacza że nie została ukształtowana przez dobór naturalny jako adaptacja, lecz była najpierw skutkiem ubocznym adaptacyjnych cech umysłu ludzkiego, a następnie została dokooptowana do pełnienia nowej funkcji.
The theme of my PhD thesis is „Epistemological and cognitive science contexts of confabulation”. In colloquial language the term ‘confabulation’ means making up stories by people and is identified as a lie. Meanwhile, in neuropsychology and cognitive psychology ‘confabulation’ does not mean lie, it is rather ill-grounded belief about perception or memory. In the first part of PhD thesis I try to answer the questions what confabulation really is, what are its kinds, what are its mechanisms. I refer to the book “Brain fiction. Self-deception and the riddle of confabulation” written by William Hirstein in 2005. This philosopher is the author of the epistemic theory of confabulation. The theory presupposes that confabulation is ill-grounded belief or ill-grounded iconic representation and it consist of two kinds of errors: the first one is epistemic dysfunction (that means that perceptual or memory system is dysfunctional) and second, the executive dysfunction. However, Hirstein focuses only on pathological cases of confabulation in many kinds of neuropsychological syndromes (as in Korsakoff’s syndrome, Anton’s syndrome or Capgras syndrome). From the point of view of the author of this thesis, confabulation is not only unique pathological phenomena, but also can be found in normal healthy people. The examples of normal confabulations are false memories. In PhD thesis I introduce different kinds of divisions of confabulations, among others with regard on the mode of confabulation process. I distinguish tree kinds of confabulation: (1) filling confabulation, (2) consolidating confabulation and (3) additive confabulation. The first one is the effect of filling in the gap in memory or perception and it is found when there are no information in cognitive system. The second one is the effect of erroneous consolidating information. The third one is the effect of adding new information to existing data. The second part of PhD thesis concerns the different problems of cognitive psychology, philosophy of mind and evolution of mind. Firstly, I focus on the problem of memory confabulations (V.). I refer to the article “False memories: A kind of confabulation in nonclinical subjects” written by French, Garry and Loftus to show that memory confabulations are very common in human societies. Secondly, I try to answer the question how confabulation is related to the Mind-Reading theory established by Baron-Cohen (VI.). People who confabulate clinically have different kinds of problems with reading the minds of others. That means they never accept the correction when they are corrected by others. Hirstein says it is a pathological certainty. In the next chapter (VII.), I focus on the problem of different kinds of self - distinguished by Urlic Neisser and I compare them with the different kinds of confabulation. Then I consider the problem of consciousness and confabulation and I refer to the Multiple Draft Theory of consciousness established by Daniel Dennett. This philosopher says that human consciousness is a kind of making up stories about ourselves and confabulation is very common in our societies. In this chapter I also focus on the critique of executive theories of confabulation made by Dalla Barba, who thinks that confabulation is rather conscious phenomena. Finally, in the last chapter I consider what are the functions of confabulation and what is its evolutionary origin. In order to do that I use the notions of “spandrel” and “exaptation”, first introduced to evolutionary biology and evolutionary psychology by S.J.Gould, R.Lewontin and E. Vrba. My aim is to show, that these terms are differently applied to various kinds of investigations in the field of the evolution of human mind. I acknowledge that confabulation is a kind of exaptation, what means that it wasn’t formed by natural selection but it was first a by-product of the adaptive features of human mind and then was co-opted to perform a new function.
The theme of my PhD thesis is „Epistemological and cognitive science contexts of confabulation”. In colloquial language the term ‘confabulation’ means making up stories by people and is identified as a lie. Meanwhile, in neuropsychology and cognitive psychology ‘confabulation’ does not mean lie, it is rather ill-grounded belief about perception or memory. In the first part of PhD thesis I try to answer the questions what confabulation really is, what are its kinds, what are its mechanisms. I refer to the book “Brain fiction. Self-deception and the riddle of confabulation” written by William Hirstein in 2005. This philosopher is the author of the epistemic theory of confabulation. The theory presupposes that confabulation is ill-grounded belief or ill-grounded iconic representation and it consist of two kinds of errors: the first one is epistemic dysfunction (that means that perceptual or memory system is dysfunctional) and second, the executive dysfunction. However, Hirstein focuses only on pathological cases of confabulation in many kinds of neuropsychological syndromes (as in Korsakoff’s syndrome, Anton’s syndrome or Capgras syndrome). From the point of view of the author of this thesis, confabulation is not only unique pathological phenomena, but also can be found in normal healthy people. The examples of normal confabulations are false memories. In PhD thesis I introduce different kinds of divisions of confabulations, among others with regard on the mode of confabulation process. I distinguish tree kinds of confabulation: (1) filling confabulation, (2) consolidating confabulation and (3) additive confabulation. The first one is the effect of filling in the gap in memory or perception and it is found when there are no information in cognitive system. The second one is the effect of erroneous consolidating information. The third one is the effect of adding new information to existing data. The second part of PhD thesis concerns the different problems of cognitive psychology, philosophy of mind and evolution of mind. Firstly, I focus on the problem of memory confabulations (V.). I refer to the article “False memories: A kind of confabulation in nonclinical subjects” written by French, Garry and Loftus to show that memory confabulations are very common in human societies. Secondly, I try to answer the question how confabulation is related to the Mind-Reading theory established by Baron-Cohen (VI.). People who confabulate clinically have different kinds of problems with reading the minds of others. That means they never accept the correction when they are corrected by others. Hirstein says it is a pathological certainty. In the next chapter (VII.), I focus on the problem of different kinds of self - distinguished by Urlic Neisser and I compare them with the different kinds of confabulation. Then I consider the problem of consciousness and confabulation and I refer to the Multiple Draft Theory of consciousness established by Daniel Dennett. This philosopher says that human consciousness is a kind of making up stories about ourselves and confabulation is very common in our societies. In this chapter I also focus on the critique of executive theories of confabulation made by Dalla Barba, who thinks that confabulation is rather conscious phenomena. Finally, in the last chapter I consider what are the functions of confabulation and what is its evolutionary origin. In order to do that I use the notions of “spandrel” and “exaptation”, first introduced to evolutionary biology and evolutionary psychology by S.J.Gould, R.Lewontin and E. Vrba. My aim is to show, that these terms are differently applied to various kinds of investigations in the field of the evolution of human mind. I acknowledge that confabulation is a kind of exaptation, what means that it wasn’t formed by natural selection but it was first a by-product of the adaptive features of human mind and then was co-opted to perform a new function.
Description
Wydział Nauk Społecznych: Instytut Filozofii
Sponsor
Keywords
Konfabulacja, Confabulation, Epistemologia, Epistemology, Kognitywistyka, Cognitive science