Memory Strategies in Contemporary Georgia
Loading...
Date
2017
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM w Poznaniu
Title alternative
Strategie pamięci we współczesnej Gruzji
Abstract
Georgia, as a former Soviet republic, began dealing with its Soviet past, but
in the 1990s these processes were limited and delayed. Therefore, we cannot speak
about a continuous politics of memory and this led to changeable foreign policy priorities.
After the Rose Revolution, the new government introduced reforms in most of
the key spheres of institutional life. Re-addressing the totalitarian past saw a number
of problematic manifestations in political and cultural life in this post-Soviet country.
For the renovation of the state system, it was essential to make corresponding boundaries
with the pre-revolution state system. Analyzing the politics of memory, symbolism
is the most notable attitude in this period. After 2006, when Georgian citizens
were deported from the Russian Federation, the tendencies of the politics of memory
changed rapidly. Terms such as “occupation,” “repression” etc. appeared in the political
discourse. From this period on, the strategies of memory could be associated with
a politics of victimization and the formation of the collective memory prioritized as
a national security issue.
Gruzja, jako dawna republika radziecka, zaczęła zajmować się swoją sowiecką przeszłością, jednak w latach dziewięćdziesiątych zeszłego wieku procesy te były ograniczone i opóźnione. Nie możemy wobec tego mówić o ciągłości polityki pamięci, co spowodowało zmienne priorytety polityki zagranicznej. Po rewolucji róż, nowy rząd wprowadził reformy w większości kluczowych sfer życia instytucjonalnego, a ponowne zajęcie się totalitarną przeszłością pozwoliło dostrzec szereg problematycznych przejawów w życiu politycznym i kulturalnym postsowieckiego kraju. W celu odnowy systemu państwowego konieczne było ustanowienie granic w stosunku do systemu przedrewolucyjnego. Analizując politykę pamięci, za najważniejszą postawę tego okresu należy uznać symbolizm. Po roku 2006, kiedy obywateli gruzińskich deportowano z Federacji Rosyjskiej, tendencje polityki pamięci uległy gwałtownej zmianie. W dyskursie politycznym pojawiły się terminy takie jak „okupacja”, „represje” itp. Od tego czasu strategie pamięci można wiązać z polityką wiktymizacji i tworzeniem zbiorowej pamięci traktowanej priorytetowo jako kwestia bezpieczeństwa narodowego.
Gruzja, jako dawna republika radziecka, zaczęła zajmować się swoją sowiecką przeszłością, jednak w latach dziewięćdziesiątych zeszłego wieku procesy te były ograniczone i opóźnione. Nie możemy wobec tego mówić o ciągłości polityki pamięci, co spowodowało zmienne priorytety polityki zagranicznej. Po rewolucji róż, nowy rząd wprowadził reformy w większości kluczowych sfer życia instytucjonalnego, a ponowne zajęcie się totalitarną przeszłością pozwoliło dostrzec szereg problematycznych przejawów w życiu politycznym i kulturalnym postsowieckiego kraju. W celu odnowy systemu państwowego konieczne było ustanowienie granic w stosunku do systemu przedrewolucyjnego. Analizując politykę pamięci, za najważniejszą postawę tego okresu należy uznać symbolizm. Po roku 2006, kiedy obywateli gruzińskich deportowano z Federacji Rosyjskiej, tendencje polityki pamięci uległy gwałtownej zmianie. W dyskursie politycznym pojawiły się terminy takie jak „okupacja”, „represje” itp. Od tego czasu strategie pamięci można wiązać z polityką wiktymizacji i tworzeniem zbiorowej pamięci traktowanej priorytetowo jako kwestia bezpieczeństwa narodowego.
Description
Sponsor
Keywords
Georgia, collective memory, identity transformation, memory sites, lustration, Occupation Museum, Gruzja, pamięć zbiorowa, transformacja tożsamości, miejsca pamięci, lustracja, Muzeum Okupacji
Citation
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2017, nr 4, s. 5-22.