Doktoraty (WNS)
Permanent URI for this collection
Browse
Recent Submissions
Item Od idei miast-ogrodów do ruchu partyzantki ogrodniczej. Społeczne i kulturowe aspekty postaw proekologicznych mieszkańców miasta(2021) Kędzierski, Maciej; Frydryczak, Beata. PromotorW rozprawie doktorskiej skoncentrowano się przede wszystkim na dwóch rodzajach aktywności, które zmieniają oblicze miejskich przestrzeni publicznych: „odgórnych” oraz „oddolnych”. Za „odgórne” uznano utopie urbanistyczne, w których to znaczącą rolę odgrywała harmonia człowieka z naturą. Do działań „oddolnych”, które zmieniają miejską przestrzeń publiczną, zakwalifikowano aktywność partyzantów ogrodniczych. Analiza „zielonego”, obywatelskiego ruchu pozwoliła nie tylko na określenie korzeni idei ekologicznych, ale i ich wpływu na współczesne miasto w kontekście architektoniczno-urbanistycznym, kulturowym i społecznym. Przybliżenie ruchu guerilla gardening, umożliwiło zestawienie tego ruchu z teoriami socjologiczno-filozoficznymi, które mogą kształtować określone praktyki społeczne.Item Społeczne znaczenie krajobrazu w przestrzeni wielkiego miasta(2010) Milewicz, Maciej; Podemski, Krzysztof. PromotorGłównym celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie przywiązują mieszkańcy wielkiego miasta do przestrzeni zielonych. W pracy skupiono się na analizie społeczeństwa ujętej w ramy policy i politics. Konflikty związane z grą o „zieloną” przestrzeń miasta służyły opisaniu funkcjonowania lokalnej polityki oraz ujawnieniu się stosunku określonych grup do problematyki ekologicznej. Okazało się, że stosunek ten daleki jest od jednoznaczności. Przykładem były opisywane „egzotyczne” koalicje lewicowo-prawicowe występujące w obronie poznańskich parków. W ich ramach, relacje pomiędzy graczami przyporządkowano do dwóch typów reżimów: instrumentalno-technokratycznego (administracja, politycy, deweloperzy) i postinstrumentalnego (społeczeństwo, politycy, media).Poza sferą polityczną, tematy tereny zieleni nie budziły już takich emocji. W świadomości potocznej zajmowały one odległe miejsce w hierarchii problemów miasta.Pytano też mieszkańców, które miejsca w przestrzeni miasta są ważne i popularne. Należy stwierdzić, że znaczenie parków i skwerów wyrażało się wielością ofert-wyborów, jakie „adresowane” były do użytkowników. Kluczowe znaczenie miała również centralność miejsca na mapie miasta.W podsumowaniu badań zidentyfikowano dwie wizje przyrody: urządzoną i spontaniczną. Przyroda spontaniczna, dzika, stanowiła przeciwwagę do przyrody urządzonej, towarzyszącej powstającym inwestycjom mieszkaniowym i drogowym. Każda z nich posiadała swoich zwolenników i odpowiadający im dyskurs „ogrodnika” oraz dyskurs „zielony”, które były ze sobą w konflikcie.Item Kulturoznawcza analiza pojęcia prywatności w kontekście rozwoju nowych technologii(2019) Binicewicz, Aleksandra; Zaporowski, Andrzej. PromotorPraca traktuje o zagadnieniu prywatności w kontekście technologii, w szczególności zaś technologii komunikacyjnych rozwijanych w demokratycznych strukturach liberalnych społeczeństw zachodnich. Główna teza pracy zostaje wyrażona w następujący sposób: upowszechnienie postawy ponowoczesności wraz z równoległym rozwojem nowych technologii doprowadza do asymetrii przejrzystości w relacji obywatela i biurokratycznego konglomeratu państwowo-korporacyjnego, której konsekwencją jest obecność quasi-kultury o charakterze hybrydowym. Autorka tropiąc słuszność postawionej tezy, odwołuje się do panoramy procesów i wydarzeń historycznych (m.in. globalizacji, zimnej wojny, kontrkultury amerykańskiej, rozwoju sieciowości i Internetu) oraz przeszłości stosowanych przez nią pojęć (w tym i tytułowej prywatności). Buduje także model interpretacyjny, na który składają się takie pojęcia jak: nowoczesność, ponowoczesność, kultura dystansu i mezaliansu, a także quasi-kultura o charakterze hybrydowym. W ostatniej części pracy Autorka kreśli współczesny obraz tego, co nazywa asymetrią przejrzystości. Czyni to za pomocą przedstawienia trzech tzw. iluzji budowanych przez korporacje i rządy (rzeczony konglomerat) oraz jednostki. Owe iluzje dotyczą: wyboru, równości, przestrzeni publicznej.Item „Saga rodu Appenzeller” – historia, autoidentyfikacja, autokreacja(2019) Długosz, Magdalena Anna; Jakóbczyk, Stanisław. PromotorPraca ta jest studium dziejów wybranej grupy osób powiązanych ze sobą różnymi rodzinnymi więzami. Dziejów faktycznych, rekonstruowanych metodami nauk pomocniczych historii, ale przynajmniej w tym samym stopniu również dziejów doświadczanych w czasie przez jednostki i utrwalanych w twórczy sposób, a także opowiadanych, konstruowanych i rozpowszechnianych w kręgu rodziny, znajomych i nieznajomych – na zewnątrz. Tytułowa „saga rodu” jest narracją stworzoną głównie przez ostatniego z Appenzellerów, Stanisława, malarza i agenta polskiego wywiadu. Przekształca on historię swoich przodków tak, by uzasadniała przyjętą przez niego – z pozycji urodzonego na francuskiej Riwierze, w bogatej kosmopolitycznej rodzinie beniaminka – identyfikację z nowopowstającym państwem polskim i jego zaangażowanie na rzecz Polski właśnie. Jednocześnie na dużo obszerniejszą „rodzinną sagę”, której alternatywne zręby tworzy niniejsza praca, składa się wiele innych źródeł. Oprócz fragmentów opowieści bohatera i ich konfrontacji z faktami historycznymi są to m.in. wspomnienia jego matki, Inéz Wolff, genealogia jej rodziny oraz listy wymieniane między współczesnymi sobie postaciami tej narracji i ich znajomymi, zapiski i dokumenty żony Stanisława, Anny Appenzeller, oraz plastyczna twórczość jego samego, przede wszystkim autoportrety.Item Uczenie subtelnej, sekwencyjnej umiejętności motorycznej za pomocą symulacji ruchowej(2018) Sobierajewicz, Jagna; van der Lubbe, Rob. PromotorNiniejsza rozprawa doktorska miała na celu określenie specyfiki nabywania umiejętności motorycznych za pomocą wyobrażania ruchowego z wykorzystaniem paradygmatu Go/NoGo, przezczaszkowej stymulacji prądem stałym (tDCS) oraz elektroencefalografii (EEG). Najpierw zbadano, czy uczenie się umiejętności motorycznych jest zależne od efektora, czy też nie. Wyniki wykazały, że uczenie się umiejętności motorycznych zarówno za pomocą wyobrażania ruchowego, jak i fizycznego wykonywania ruchu nie jest zależne od efektora. Następnie zbadano wpływ zwiększonej wiedzy specjalistycznej na uczenie się umiejętności motorycznych, porównując wyniki behawioralne i EEG między muzykami i nie-muzykami. Wyniki wykazały, że uczenie umiejętności motorycznych zależy od zwiększonej wiedzy tylko w przypadku uczenia się z wykorzystaniem fizycznego wykonywania ruchu. Na koniec zbadano, czy nauka umiejętności motorycznych połączona z tDCS wpłynie na efekty uczenia się sekwencyjnych umiejętności motorycznych. Wyniki wykazały, że tDCS wpływa tylko na efekty uczenia się ogólnego, ale nie na efekty uczenia się specyficznego dla sekwencji. Wyniki przedstawione w tej rozprawie wskazują, że wyobrażanie ruchowe ma korzystny wpływ na sekwencyjne uczenie motoryczne, co ma istotne konsekwencje dla terapii wykorzystujących wyobrażanie ruchowe, np. dla dzieci z porażeniem mózgowym lub pacjentów po udarze. Co więcej, wyobrażanie ruchowe może być stosowane po prostu do zwiększenia specyficznych umiejętności motorycznych (np. przez muzyków lub sportowców) w przypadku braku możliwości wykonywania ćwiczeń fizycznych lub choroby.Item Marka artystyczna jako fenomen społeczny. Tworzenie, zróżnicowanie i role marek artystycznych we współczesnej Polsce(2019) Szymańska-Palaczyk, Agnieszka; Krajewski, Marek. PromotorPodstawowym celem pracy jest zrekonstruowanie sposobów powstawania i funkcjonowania marek artystycznych w dwóch sferach życia społecznego: w świecie sztuki i w otoczeniu świata sztuki. Marką artystyczną może być zarówno osoba (artysta, kurator, krytyk, galerzysta, kolekcjoner) jaki i instytucja (muzeum, galeria, targi sztuki), które spełniają kryteria bycia silną marką: (1) są szeroko rozpoznawalne, (2) osiągają znaczące wyniki finansowe, (3) posiadają lojalnych odbiorców, (4) zajmują znaczące miejsce w obiegu symbolicznym sztuki. Marki artystyczne wyróżniają się na tle konkurencji w jednej lub więcej spośród wyżej wymienionych kategorii. Efektem pracy jest analiza obecności marek artystycznych we współczesnej Polsce. Zrekonstruowane zostały mechanizmy sprawiające, że artysta lub instytucja staje się marką przy szczególnym zwróceniu uwagi na punkty zwrotne w tego typu karierach, punkty węzłowe procesów konstruowania marek (a więc miejsca, gdzie przeplatają się losy kilku osób lub instytucji) oraz momenty, w których jasne staje się, w którym z istniejących obiegów cyrkulacji sztuki dany artysta lub instytucja będzie funkcjonować (w świecie sztuki czy otoczeniu świata sztuki).Item Neuronalne podłoże i mechanizmy działań z użyciem narzędzi złożonych(2019) Raś, Maciej; Króliczak, GrzegorzKażde użycie narzędzi przez człowieka wymaga przeprowadzenia transformacji motorycznych ruchów dłoni/palców (lub innego naturalnego efektora) w mechaniczne działanie z narzędziem. Tematem dysertacji było zbadanie neuronalnego podłoża funkcjonalnych interakcji z narzędziami, które charakteryzują się relatywnie wysokim poziomem motoryczno-mechanicznych transformacji. W tym celu zostały zaprojektowane i przeprowadzone dwa eksperymenty fMRI, w których dwudziestu praworęcznych uczestników wykonywało celowe działania z prawdziwymi narzędziami za pomocą prawej i lewej ręki. Zgodnie z koncepcją, że złożone działania są dzielone na mniejsze czasowo-przestrzenne elementy, w badaniu został wykorzystany trzy-etapowy paradygmat, dzielący każde działanie z narzędziami na następujące odrębne fazy: planowanie funkcjonalnego chwytu, właściwe wykonanie chwytu oraz realizację zaprogramowanego użycia. Wyniki pokazały, że na etapie chwytu narzędzia złożone, porównane z podobnie chwytalnymi narzędziami prostymi, angażowały bardziej bruzdę śródciemieniową i okoliczne obszary górnego płacika ciemieniowego.Item Status i oblicza mediacji w społeczeństwie polskim. Studium socjologiczne(2019) Plucińska-Nowak, Martyna; Woźniak, Zbigniew. PromotorGłównym celem niniejszej dysertacji była wielowątkowa, dogłębna analiza mediacji – metody będącej obecnie w Polsce jedną z najbardziej intensywnie legalizowanych, rozwijanych i propagowanych metod pozasądowego i konsensualnego sposobu prowadzenia oraz rozwiązywania różnego rodzaju spraw spornych. Analizę tę przeprowadzono stopniowo, najpierw lokując pojęcie mediacji w polu znaczeniowym interwencji w konflikty i spory, następnie w ramach ich instytucjonalnych modeli oraz odpowiadających im podejść do rozstrzygania i rozwiązywania spraw spornych, jak również w odniesieniu do obowiązujących w tym polu ideowych i proceduralnych zasad funkcjonowania społeczeństwa i państwa polskiego. Tak wytyczone pojęcie mediacji umożliwiło ukazanie jej celowości i zasadności zarówno w sferze abstrakcyjnych konstruktów i założeń, co obiektywizujących je reguł, metodyk, procedur i norm prawnych. Finalnie przestudiowano proces wdrażania, kształtowania i upowszechniania tej szczególnej formy interwencji w społeczeństwie i państwie polskim, jak również unaoczniono rezultaty tego procesu poprzez ustalenie w toku badań statusu jaki mediacja posiada w opinii jej potencjalnych oraz konstytutywnych uczestników.Item Generowanie hipotez abdukcyjnych w systemach neuronalno-symbolicznych(2018) Gajda, Andrzej; Urbański, MariuszCelem pracy było opracowanie procedury abdukcyjnej, która działa w oparciu o system neuronalno-symboliczny. Procedura abdukcyjna jest rozumiana jako rozszerzona interpretacja algorytmiczna rozumowania abdukcyjnego, tj. posiadając wiedzę Γ oraz zjawisko ᵠ, którego nie można wyprowadzić z Γ tworzymy nową bazę wiedzy Γ’, która jest zmodyfikowaną wersją Γ, a z której ᵠ jest osiągalne. Hipotezę abdukcyjną definiujemy jako różnicę symetryczną pomiędzy Γ i Γ’. Wymagamy aby powstałe w ten sposób hipotezy abdukcyjne posiadały pewne własności, np. niesprzeczność z bazą wiedzy. Procedura abdukcyjna zaimplementowana została w systemie neuronalno-symbolicznym, który umożliwia tłumaczenie programów logicznych (baza wiedzy Γ oraz cel abdukcyjny ᵠ) na sztuczne sieci neuronowe, uczenie sieci neuronowych przy pomocy algorytmu propagacji wstecznej (proces tworzenia hipotezy abdukcyjnej) oraz tłumaczenie sieci neuronowych na programy logiczne (baza wiedzy Γ’), co umożliwia otrzymanie hipotezy abdukcyjnej.Item Życie we własnym rytmie. Socjologiczne studium slow life w dobie społecznego przyspieszenia(2019) Kramarczyk, Justyna; Podemski, Krzysztof. PromotorGłównym celem dysertacji jest analiza zjawiska slow life w kontekście posiadania podmiotowej sprawczości w obliczu zachodzących przemian temporalnych. W świetle zaprezentowanych w pracy wyników slow life nie jest wyrazem protestu wobec przyspieszenia w ogóle, lecz jest przejawem emancypacji wobec odgórnie narzuconego imperatywu akceleracyjnego, który odbiera jednostkom sprawczość nad czasem. Spowolnienie można zatem widzieć jako jedną ze strategii mających na celu odzyskanie kontroli nad własnym życiem oraz własną tożsamością, a także jako narzędzie „wzbogacania” czasu codziennego. W pierwszym z pięciu rozdziałów, który stanowi przegląd socjologicznych ujęć przyspieszenia, omówione są podstawowe mechanizmy, źródła, konsekwencje procesów akceleracyjnych, jak też strategie adaptacji jednostki do przemian w obszarze czasowości. Treścią rozdziału drugiego jest charakterystyka rozmaitych przejawów funkcjonowania paradygmatu spowolnienia, dokonana między innymi na podstawie analizy książek czy polskich stron internetowych poświęconych slow life. Rozdział trzeci, będący prezentacją najważniejszych aspektów metodologicznych projektu badawczego, stanowi wprowadzenie do kolejnej, empirycznej części pracy. W rozdziale czwartym zostaje poddana analizie narracja uczestników badań na temat przyspieszenia, wskazująca na cztery główne akceleratory takie jak gospodarka, praca, technologia czy konsumpcja oraz identyfikująca schemat funkcjonowania reguły akceleracyjnej. Piąty, ostatni rozdział przedstawia sześć aspektów temporalnego bogactwa przedstawicieli nurtu slow life.Item Kanoniczne i dualne rachunki erotetyczne dla logiki I-rzędu(2018) Chlebowski, Szymon; Wiśniewski, Andrzej. PromotorW swojej książce First-Order Logic and Automated Theorem Proving Fitting wprowadził pojęcie własności niesprzeczności (CP), blisko spokrewnione z pojęciem zbioru Hintikki. Własność niesprzeczności jest rodziną formuł spełniającą pewne kryteria. Główne twierdzenie dotyczące CP głosi, że każdy zbiór należący do CP posiada model Herbranda. Z punktu widzenia teorii dowodu, własności niesprzeczności mogą zostać z powodzeniem użyte w celu jednorodnego dowodu pełności dla rozmaitych systemów dowodzenia twierdzeń, w tym tabel analitycznych, systemów aksjomatycznych, rachunku sekwentów czy rezolucji, nie mogą być jednak w prosty sposób wykorzystane w dowodach pełności systemów dualnych, np. dualnej rezolucji. W rozprawie wprowadzone zostają pojęcia dualnego zbioru Hintikki oraz własności falsyfikowalności (RF) oraz udowodnione zostaje twierdzenie o istnieniu kontrmodelu, zgodnie z którym każdy zbiór należący do RF posiada kontrmodel Herbranda. Wprowadzona zostaje technika oparta na pojęciu RF, którą zastosowano w celu uzyskania jednorodnego dowodu pełności dla trzech dualnych rachunków erotetycznych dla logiki I-rzędu zdefiniowanych w rozprawie.Item Mieszkalnictwo wspomagane osób z niepełnosprawnością intelektualną. Ku integracji społecznej i normalizacji życia(2018) Marciniak-Madejska, Natalia; Woźniak, Zbigniew. PromotorPraca doktorska jest próbą odpowiedzi na główny problem badawczy: jakie są szanse i bariery budowy systemu mieszkalnictwa wspomaganego dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w Polsce? Przyjęto społeczno-ekologiczne rozumienie niepełnosprawności, zgodnie z którym niepełnosprawność jest rezultatem nie tylko niższych kompetencji poznawczych i adaptacyjnych jednostki, ale także barier, na które jednostka z ograniczeniem sprawności napotyka w społeczeństwie. Od połowy XX wieku międzynarodowe instytucje i organizacje pozarządowe podejmują działania zmierzające do integracji społecznej osób z niepełnosprawnością intelektualną. Integracja społeczna możliwa będzie, jeśli osoby z niepełnosprawnością intelektualną będą żyły w podobny sposób do pozostałych członków społeczeństwa. Konieczne jest udostępnienie im warunków życia codziennego i wzorców funkcjonowania społecznego takich samych lub możliwie najbardziej zbliżonych do norm i wzorców obowiązujących w głównym nurcie społecznym (zasada normalizacji). Jednym z narzędzi normalizacji życia osób z niepełnosprawnością intelektualną jest mieszkalnictwo wspomagane (w opozycji do dużych, homogenicznych zakładów). Mieszkalnictwo wspomagane oznacza elastyczne, zindywidualizowane usługi społeczne świadczone w miejscu codziennego funkcjonowania jednostki poprzez organizację dostępnych mieszkań z opieką oraz miejsc dziennej aktywności na poziomie społeczności lokalnych.Item Kulturowe funkcje historiografii romantycznej na przykładzie twórczości Joachima Lelewela(2018) Kandulski, Stanisław; Moraczewski, Krzysztof. PromotorW pracy przeprowadzam naukoznawcze badania nad pojęciem mentalité, które ukształtowane zostało w ramach dociekań historycznych. W drugiej kolejności dokonuję analizy źródłowej dzieł polskiego reprezentanta formacji romantycznej w historiografii, Joachima Lelewela, mającej na celu rekonstrukcję jego świadomości metodologicznej. Ostatecznie na bazie powyższej analizy traktuję dzieła Joachima Lelewela jako źródło do historii mentalności (już skorygowanej poprzez pojęcie kultury) społeczności wieku XIX. Realizacji powyższych celów służą cztery rozdziały. Realizację powyższych założeń przeprowadzam następująco. Rozdział pierwszy poświęcam historii pojęcia mentalité i opisowi związanych z nim problemów poznawczo metodologicznych oraz tradycji intelektualnych, do których ono przynależy. W rozdziale drugim prezentuję ideacyjną koncepcję kultury Jerzego Kmity (tzw. społeczno-regulacyjną albo socjopragmatyczną koncepcję kultury). W rozdziale trzecim przedstawiam dziewiętnastowieczną wizję dziejów, narodu i historii w oparciu o analizę źródłową dzieł historycznych Joachima Lelewela. W rozdziale czwartym dokonuję aplikacji skorygowanego pojęcia mentalności (rozdział pierwszy i drugi) do badań (rozdział trzeci) mających na celu określić ramy myślowe, a więc pewną „mentalność”, wewnątrz której zakorzenione są rozważania Joachima Lelewela.Item Fotografia jako sieć. Formy, dylematy i konsekwencje przeobrażeń fotograficznych(2018) Frąckowiak, Maciej; Krajewski, Marek. PromotorGłównym przedmiotem rozprawy doktorskiej są podstawowe formy wykorzystania zdjęć w procesach modyfikowania relacji społecznych, zaś najważniejszym celem pracy pozostawała próba określenia w jakim zakresie aktywności tego rodzaju przekładają się na trwanie i reprodukowanie społecznego ładu. Realizacja wspomnianego celu wymagała zaproponowania takiej deskrypcji fotografii oraz dokonywanych za jej pomocą zmian, które w większym stopniu, niż dotychczas, uwzględniać będą kształt i dynamikę współczesnego porządku społecznego. Konieczne było również wypracowanie strategii badawczej umożliwiającej gromadzenie i opracowywanie informacji na temat przykładów takich interwencji. W rezultacie, w rozprawie proponuje się definicję fotografii jako sieci a także pojęcia przeobrażenia fotograficznego – obie te kategorie skonceptualizowano w oparciu o literaturę przedmiotu, a także obserwowane przemiany porządku społecznego. Analiza przypadków przeobrażeń fotograficznych zgromadzonych na podstawie obserwacji prowadzonej w Internecie pozwoliła na wyodrębnienie sześciu podstawowych form takich przekształceń: fotografowanie, gromadzenie zdjęć, upowszechnianie zdjęć, mobilizowanie sieci, rozprawianie o zdjęciach, a także regulowanie zdjęć i ich cyrkulacji. Interpretacja poszczególnych przypadków przeobrażeń mieszczących się w tych kategoriach umożliwiła wskazanie nie tylko na określone sposoby, w jakie fotografia przekształca dziś porządek społeczny, ale także na podtrzymywany przez to medium szerszy wzorzec zaangażowania jednostek w zmianę.Item Ludzie, przestrzeń i przedmioty w instytucji totalnej. Codzienność w hitlerowskim obozie koncentracyjnym na Majdanku(2018) Posłuszny, Łukasz; Krajewski, Marek. PromotorPodstawowym celem dysertacji jest usystematyzowanie i rozwinięcie Goffmanowskiej koncepcji instytucji totalnych, w której kanadyjski badacz pozostawił wiele niedopowiedzeń oraz zbyt mało uwagi poświęcił znaczeniu materialności i miejscu przedmiotów w jej funkcjonowaniu. Rozważania skupiają się na przypadku obozu koncentracyjnego jako jednego z wyróżnionych przez Goffmana typów instytucji totalnej. Badanie dotyczy nie tylko okresu, w którym formalnie funkcjonowały obozy koncentracyjne, ale wykracza poza ich fizyczne trwanie. Z wyborem obozu koncentracyjnego jako przykładu instytucji totalnej wiąże się drugi cel, czyli próba rozwinięcia teoretycznego potencjału socjologii przedmiotów. Zależało mi na skonfrontowaniu jej ustaleń z sytuacją odmienną od jej tradycyjnego kontekstu badawczego, tj. skrajnie zdeprywowanego pod względem materialnym życia społecznego w obozie koncentracyjnym. Tego typu odwrócenie perspektywy rodzi nowe problemy, ale również dostarcza wyjaśnień i poszerza horyzont teoretyczny socjologii przedmiotów. Trzeci, nie mniej ważny cel dysertacji, to poszerzenie wiedzy o funkcjonowaniu obozów koncentracyjnych i samego mechanizmu Zagłady, rozważanych nie tylko z perspektywy działania instytucji, ale również pomijanych w badaniach, indywidualnych, codziennych aktywności jej aktorów zakotwiczonych w wielu mikroświatach społecznych.Item Przywiązanie a funkcje wykonawcze u dzieci w okresie późnego dzieciństwa(2018) Kamza, Anna; Putko, Adam. PromotorPraca podejmuje problematykę społecznych uwarunkowań różnic indywidualnych w rozwoju funkcji wykonawczych (FW). Teoretyczny kontekst prezentowanych badań stanowi teoria przywiązania Bowlby’ego (1982). W badaniu wzięło udział 165 dzieci w wieku 8;0 – 12;11 lat. Stwierdzono, że u dzieci w późnym dzieciństwie zachodzą związki między przywiązaniem do rodziców a niektórymi komponentami FW, przy czym ujawniają się one w znacznej mierze wtedy, gdy przywiązanie analizowane jest w interakcji z innymi czynnikami, związanymi z figurą rodzicielską, charakterystyką dziecka i/lub jego środowiska społecznego. Spośród uwzględnionych cech dziecka najważniejszym moderatorem rozpatrywanych związków okazał się temperament. Z kolei zdolności werbalne dziecka częściowo zapośredniczały związek między poczuciem bezpieczeństwa w relacji z ojcem a kontrolą hamowania. Spośród badanych cech środowiska społecznego, SES rodziny okazał się moderatorem związków pomiędzy przywiązaniem do rodziców a zdolnością do elastycznej zmiany ocen emocjonalnych bodźców oraz dyskontowaniem gratyfikacji. Wystąpiły również różnice między dziećmi posiadającymi i nieposiadającymi rodzeństwa. Uzyskane wyniki prowadzą do wniosku, że poszczególne charakterystyki przywiązania u dzieci w późnym dzieciństwie są czynnikami, które najczęściej w interakcji z innymi czynnikami determinują różnice indywidualne w zakresie FW. Uzyskane wyniki potwierdzają również istotną rolę przywiązania dziecka nie tylko do matki, lecz również do ojca, przecząc tym samym tzw. hipotezie prymatu matki (Suess i in., 1992). Ponieważ przedstawione w pracy badanie jest jednym z pierwszych, które dotyczy relacji między przywiązaniem a FW u dzieci w okresie późnego dzieciństwa, stanowi istotny wkład do dyskusji nad społecznymi uwarunkowaniami różnic indywidualnych w rozwoju poznawczym.Item Modele polityki kulturalnej państwa polskiego 1944-2015(2017) Leśniewski, Andrzej; Grad, Jan. PromotorTematem rozprawy jest polityka kulturalna państwa w dwóch okresach historycznych Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (1944-1989) i Rzeczpospolitej Polskiej (1990-2015). Teoretycznym wprowadzeniem do problematyki rozprawy są analizy podstawowych pojęć służących do opisu polityki kulturalnej oraz charakterystyka wybranych koncepcji i modeli polityki kulturalnej. Składają się one na treść rozdziału I. Odmienność polityki kulturalnej państwa w podanych okresach historycznych wynika z różnicy założeń światopoglądowo-aksjologicznych i celów związanych z systemem politycznym oraz ze stosowanych instrumentów prawno-ekonomicznych wyznaczających zakres oddziaływania państwa na sferę upowszechniania kultury, czyli jego merytorycznego, organizacyjnego, zarządczego i finansowego mecenatu. W PRL celem polityki kulturalnej było „wychowanie nowego człowieka” oddanego budowie ustroju socjalistycznego. W związku z tym ukształtowano monopolistyczny mecenat państwa i monocentryczny system określania i reglamentacji upowszechnianych instytucjonalnie treści kultury. Cechy te konstytuują centralistyczny model polityki kulturalnej PRL scharakteryzowany w II rozdziale pracy. Zdecentralizowany model polityki kulturalnej RP omówiony w rozdziale III ma na celu utrzymanie tożsamości narodowej społeczeństwa polskiego. Model ten bardziej odpowiada potrzebom organizacji uczestnictwa w kulturze, zapewniając pluralizm światopoglądowy w upowszechnianiu twórczości artystycznej i partycypacji kulturalnej, sprzyja też wyzwalaniu społecznych inicjatyw w kulturze lokalnej i animacji kulturalnej.Item Formalne i obliczeniowe modele w ludzkim postrzeganiu czasu i rozumowaniach oraz ich zastosowanie do odkrywania wiedzy w naukach o poznaniu(2017) Kupś, Adam; Komosiński, Maciej. PromotorPrezentowana rozprawa doktorska dotyczy odkrywania wiedzy naukowej przy pomocy narzędzi modelujących oraz technik inteligencji obliczeniowej w trzech poddyscyplinach nauk o poznaniu. Te poddyscypliny to ludzkie postrzeganie czasu, abdukcja oraz przetwarzanie pytań. Badania przedstawione w niniejszej rozprawie obejmują modelowanie porównywania interwałów czasowych przez ludzi przy pomocy sztucznych sieci neuronowych oraz eksperymenty obliczeniowe związane z generowaniem hipotez abdukcyjnych i scenariuszy erotetycznych. Głównymi osiągnięciami przedstawionej pracy są: model porównania interwałów czasowych pozwalający na wyciąganie zaawansowanych wniosków i predykcji na temat ludzkiego postrzegania czasu przy pomocy eksperymentów symulacyjnych; implementacja i rozwój procedur generowania hipotez abdukcyjnych; odkrycie i analiza złożonych zależności w bazie wygenerowanych hipotez abdukcyjnych; implementacja i rozwój procedury generowania scenariuszy erotetycznych; odkrycie i analiza zależności w bazie wygenerowanych scenariuszy. Walorem zaprezentowanych badań jest, oprócz pozyskania konkretnej wiedzy, przedstawienie repertuaru metod, który z łatwością może być zastosowany w przyszłości do analizy innych skomplikowanych problemów.Item Neuronalne podstawy planowania różnych interakcji z narzędziami: badanie z wykorzystaniem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego(2017) Michałowski, Bartosz; Króliczak, Grzegorz. PromotorCelem pracy było zbadanie udziału sieci reprezentującej praksję (praxis representation network, PRN) – zbioru lewopółkulowych obszarów mózgu związanych z kontrolą umiejętnych, celowych działań manualnych – w przygotowywaniu działań, które dotyczyły znanych narzędzi, ale motywowane były różnymi, zarówno funkcjonalnymi, jak i niefunkcjonalnymi celami. Dwudziestu silnie praworęcznych uczestników wzięło udział w serii dwóch eksperymentów z wykorzystaniem funkcjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego. Zadaniem osób badanych było zaplanowanie, a następnie wykonanie pantomimy chwytania/sięgania w kierunku narzędzi z różnymi intencjami. Wyniki analiz pokazały, że kluczowe węzły PRN były bardziej zaangażowane w planowanie działań, które nie dotyczyły użycia narzędzi. Było tak niezależnie od ręki, którą wykonywano zadanie. Powyższe ustalenia wskazują, że modulacje aktywności w obszarach brzuszno-grzbietowych PRN są wrażliwe na te z aspektów wykonania zadania, które są bardziej wymagające pod względem poznawczym. Niniejsza praca wnosi wkład do dziedziny neuronauki poznawczej, rzucając nowe światło na to, w jaki sposób zamierzone efekty końcowe działań, w połączeniu z ograniczeniami narzuconymi przez zadanie, wpływają na percepcję afordancji przedmiotów oraz do jakiego stopnia modulują one aktywność fMRI w ciemieniowo-czołowych sieciach związanych z działaniami oraz poza nimi.Item Podmiotowe uwarunkowania funkcjonalnych i dysfunkcjonalnych aspektów relacji miłosnych a dobrostan jednostki(2017) Olesiński, Piotr; Cierpiałkowska, Lidia. PromotorNiniejsza praca dotyczy wpływu czynników podmiotowych na funkcjonalne i dysfunkcjonalne doświadczanie miłości i jego znaczenia dla dobrostanu jednostki. W celu wyjaśnienia funkcjonalnych i dysfunkcjonalnych przejawów miłości, przyjęto założenie, że miłość dysfunkcjonalna charakteryzuje się symbiotycznym lub zdystansowanym jej doświadczaniem. Badanie przeprowadzono na parach kobieco-kobiecych, kobieco-męskich i męsko-męskich (N = 90). Dwie ogólne konkluzje z badań wydają się szczególnie istotne: właściwości jednostki wpływają na doświadczanie miłości; relacje każdego rodzaju charakteryzują się podobnym poziomem doświadczania miłości i satysfakcji z relacji. Badanie ujawniło jednak pewne specyficzne zależności np.: u kobiet homoseksualnych miłość i szczęście wydają się być niezależne od siebie; miłość doświadczana przez heteroseksualnych mężczyzn wydaje się być niezależna od doświadczania miłości przez ich partnerki; mężczyźni homoseksualni szczególnie doceniają zaangażowanie partnera.