Rola elementów werbalnych i niewerbalnych w komunikacji politycznej końca XX i początku XXI wieku na podstawie analizy wybranych wystąpień medialnych polskich polityków

Loading...
Thumbnail Image

Date

2013-10-11

Editor

Journal Title

Journal ISSN

Volume Title

Publisher

Title alternative

The role of verbal and nonverbal elements in political communicaton at the end of 20th and the beginning of 21st century on the basis of the selected media appearances of Polish politicians

Abstract

Rozprawa stawia sobie za cel zbadanie w jaki sposób elementy werbalne i niewerbalne komunikowania wpływają na ogólną recepcję komunikatora politycznego (nadawcy) przez odbiorców procesu komunikowania (potencjalnych wyborców). Hipoteza badawcza zakłada istnienie ścisłych związków pomiędzy nabytymi lub posiadanymi przez komunikatora zasobami komunikacyjnymi (zarówno werbalnymi, jak i niewerbalnymi) a sposobem postrzegania tegoż komunikatora przez odbiorców. Zakłada się, że zdewaluowała się wartość treści samego przekazu, natomiast znacząco zrosła wartość sposobu w jaki dany komunikator polityczny komunikuje się ze społeczeństwem.W rozprawie autor opisuje istotę zjawiska komunikowania, dokonuje przeglądu definicji komunikacji, z uwzględnieniem szczególnego obszaru komunikowania politycznego. Wprowadzone zostaje także pojęcie kompetencji komunikacyjnych komunikatora politycznego, a zatem zasobów komunikacyjnych językowych i niejęzykowych, które komunikator polityczny wykorzystuje w dyskursie publicznym. Konkluzja wynikająca z badań jest taka, że współczesną komunikację polityczną charakteryzuje to, że treść przekazu ma relatywnie mniejsze znaczenie niż forma przekazu. Oznacza to, że elementy niewerbalne odgrywają coraz większą rolę w procesie komunikowania.
The thesis concentrates on the role of both verbaland non-verbal elements in political communication. As verbal and non-verbal elements are employed by the communicators simultaneously, the initial assumption is that both these elements constitute an integral part of communication as such, and thus, they both contribute to they way in which each political communicator is perceived by the audience. The political communicator, often referred to as 'political actor', is the sender of the message while the audience act as receivers in the ongoing process of communication. The thesis emphasizes that the concept of communicative competence is the fundamental issue underlying the voters' choices. It argues that in democratic systems, in which political actors need to take part in an election race, the ability to communicate with audiences is of key importance. Moreover, the so-called political image, closely related to political competence, is in fact, communicative competence, which is to be defined as the ability to employ both verbal and non-verbal elements in conformity with the situational context as well as voters' expectations.

Description

Wydział Neofilologii

Sponsor

Keywords

Komunikacja polityczna, Political communication, Kompetencje komunikacyjne, Communicative competence, Media

Citation

Seria

ISBN

ISSN

DOI

Title Alternative

Rights Creative Commons

Creative Commons License

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Biblioteka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego